คืองี้นะ คนที่เราแอบชอบเป็นเพื่อนเรารู้จักจากเพื่อนเราอีกทีหนึ่ง ก็คือเป็นเพื่อนของเพื่อนแหละ ตอนนั้นไม่ค่อยมีโอกาสได้คุยกันแบบจริงจัง แต่เราก็แอบชอบเขาเพราะเขาตรงไทป์เราทุกอย่าง เราไม่กล้าคุยกับเขาตรงๆ แต่เวลาเจอเขาอาการเราจะออกคือดูออกได้เลยว่าเราเขินเขา จนเพื่อนจับพิรุธได้555

   ก็ยอมบอกเพื่อนไปว่าเราแอบปลื้มคนนี้อยู่ แต่ไม่แน่ใจว่าเพื่อนได้ไปบอกเขามั้ย แต่ตอนนั้นเขาก็คุยกับเราปกติเหมือนที่คุยกับเพื่อนที่รู้จักทั่วไปนะ

   จนกระทั่งเรียนจบต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงาน ไปอยู่คนล่ะจังหวัด แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อตอนปีใหม่ช่วงประมาณปี 2563 เขาทักมา happy new year เราตอนแรกก็ตกใจมากไม่คิดว่าจะทักมา

   หลังจากนั้นก็ทักมาหาทุกวันสำคัญ ทั้งวันเกิดเราเขาก็ทักมา วันเกิดเขาเราก็ทักไป ช่วงสงกรานต์ก็ทักมาถามข่าวคราวว่าได้กลับบ้านมั้ย บางวันเหงาก็มีทักมาชวนไปเล่นเกมด้วย555

   พอมาปีนี้ปี 2566 เขามาแปลก จะทักมาบ่อยกว่าปกติ แล้วที่พีคสุดคือโทรคอลมาด้วย แล้วคุยแต่ล่ะทีคือนานมาก ประเด็นคือไม่ได้โทรทุกเดือนนะ 3-4 เดือนโทรแล้วคุยกันคือเหมือนคนสนิทกันม๊ากกก ไม่ได้คุยกันฟิลแฟนฟิลคนคุยนะ คุยกันแบบฟิลเพื่อนสนิทที่สนิทใจกันมาก เขาไปเจอเรื่องอะไรมาไปทำอะไรมาก็รวบรวมมาเล่าวันนั้นทั้งหมด555 ก็คือแลกเปลี่ยนกันเล่าเรื่องอ่ะ แชร์กันว่าเดือนนี้ไปทำอะไรมาเดือนนี้งานหนักมาก เดือนนั้นไปเจอคนไม่ดีมายังงี้

   ที่แปลกก็คือเรารู้สึกดีมากกับความสัมพันธุ์แบบนี้ ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าความสัมพันธุ์ได้รึเปล่า หรืออาจจะเป็นความสัมพันธุ์ของเพื่อน แต่เอาจริงนะความรู้สึกของเราที่มีต่อเขาตั้งแต่วันแรกที่เจอจนมาวันนี้ เรารู้สึกว่ามันยังเหมือนเดิม ยังใจเต้นแรงเหมือนเดิมที่ได้คุย เห็นรอยยิ้มเขาก็ยังเขินเหมือนเดิมทุกครั้ง

   แบบนี้เราไม่อยากถามหาสถานะที่ชัดเจนเลยนะ ถ้าจะคุยกันแล้วรู้สึกดี รู้สึกสบายใจขนาดนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเราก็ยินดีที่จะเป็นเพื่อนคุยกับเขาปีล่ะ 2-3 ครั้งก็ได้ แต่ขอให้ทุกครั้งที่คุยรู้สึกดีแบบนี้ตลอดไป

   เราอยากรู้ว่าเพื่อนๆเคยมีประสบการณ์แบบนี้หรือประมาณนี้ไหมคะ มาแชร์กันมาคุยกันได้นะคะ หรือเพื่อนๆคนไหนมีความคิดยังไงกับกระทู้นี้ก็เม้นได้นะคะ

ปล.เขาคนนั้นไม่เคยคบใครเกิน 3 เดือนเพราะเป็นคนโลกส่วนตัวสูงระดับหนึ่ง
ปล.2 เราก็เป็นคนโลกส่วนตัวสูงไม่ค่อยเข้าสังคมไม่ค่อยคุยกับใครนอกจากเพื่อนสนิท