ขอบคุณที่มาอ่านกันนะคะ ขอเข้าเรื่องเลยละกัน

ปกติแล้วแม่เราจะบ่นแล้วก็ใช้คำด่าอยู่บ่อยๆ เมื่อตอนเด็กเขาไม่เคยพูดคำหยาบกับเราเลยค่ะ ตอนเด็กก็เลยเป็นเด็กเงียบๆ ไม่เถียงพ่อแม่ พอเริ่มโตเหมือนเขาใช้คำที่หยาบคายมาก มีการใช้ความรุนแรงหลายครั้ง รวมที่คุณยายด้วย

คุณยายเป็นโรคอัลไซเมอร์ เลยหลงๆลืมๆ เขาก็เลยเริ่มมีตีบ้าง(ทุกวัน) เราทนไม่ไหวก็เลยอาสาดูแลเขาแทน เวลาเขาใช้ทำงานบ้านเราไม่เคยบ่นเลยค่ะ อย่างเหตุการณ์เมื่อวาน เราอยู่กับเขาดีๆก็มาพูดถึงเรื่องที่เราหวงของ คือบางทีเราซื้อของมาแล้วมันสำคัญกับเราจริงๆเราก็ปฏิเสธตรงๆ เพราะเขาเอาไปก็ไม่ได้ใช้ ก็เลยเก็บไว้เอง แล้วเขาก็ประชดไม่ให้เราใช้เก้าอี้เขา ไม่ให้ใช้หมอน ต่างๆนาๆ

พอตอนตี5คุณยายก็ไปปลุกคุณแม่ แม่เขาโมโหเลยลุกขึ้นมาบ่นยาย แล้วก็มาตะโกนปลุกเราไปด้วย ให้ไปล้างห้องน้ำ เราก็ลุกขึ้นเดินไปเขาก็เดินตามหลังมา ด่าๆ เราก็เลยหันไปถามว่า ทำไมไม่บอกกันดีๆ กำลังทำให้ เขาก็เลยด่าเราว่า กวนตีน คือเราอดกลั้นมาหลายปีเเล้วค่ะกับคำหลายคำ อีห่าบ้าง สัตว์ต่างๆ เราก็เลยเถียงเขาไปเพราะไม่ไหวจริงๆ พอเริ่มรุนแรงกัน พ่อเราก็มาห้าม (ปล.พ่อเป็นคนใจเย็นมากและน้อยใจ) พอเราเย็นลง แม่ก็มาด่าพ่อว่า (ประมาณว่าสอดรู้สอดเห็นอ่ะนะ) เราก็รู้สึกผิดเลยขอโทษเขาแต่เขาก็ยังด่าเหมือนเดิมที่เราขอโทษ ได้แต่นึกว่าอนาคตก็คงจะดีกัน

เราอยากสอบถามทุกคนว่า เมื่อแม่โมโหมากๆใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล (ปล.คุณแม่มีปัญญาทางจิตนะคะ ทานยาอยู่แต่หม่หาหมอ)  ควรรับมือตอนทะเลาะกันยังไงคะ เพราะเรายิ่งเงียบเขาก็ไม่ปรับปรุงตัวเอง เราก็พึ่งม.2ด้วย ไม่รู้จะช่วยเขายังไงแล้วค่ะ อยากหาเงินแล้วพาไปพบจิตแพทย์มากกว่าทะเลาะซ้ำๆค่ะ

ขอบคุณที่อ่านจนถึงตอนนี้นะคะ แล้วก็คอมเมนต์