เราเกิดมาตอนครอบครัวลำบากมากค่ะ แม่ยังไม่พร้อมจะเป็นแม่ แม่บังคับเราให้ทำงานช่วยครอบครัวตั้งแต่เด็กเลย เวลาหงุดหงิดหรือเราทำผิดไม่ได้ดั่งใจก็ด่าเราด้วยคำแรงๆ ex. ไล่เราไปตาย  และบอกเราว่าที่ให้เราเกิดมาเพื่อไว้ใช้  ใช้อะไรต้องทำ แต่ดีอย่างหนึ่งที่สนับสนุนให้เราได้เรียนหนังสือจนจบ แต่ระหว่างทางที่โตมา เรารู้สึกว่าต้องทำทุกอย่างคนเดียว สู้ด้วยตัวเอง ทุกปัญหาที่เจอแก้ด้วยตัวเอง พอตอนนี้เราเข้าวัยทำงาน เหมือนแม่รู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับเรา  พยายามชดเชยให้ในอดีตที่ผ่านมา แต่เรารู้สึกว่ามันช้าไป มันทดแทนกันไม่ได้กับสิ่งที่เราเจอสิ่งที่แม่ทำกับเรา แต่เราก็ไม่ได้เกลียดแม่นะคะ แต่เราลืมความเจ็บปวดที่ผ่านมาไม่ได้ อดีตที่ผ่านนึกถึงทีไรก็โมโหจนเก็บมาร้องไห้ เราควรทำยังไงดีคะ ถึงจะมูฟออนได้