คือที่บ้านเรามีพี่น้องสามคนค่ะ เราเป็นคนกลางค่ะที่บ้านนี่คือเราจะเป็นคนที่จืดจางมากแทบไม่มีใครมองเห็น ไม่ใช่ว่าเรานิสัยไม่ดีนะคะแต่บังเอิญว่าแทบไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะ(มีปัญหาน้อยแต่ปัญหาใหญ่ทุกที)แล้วตัวเราเองในกลุ่มเพื่อนก็ไม่เชิงว่าจืดจางออกจะฮอตพอสมควรแต่วันสำคัญของเราอย่างวันเกิดอะไรทำนองนี้เพื่อนสนิทเราแทบลืมเพราะดันอยู่ระหว่างวันเกิดเพื่อนอีกสองคนพอดี ไม่ใช่ว่าเราต้องการให้เพื่อนมาสนใจนะแต่บางครั้งก็อยากให้ใครมาใส่ใจเราบ้างแบบยอมรับเลยว่าที่บ้านไม่ได้แทคแคร์เราเท่าที่ควรเพราะมีลูกสามคนแล้วพี่กับน้องเราเองค่อนข้างมีปัญหาอย่างคนพี่นี่คือตั้งแต่เล็กจนโตแทบไม่เก่งอะไรเลยแต่เราดันทำได้ดีกว่าซะงั้นแต่มันก็ไม่ได้ห่างกันมากนะแต่กลายเป็นคนรอบข้างชอบเปรียบเทียบแต่พอเป็นคนในครอบครัวทุกคนก็จะโอ๋นะคะคือเราเองก็สงสารเหมือนกันที่บ้านคือเวลาเกรดออกเรียกเราไปคุยเลยว่าอย่าพูดเรื่องเกรดเพราะกลัวพี่เสียใจกลัวน้องเราเสียใจเราเองก็พยายามเข้าใจนะคะแต่คือก็อดน้อยใจไม่ได้อยู่ดีกว่าจะตั้งใจเรียนทำเกรดก็อยากให้ใครมาดีใจแต่กลายเป็นว่าเหมือนเราทำผิดเลยค่ะ มีครั้งนึงคุณน้าเรียกเราไปคุยว่าให้เราเข้าใจน้องและพี่แล้วก็ว่าเราเยอะมากทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย คือที่บ้านกลัวว่าเราจะพูดเรื่องเกรดคะแนนหรือกิจกรรมอื่นๆค่ะกลัวพี่น้องเราจะเสียใจ เวลาไปไหนเราไม่กล้าทำอะไรนอกเหนือเพราะเคยเจอเหตุการณ์ที่มีคนมาถามเรื่องเกรดแล้วเราตอบพี่เรามาได้ยินแล้วไปบอกแม่เป็นเรื่องขึ้นมาเลยค่ะ แล้วที่จี๊ดสุดคำพูดปลอบใจที่คนในบ้านบอกพี่กะน้องคือไม่ต้องเรียนเก่งก็ได้ก็ยังดีกว่าเรียนเก่งแล้วนิสัยไม่ดีเหมือนเรา คือที่บ้านเมื่อก่อนชอบว่าเราเห็นแก่ตัวจริงๆเรื่องนี้มันเกิดขึ้นมาเพราะมันจะมีเหตุการณ์ที่มีคนถามเรื่องเรียนแล้วเราเลี่ยงไม่ได้หลายเป็นพี่หรือน้องมาได้ยิน หนักสุดคือตอนที่เราสอบเข้าม.1คือมันเป็นรร.ที่เราอยากเข้ามากตอนนั้นซ้อมดนตรีจนนิ้วล็อกเลยค่ะ สอบติดด้วยนะคะแต่พี่เราดันสอบไม่ติดทีนี้ก็ว้าวุ่นเลยคนที่บ้านแทบยกทั้งโคตรมาเพื่อปลอบใจร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรไอ้เราที่สอบติดกลายเป็นรู้สึกผิดเฉยเลยแถมคนที่บ้านไม่มีใครดีใจกับเราเลยค่ะมีแต่คนเรียกเราไปคุยไปดุเรานี่งงเลย คือตอนนั้นน้อยใจมาก ไม่พอพี่เราตอนนั้นเหมือนเสียใจเลยทำตัวtoxic แม่เราเองยังบอกเราว่าให้เราเข้าใจพี่เพราะเราสอบติดแล้วแต่พี่สอบไม่ติดพี่เลยเป็นแบบนี้ ตอนนั้นคือเราพยายามใจกว้างไม่งี่เง่าแล้วนะคะแต่แบบยังเสียใจอยู่ดีที่ร้ายกว่านั้นคือยังไม่ทันหายน้อยใจเราต้องรับมือกับการที่บ้านเราคอยหาเรื่องเราตลอดเวลาตอนนั้นคือเหนื่อยมากสุดท้ายพี่ต้องไปเรียนรร.