* จากเรื่องราวครั้งแรกที่ผมได้พบเจอประสบการณ์ที่น่าเหลือเชื่อ
การโดนอำก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ไม่สามารถพิสูจน์หรือบอกได้ว่าสิ่งที่เกิดคืออะไรกันแน่
ทุกคนเคยโดนอำกันใช่ไหมครับ การโดนอำของแต่ละคนจะแตกต่างหลายรูปแบบกันไป บางคนโดนอำแบบนั้นบางคนโดนอำแบบนี้ จนสงสัยว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่หรือพบเจออยู่ คำตอบคือ ?
เรื่องราวของการโดนอำของผมต่อยอดมาจากเรื่องแรกและครั้งแรกที่ผมได้เคยเล่าไป จนบางครั้งอยากจะหาคำตอบให้กับตัวเอง โดยการค้นคว้าในหลักวิทยาศาสตร์ ซึ่งทางวิทยาศาสตร์ก็ได้ให้ข้อมูลเรื่องนี้อยู่บ้างในการอธิบายต่างๆนาๆ แต่ไม่สามารถอธิบายทางความรู้สึกหรือภาพที่เกิดขึ้นในความคิดและความฝันได้
เรื่องราวการโดนอำครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่ 2 ของผมเอง
จริงๆ การโดนอำของผมมาพร้อมๆ กับยายคนนึงในฝัน แต่ผมขอแยกและแบ่งเป็นEP. ไปนะครับ
*เริ่มเรื่องราวก็คงต้องย้อนกลับไปอีกช่วงมัธยมต้น ม.2 ก่อนที่ผมจะพบเจอการโดนอำ ครอบครัวผมได้ย้ายจากกรุงเทพ(ซอยลือชาแฟลตตำรวจ) กลับโคราชบ้านเกิดของพ่อ มาอยู่อำเภอเล็กๆ ที่ไม่ค่อยคุ้นหูสักเท่าไหร่ ห่างจากตัวเมืองประมาณ 100 กิโล โดยเป็นความตั้งใจของพ่อที่อยากย้ายกลับมาอยู่บ้าน ทั้งแม่ พี่สาวและตัวผม ตามมาอาศัยอยู่ด้วยกัน บ้านที่ผมอาศัยอยู่คล้ายกับตอนที่อยู่กรุงเทพ เพียงแต่ว่าเป็นห้องแถว 2 ชั้นที่เรียงต่อกันอยู่หลังโรงพัก และมีเพียงแค่ 2 ซอย คนแถวนั้นเรียกว่าบ้านพักตำรวจ
ด้วยความเป็นคนกรุงเทพและเด็กกรุงเทพที่ต้องมาอาศัยอยู่ต่างจังหวัด อาจจะติดอีโก้อยู่บ้าง โชคดีที่ครอบครัวผมได้ห้องที่อยู่ตรงกลางซอย ทุกอย่างสิ่งอำนวยความสะดวกมีพร้อมครบครัน ไม่ต่อเติมปรับปรุงเพิ่ม แต่สภาพอาจดูโทรมไปนิดหน่อย โดยรวมคือไปถึงพร้อมอยู่ได้เลย
ส่วนภายในบ้านเป็นบ้าน 2 ชั้น มีห้องโถง 2 ห้อง ถัดจากห้องโถงจะเป็นห้องครัว และมีห้องน้ำอยู่ใต้บรรไดทางขึ้น ส่วนชั้น 2 ถ้าเดินขึ้นไปจะเจอประตูห้องนอนหลัก 1 ห้อง กับห้องนอนรองที่ไม่มีประตูปิดกั้น มีเพียงแค่บรรไดกั้นเป็นราวห้องให้เห็นคนเดินขึ้นเดินลงได้แค่นั้น
ต่อมาเดิมทีห้องนอนรองเป็นห้องเก็บของ เก็บเสื้อผ้า ทั้งตัวผมและครอบครัวจึงตัดสินใจที่จะนอนแยก ด้วยความเป็นหนุ่มเป็นวัยรุ่นขึ้น ห้องนั้นเลยเป็นห้องประจำตัวของผมไป
ผมย้ายมาอยู่ที่นี่จริงๆตอนจบ ป.6 ขึ้น ม.1 ก็มาเป็นเด็กต่างจังหวัดที่มีชีวิตเหมือนคนอื่นๆ มีเพื่อนเพิ่มขึ้น มีอิสระมากขึ้น ได้รู้จักวิถีชีวิตของเด็กบ้านนอก อะไรที่ไม่เคยทำไม่เคยลองก็ได้ลอง ได้เรียนและได้เล่นเหมือนเด็กปกติทั่วไป 'แต่แล้ว'
