"ภิกษุทั้งหลาย เพราะบุคคลอาศัยคนอื่น ไม่สามารถเพื่อจะมีสวรรค์หรือมรรคเป็นที่ไปในเบื้องหน้าได้ ฉะนั้น ตนนั่นแหละเป็นที่พึ่งของตน คนอื่นจะทำอะไรได้ ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ว่า
                   
อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ    
โก หิ นาโถ ปโร สิยา
                         
อตฺตนา หิ สุทนฺเตน    
นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ.
                         
ตนแลเป็นที่พึ่งของตน, บุคคลอื่นใครเล่า
                         
พึงเป็นที่พึ่งได้ เพราะบุคคล มีตนฝึกฝน
                         
ดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่ง อันบุคคลได้โดยยาก.

https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=22&p=4