รัฐผู้ใหญ่ยังปลอบใจพี่เราว่าไม่เป็นนะเรียนรร.นี้ไม่ต้องจ่ายค่าเทอมน้อง(ตัวเรา)ต้องจ่ายค่าเทอมเป็นภาระเพิ่มอีก ได้ยินงี้ไอเราตอนนั้นวิ่งขอทุนวุ่นเลยเสื้อผ้ารองเท้าแทบไม่ซื้อรับบริจาคหมดจนเพื่อนทัก พอมาตอสเรียนเกรดเราร่วงเลยตอนนั้นเพราะยากมากแล้วไม่ได้ติวที่ไหนอีกอย่างเราเรีบนกลางๆมาตั้งแต่ต้นแล้วค่ะ แต่พี่เราเรียนเกรดดีเพราะเรียนง่ายกว่า(ไม่ได้หลอกตัวเองค่ะเรื่องจริงที่ต้องยอมรับในสังคมไทย) ทีนี้ว้าวุ่นเลยเราพี่เราก็เล่าๆเรื่องเกรดเรื่องเรียนคนในบ้านนี่รีบยอใหญ่นานๆทีพี่เราจะรู้สึกดีเรื่องพวกนี้ แต่ไอ้ปัญหาคือเราที่เรียนแย่ลงที่บ้านคือเม้ากันสนุกปากว่าเราเรียกร้องความสนใจคือแนวคิดผู้ใหญ่คือการเปรียบเทียบให้อีกคนดูแย่เพื่อให้อีกคนรู้สึกดีขึ้นใช่มั้ยคะ เราปลอบตัวเองแบบนี้ตลอดเลยค่ะ แล้วป่ะเด็นคือย่ำเราแล้วยังไม่ช่วยอีกคือเป็นอย่างนี้มาตลอดเลยค่ะตั้งแต่ป.1 แล้วที่เราเครียดสุดคือการที่เรารักษาของแต่พี่ร้องเชอบเคลมตลอดเลยเอาของเราไปตลอดแล้วพ่อแม่หรือญาติๆก็จะบอกทุกครั้งที่เราโวยวายว่าเราเห็นแก่ตัวแต่ของบางอย่างเรารักมากจริงๆค้ะพื้อนฐานเราเป็นคนรักษาของแต่มันไม่เคยให้เราำด้ใช้เกินสามวันเลยค่ะมาเอาไปแล้วพังเราก็บอกตัวเองว่าไม่มีของอะไรที่เป็นของเราแต่แรกแต่มันก็ยังอดเสียใจไม่ได้อยู่ดีแล้วคืองงมากว่าพ่อแม่ชอบบอกว่าให้ๆไปเถอะตลอดเลยไม่มีใครช่วยเราซักคน จริงๆไม่ว่าปัญหาอะไรเราก็จัดการเองคลอดอยู่แล้วถ้าไม่สุดจริงจะๆไม่เล่าเพราะทุกคนจะมองเราว่าเรียกร้องความสนใจไปหมด คือมันสะสมมานานมากจนเราเองยังงงว่าผ่านมาได้ยังไงว้า

 เฮ้อยาวมากกกกกกกกจริงๆมันมีหลายเหตุการณ์เลยค่ะ ที่มาเขียนในนี้เพราะไม่อยากเขียนใส่สมุดค่ะกลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย(พี่เราเคยเอาสมุดบันทึกไปให้เพื่อนที่รร.อ่านตอนนั่นเราเครียดจนต้องพบหมอเลยค่ะ5555) แล้วไม่ต่องห่วงว่าเราจะฆตตมั้ยนะคะเพราะเราทำละแต่ไม่สำเร็จค่ะ ไม่ใช่ไม่กล้าทำนะแต่ทำแล้วไม่ตาย เลยเลิกค่ะอีกอย่างยังไม่ได้กินอร่อยและดูซีรี่ย์จนจบด้วยทำ4-5รอบแล้วเลยถอดใจค่ะ ตอนแรกไม่ค่อยเข้าใจเลยอ่ะว่าทำไมคนมีปัญหาแล้วแล้วต้องโพสตอนนี้รู้ละค่ะว่าคนในโซเชียลถึงจะไม่ได้ดีทั้งหมดแต่ก็ยังมีคนที่เหนใจเราบ้างอ่ะแบบว่ารู้สึกอเมซิ่ง5555 ว่ายังมีคนเหนตัวเราบ้าง ขอบคุณคนที่มาอ่านแล้วไม่ด่าเราลงในนี้นะคะ🙏🙏 เราอาจจะใจแคบจริงๆแต่เราจะพยายามเข้าใจคนอื่นให้มากกว่านี้น้า