สิ่งที่ไม่คิดก็เกิดขึ้นภายในวันนึง ก็คือการโดนอำ ด้วยความเป็นเด็กเราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่บอกเลยว่าครั้งแรกที่โดนอำตกใจมาก
"มันเกิดขึ้นมาจากความฝัน ซึ่งวันที่เกิดการอำขึ้นเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ แน่นอนครับผมนอนตื่นสาย เวลาประมาณ 10.00-11.30น. ได้ ในความฝันผมเป็นเด็กที่วิ่งหนีโจร 3 คน 3คนนี้วิ่งไล่ผมไปทุกที่ ที่ๆผมเคยไปเล่นช่วงเด็กๆ ที่บ้านเก่า(ซอยลือชาแฟลตตำรวจ) ,บ้านเพื่อน, ตรอกซอกซอย, บ้านคุณปู่และอีกหลายๆที่ จนวิ่งหนีไปที่สุดท้ายคือบ้านคุณยาย อยู่จังหวัดพิจิตร ผมวิ่งเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะวิ่งเข้าไปหลบโจร 3 คนนี้ จำได้ว่าเข้าไปหลบในห้องๆหนึ่งที่มีมุ้งผูกไว้ ผมขอใช้คำว่าผมเริกมุ้งขึ้นแล้วเข้าไปแอบอยู่ในนั้น ผมเข้าไปแอบได้สักพักนึง ผู้ชาย 3คน ที่วิ่งตามเขาวิ่งตามมาทันเข้ามาที่ห้องแล้วหยุดชะงักอยู่หน้ามุ้ง ทั้ง3คน มองขึ้นไปบนมุ้งบนหัวผม (ทำตาเหลือกพร้อมพูดคำว่า "ผี'ผี'ผี" เสียงแผ่วๆ) แล้วก็วิ่งหนีกันออกไป ด้วยความตกใจผีอยู่บนหัว ในเวลาเดียวกันผมรู้สึกเหมือนว่ามีคนอยู่ข้างหลังผม มันร้อนๆ วูบๆ วาบๆ แบบบอกไม่ถูก ชุกคิดขึ้นได้ว่าเราฝันอยู่นี่หว่า เรากำลังอยู่ในฝัน ผมพยายามทำให้ตัวเองตื่นแต่กับกลายเป็นว่าทุกอย่างมันมืดไปหมด ตอนนั้นผมคิดและพูดกับตัวเองว่า ่เราตายแล้วหรอ' เกิดอะไรขึ้นทำไมลืมตาไม่ได้ มองอะไรไม่เห็นเลย ผมตบหน้าตัวเองในฝันพยายามทำให้ตัวเองตื่น จนเริ่มกลัว บทสวดทุกบททุกคำภีร์มันเข้ามาในหัวผม ผมเอามาทุกบทจบด้วยที่แผ่เมตตา สักพักทุกอย่างมันเริ่มคลาย เริ่มค่อยๆลืมตาได้เริ่มสว่างขึ้นพร้อมมองไปรอบๆทุกอย่างยังเหมือนเดิม 'เรายังไม่ตายนิ' แล้วเมื่อกี้มันคืออะไร ผมลุกขึ้นมานั่งคุยกับตัวเองทำไมเราถึงฝันหรือเป็นแบบนี้ได้ เพราะดูเวลาคือมันเกือบๆเที่ยงได้แล้ว"
วันนั้นผมก็ยังไม่ได้อะไร เก็บมาเป็นความสงสัยจนมารู้ทีหลังว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเรียกว่า 'การโดนอำ'
*
นี่ไม่ใช่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแรก เพราะหลังจากครั้งแรกก็มีครั้งที่ 2,3,4,5 จนถึง 10ๆครั้ง และทุกครั้งเมื่อมีการอำก็จะฝันเกี่ยวกับ ผี' อยู่ตลอด บางครั้งเห็นเป็นเงาดำโปร่งๆ มายื่นอยู่ปลายเตียงพุ่งเข้ามานอนกดทับที่ร่างเรา แล้วเราก็จะฝืนสู้ทุกครั้ง บางครั้งฝันว่ามีผีห้อยหัวโผล่มาจากฝ้าเพดานมองมาที่เรา หรือบางครั้งกึ่งหลับกึ่งตื่น เห็นทั้ง แม่ พี่ เห็นพ่อนอนอยู่ข้างๆ พยายามเรียก พยายามลุก แต่ก็ไม่เป็นผล มันก็จะหนืดๆ อืดๆ ยืดๆ อยู่แบบนั้น และยังมีอีกหลายๆครั้ง เช่น มีคนแง้มประตูเดินเข้ามาเป็นเงาดำเอามือมาลูบที่หน้า แต่เราขยับไม่ได้ 'บางครั้ง ก็เป็นคนคลานเข้ามาเหมือนปีศาจ แขนขาหักคอหัก ทำท่าหงายหลัง(ท่าสะพานโค้ง,แมงมุมคอหัก) น่ากลัวๆคลานเข้ามาข้างๆมาจ้องหน้า' หรือแม้กระทั้งฝันแปลกๆ เกี่ยวกับคุณยาย(ปีศาจ) แล้วก็โดนอำ #เราจะไปต่อEP.ต่อไป สุดท้ายทุกๆครั้งที่ผมโดนอำก็จะต้องมีอะไรเกี่ยวกับเรื่องผีๆ พวกนี้ทุกครั้ง *จนเริ่มชิน*
!!เห้อพูดแล้วก็เหมือนได้ละบายสิ่งที่อัดอั้นกับตัวเองเหมือนกันนะครับกับการหาคำตอบกับเรื่องพวกนี้ แต่มาถึงตอนนี้ก็อาจจะมีโดนอำอยู่บ้างแต่น้อยลง
จะว่าบ้าหรือปราสาทแบบนี้ก็ได้ แต่ทุกครั้งผมจะใช้หลักวิทยาศาสตร์ ทิ้งท้ายไว้ให้ตลอดนะครับ (คงเป็นเพราะเราพักผ่อนน้อย หรืออาจจะชอบดูอะไรเกี่ยวกับหนังผี เลยเก็บมาคิดมาฝันก็เป็นได้ 😀)
#ผมพยายามเรียบเรียงเรื่องของตัวเองและพยายามใช้บทความในการสื่อสาร ให้ทุกคนได้เห็นภาพในสิ่งที่ผมเห็นผมเจอ เพื่ออยากให้ทุกคนได้เข้าถึงบริบทของตัวผม มากกว่าการนั่งฟังหรือนั่งอ่าน ผมอยากให้ทุกคนได้มาอยู่ตรงนี้จริงๆ ขอบคุณครับ
#ปล. การโดนอำของคุณเป็นแบบไหน ? เหมือนกันหรือป่าวมาแชร์ประสบการณ์ได้ที่ห้องนี้เลย
คนโดนอำ EP2.
การโดนอำก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ไม่สามารถพิสูจน์หรือบอกได้ว่าสิ่งที่เกิดคืออะไรกันแน่
ทุกคนเคยโดนอำกันใช่ไหมครับ การโดนอำของแต่ละคนจะแตกต่างหลายรูปแบบกันไป บางคนโดนอำแบบนั้นบางคนโดนอำแบบนี้ จนสงสัยว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่หรือพบเจออยู่ คำตอบคือ ?
เรื่องราวของการโดนอำของผมต่อยอดมาจากเรื่องแรกและครั้งแรกที่ผมได้เคยเล่าไป จนบางครั้งอยากจะหาคำตอบให้กับตัวเอง โดยการค้นคว้าในหลักวิทยาศาสตร์ ซึ่งทางวิทยาศาสตร์ก็ได้ให้ข้อมูลเรื่องนี้อยู่บ้างในการอธิบายต่างๆนาๆ แต่ไม่สามารถอธิบายทางความรู้สึกหรือภาพที่เกิดขึ้นในความคิดและความฝันได้
เรื่องราวการโดนอำครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่ 2 ของผมเอง
จริงๆ การโดนอำของผมมาพร้อมๆ กับยายคนนึงในฝัน แต่ผมขอแยกและแบ่งเป็นEP. ไปนะครับ
*เริ่มเรื่องราวก็คงต้องย้อนกลับไปอีกช่วงมัธยมต้น ม.2 ก่อนที่ผมจะพบเจอการโดนอำ ครอบครัวผมได้ย้ายจากกรุงเทพ(ซอยลือชาแฟลตตำรวจ) กลับโคราชบ้านเกิดของพ่อ มาอยู่อำเภอเล็กๆ ที่ไม่ค่อยคุ้นหูสักเท่าไหร่ ห่างจากตัวเมืองประมาณ 100 กิโล โดยเป็นความตั้งใจของพ่อที่อยากย้ายกลับมาอยู่บ้าน ทั้งแม่ พี่สาวและตัวผม ตามมาอาศัยอยู่ด้วยกัน บ้านที่ผมอาศัยอยู่คล้ายกับตอนที่อยู่กรุงเทพ เพียงแต่ว่าเป็นห้องแถว 2 ชั้นที่เรียงต่อกันอยู่หลังโรงพัก และมีเพียงแค่ 2 ซอย คนแถวนั้นเรียกว่าบ้านพักตำรวจ
