แฟนเราเป็นคนชอบไปฟิตเนสมาก เรียกได้ว่าเป็นโรคบ้าการออกกำลังกาย ซึ่งตอนแรกเราโอเคมากๆ เพราะปกติเราก็ออกกำลังกายอยู่แล้ว ก็ถือว่าได้ทำกิจกรรมร่วมกัน และดีกว่าการที่เขาไปดื่มเหล้าหรือทำอย่างอื่น แต่พอเวลาผ่านไป เราเริ่มรูว่าเขาออกกำลังกายแบบจริงจังเกินไป ชนิดที่ว่า1อาทิตย์ สามารถไปได้ทุกวันแบบไม่ต้องมีวันพัก วันไหนไม่ได้ออกเขาจะรู้สึกเครียด อารมณ์ไม่ดี และเค้าก็สามารถกินแค่อกไก่เปล่าๆได้เป็นหลายเดือน หลังๆงานเรากับเค้าต้องทำโอ เลิกงานมา2ทุ่ม ก็พากันไปฟิตเนสจนถึง4-5ทุ่ม เราก็เริ่มล้า เริ่มไม่โอเค แต่เขายังทำแบบนี้ต่อไปได้เรื่อยๆไม่พัก 

ทีนี้ความสัมพันธ์พวกเราก็เริ่มแย่ลง เพราะเขาไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเราเลย นึกถึงแต่ฟิตเนส วันนี้จะเล่นท่าไหน จะทำยังไงให้มีกล้ามสวยๆ เราอยากกินอะไร อยากออกไปข้างนอก เขาก็เริ่มไม่มีเวลาให้ เพราะต้องไปฟิตเนส การพูดคุยกันในแต่ละวันเริ่มน้อยลง เพราะเขากลับมา เราก็นอนแล้ว หนักเข้าก็เริ่มทะเลาะกัน พยายามปรับคุยหลายครั้ง ขอให้เขาไปน้อยลงได้ไหม เขาก็ตกลงแล้วทำได้แค่ช่วงแรกๆ พอเราเริ่มใจดีด้วย เขาก็ไปบ่อยเหมือนเดิม บางวันเขาไปฟิตเนสได้ถึง3-4ชั่วโมง ซึ่งเราคิดว่ามันนานไปมาก คนปกติ1-2ชั่วโมงก็หอบแล้วใช่ไหมคะ

เราเดินมาจนถึงจุดที่เหงาที่สุดในชีวิตทั้งๆที่มีเขาอยู่ข้างๆ เลยตัดสินใจขอให้เขาห่างกับเราสักพัก ยอมถอยคนละก้าว ไม่ต้องมาอยู่ด้วยกันแล้ว และระบายความในใจให้เขาฟังไปทั้งหมด พอตกเย็นมาเขาออกโอมาทำกับข้าวรอเราเลย ขนมอะไรที่เราชอบซื้อมาให้หมด เรามีความสุขมากๆ แต่ก็ระแวงว่ามันจะดีแค่2-3วัน เลยเก็บอาการดีใจไว้ แล้วรอดูการกระทำเขาไปยาวๆ พอตื่นเช้ามาเขาก็พูดกับเราว่า "เย็นนี้ขอไปฟิตเนสได้ไหม" ทุกคนคิดว่ามันคืออะไรคะ ทั้งๆที่โกรธขนาดนี้ ยังจะขอไปอีก ทำดีกับเรา1วัน คือลบล้างทุกอย่างได้เลยหรอ หรือจริงๆแล้วฟิตเนสมันมีผลกับชีวิตของเค้ามากกว่าเรา เราควรถอยออกมาอยู่ในจุดของตัวเองดีไหม แล้วปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่เขารักไป หรือเราแค่งี่เง่าเกินไป เราสับสนไปหมดแล้วตอนนี้

คือเราให้ไปได้นะคะ ไม่ได้ห้าม แต่ในกรณีเขา มันไปจนเกินไปจริงๆ ไปจนไม่สนใจอะไรเลยอ่ะค่ะ