คำว่า "เจ" มาจากภาษาจีนกลางว่า "เจียซือ (齋食)" แปลว่า "อาหารบริสุทธิ์" หรือ "อาหารมังสวิรัติ" ซึ่งมาจากแนวคิดทางศาสนาพุทธและศาสนาเต๋าที่เชื่อว่า การบริโภคเนื้อสัตว์เป็นการเบียดเบียนชีวิต ก่อให้เกิดกรรมไม่ดี ส่งผลต่อจิตใจและสุขภาพ จึงควรงดเว้นการกินเนื้อสัตว์และหันมากินอาหารมังสวิรัติแทน

ในภาษาไทย คำว่า "เจ" มักใช้เรียกการถือศีลกินผัก งดเนื้อสัตว์ ไข่ และนม เป็นเวลาหนึ่งวันหรือหลายวัน เพื่อชำระล้างจิตใจ เสริมสร้างศีลธรรม และรักษาสุขภาพ

ประวัติความเป็นมาของกินเจนั้น สันนิษฐานว่าเริ่มขึ้นในอินเดียและจีนเมื่อประมาณ 2,500 ปีก่อน ชาวพุทธและชาวเต๋าในอินเดียและจีนนิยมถือศีลกินเจในช่วงเทศกาลสำคัญต่างๆ เช่น เทศกาลกินเจ (เจียซือเจี๋ย) ในจีน เทศกาลสารทจีนในไทย และเทศกาลกินเจในไทย

การกินเจในไทยเริ่มมีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา โดยชาวจีนที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานในไทยได้เผยแพร่วัฒนธรรมการกินเจให้แก่คนไทย ในปัจจุบัน การกินเจในไทยเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลาย โดยนิยมถือศีลกินเจในช่วงเทศกาลกินเจ ซึ่งตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 9 ตามปฏิทินจีน เป็นเวลา 9 วัน 9 คืน

การกินเจในประเทศไทยมีหลากหลายรูปแบบ ขึ้นอยู่กับความเชื่อและศรัทธาของแต่ละบุคคล โดยทั่วไปแล้ว ผู้ที่กินเจจะงดเว้นการกินเนื้อสัตว์ ไข่ และนม รวมไปถึงผลิตภัณฑ์ที่ทำจากเนื้อสัตว์ ไข่ และนม เช่น ซีอิ๊ว น้ำปลา และน้ำมันหอย นอกจากนี้ ผู้ที่กินเจบางรายอาจงดเว้นการกินพืชบางชนิด เช่น กระเทียม หัวหอม ต้นหอม และใบยาสูบ

การกินเจมีประโยชน์ต่อสุขภาพหลายประการ เช่น ช่วยควบคุมน้ำหนัก ช่วยลดความเสี่ยงของโรคหัวใจและหลอดเลือด โรคมะเร็ง และโรคเบาหวาน นอกจากนี้ยังช่วยเสริมสร้างสุขภาพจิต ช่วยให้จิตใจสงบ ผ่อนคลาย และลดความเครียด