ด้วยความเป็นคนกรุงเทพและเด็กกรุงเทพที่ต้องมาอาศัยอยู่ต่างจังหวัด อาจจะติดอีโก้อยู่บ้าง โชคดีที่ครอบครัวผมได้ห้องที่อยู่ตรงกลางซอย ทุกอย่างสิ่งอำนวยความสะดวกมีพร้อมครบครัน ไม่ต่อเติมปรับปรุงเพิ่ม แต่สภาพอาจดูโทรมไปนิดหน่อย โดยรวมคือไปถึงพร้อมอยู่ได้เลย
ส่วนภายในบ้านเป็นบ้าน 2 ชั้น มีห้องโถง 2 ห้อง ถัดจากห้องโถงจะเป็นห้องครัว และมีห้องน้ำอยู่ใต้บรรไดทางขึ้น ส่วนชั้น 2 ถ้าเดินขึ้นไปจะเจอประตูห้องนอนหลัก 1 ห้อง กับห้องนอนรองที่ไม่มีประตูปิดกั้น มีเพียงแค่บรรไดกั้นเป็นราวห้องให้เห็นคนเดินขึ้นเดินลงได้แค่นั้น
ต่อมาเดิมทีห้องนอนรองเป็นห้องเก็บของ เก็บเสื้อผ้า ทั้งตัวผมและครอบครัวจึงตัดสินใจที่จะนอนแยก ด้วยความเป็นหนุ่มเป็นวัยรุ่นขึ้น ห้องนั้นเลยเป็นห้องประจำตัวของผมไป
ผมย้ายมาอยู่ที่นี่จริงๆตอนจบ ป.6 ขึ้น ม.1 ก็มาเป็นเด็กต่างจังหวัดที่มีชีวิตเหมือนคนอื่นๆ มีเพื่อนเพิ่มขึ้น มีอิสระมากขึ้น ได้รู้จักวิถีชีวิตของเด็กบ้านนอก อะไรที่ไม่เคยทำไม่เคยลองก็ได้ลอง ได้เรียนและได้เล่นเหมือนเด็กปกติทั่วไป 'แต่แล้ว'
สิ่งที่ไม่คิดก็เกิดขึ้นภายในวันนึง ก็คือการโดนอำ ด้วยความเป็นเด็กเราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่บอกเลยว่าครั้งแรกที่โดนอำตกใจมาก
"มันเกิดขึ้นมาจากความฝัน ซึ่งวันที่เกิดการอำขึ้นเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ แน่นอนครับผมนอนตื่นสาย เวลาประมาณ 10.00-11.30น. ได้ ในความฝันผมเป็นเด็กที่วิ่งหนีโจร 3 คน 3คนนี้วิ่งไล่ผมไปทุกที่ ที่ๆผมเคยไปเล่นช่วงเด็กๆ ที่บ้านเก่า(ซอยลือชาแฟลตตำรวจ) ,บ้านเพื่อน, ตรอกซอกซอย, บ้านคุณปู่และอีกหลายๆที่ จนวิ่งหนีไปที่สุดท้ายคือบ้านคุณยาย อยู่จังหวัดพิจิตร ผมวิ่งเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะวิ่งเข้าไปหลบโจร 3 คนนี้ จำได้ว่าเข้าไปหลบในห้องๆหนึ่งที่มีมุ้งผูกไว้ ผมขอใช้คำว่าผมเริกมุ้งขึ้นแล้วเข้าไปแอบอยู่ในนั้น ผมเข้าไปแอบได้สักพักนึง ผู้ชาย 3คน ที่วิ่งตามเขาวิ่งตามมาทันเข้ามาที่ห้องแล้วหยุดชะงักอยู่หน้ามุ้ง ทั้ง3คน มองขึ้นไปบนมุ้งบนหัวผม (ทำตาเหลือกพร้อมพูดคำว่า "ผี'ผี'ผี" เสียงแผ่วๆ) แล้วก็วิ่งหนีกันออกไป ด้วยความตกใจผีอยู่บนหัว ในเวลาเดียวกันผมรู้สึกเหมือนว่ามีคนอยู่ข้างหลังผม มันร้อนๆ วูบๆ วาบๆ แบบบอกไม่ถูก ชุกคิดขึ้นได้ว่าเราฝันอยู่นี่หว่า เรากำลังอยู่ในฝัน ผมพยายามทำให้ตัวเองตื่นแต่กับกลายเป็นว่าทุกอย่างมันมืดไปหมด ตอนนั้นผมคิดและพูดกับตัวเองว่า ่เราตายแล้วหรอ' เกิดอะไรขึ้นทำไมลืมตาไม่ได้ มองอะไรไม่เห็นเลย ผมตบหน้าตัวเองในฝันพยายามทำให้ตัวเองตื่น จนเริ่มกลัว บทสวดทุกบททุกคำภีร์มันเข้ามาในหัวผม ผมเอามาทุกบทจบด้วยที่แผ่เมตตา สักพักทุกอย่างมันเริ่มคลาย เริ่มค่อยๆลืมตาได้เริ่มสว่างขึ้นพร้อมมองไปรอบๆทุกอย่างยังเหมือนเดิม 'เรายังไม่ตายนิ' แล้วเมื่อกี้มันคืออะไร ผมลุกขึ้นมานั่งคุยกับตัวเองทำไมเราถึงฝันหรือเป็นแบบนี้ได้ เพราะดูเวลาคือมันเกือบๆเที่ยงได้แล้ว"
วันนั้นผมก็ยังไม่ได้อะไร เก็บมาเป็นความสงสัยจนมารู้ทีหลังว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเรียกว่า 'การโดนอำ'
*
นี่ไม่ใช่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแรก เพราะหลังจากครั้งแรกก็มีครั้งที่ 2,3,4,5 จนถึง 10ๆครั้ง และทุกครั้งเมื่อมีการอำก็จะฝันเกี่ยวกับ ผี' อยู่ตลอด บางครั้งเห็นเป็นเงาดำโปร่งๆ มายื่นอยู่ปลายเตียงพุ่งเข้ามานอนกดทับที่ร่างเรา แล้วเราก็จะฝืนสู้ทุกครั้ง บางครั้งฝันว่ามีผีห้อยหัวโผล่มาจากฝ้าเพดานมองมาที่เรา หรือบางครั้งกึ่งหลับกึ่งตื่น เห็นทั้ง แม่ พี่ เห็นพ่อนอนอยู่ข้างๆ พยายามเรียก พยายามลุก แต่ก็ไม่เป็นผล มันก็จะหนืดๆ อืดๆ ยืดๆ อยู่แบบนั้น และยังมีอีกหลายๆครั้ง เช่น มีคนแง้มประตูเดินเข้ามาเป็นเงาดำเอามือมาลูบที่หน้า แต่เราขยับไม่ได้ 'บางครั้ง ก็เป็นคนคลานเข้ามาเหมือนปีศาจ แขนขาหักคอหัก ทำท่าหงายหลัง(ท่าสะพานโค้ง,แมงมุมคอหัก) น่ากลัวๆคลานเข้ามาข้างๆมาจ้องหน้า' หรือแม้กระทั้งฝันแปลกๆ เกี่ยวกับคุณยาย(ปีศาจ) แล้วก็โดนอำ #เราจะไปต่อEP.ต่อไป สุดท้ายทุกๆครั้งที่ผมโดนอำก็จะต้องมีอะไรเกี่ยวกับเรื่องผีๆ พวกนี้ทุกครั้ง *จนเริ่มชิน*
!!เห้อพูดแล้วก็เหมือนได้ละบายสิ่งที่อัดอั้นกับตัวเองเหมือนกันนะครับกับการหาคำตอบกับเรื่องพวกนี้ แต่มาถึงตอนนี้ก็อาจจะมีโดนอำอยู่บ้างแต่น้อยลง
จะว่าบ้าหรือปราสาทแบบนี้ก็ได้ แต่ทุกครั้งผมจะใช้หลักวิทยาศาสตร์ ทิ้งท้ายไว้ให้ตลอดนะครับ (คงเป็นเพราะเราพักผ่อนน้อย หรืออาจจะชอบดูอะไรเกี่ยวกับหนังผี เลยเก็บมาคิดมาฝันก็เป็นได้ 😀)
#ผมพยายามเรียบเรียงเรื่องของตัวเองและพยายามใช้บทความในการสื่อสาร ให้ทุกคนได้เห็นภาพในสิ่งที่ผมเห็นผมเจอ เพื่ออยากให้ทุกคนได้เข้าถึงบริบทของตัวผม มากกว่าการนั่งฟังหรือนั่งอ่าน ผมอยากให้ทุกคนได้มาอยู่ตรงนี้จริงๆ ขอบคุณครับ
#ปล. การโดนอำของคุณเป็นแบบไหน ? เหมือนกันหรือป่าวมาแชร์ประสบการณ์ได้ที่ห้องนี้เลย