การเพิ่มประชากรจักรยานบนถนน รัฐบาลควรสนับสนุน เช่น มีงานเพื่อคนขี่จักรยานในชีวิตประจำวันเป็นบางที สร้างกระแสจักรยานบนถนนก็ชีวิตคนเท่ากัน อุดหนุนค่าจักรยาน มีร้านจักรยานชุมชน หรือแทรกสินค้าจักรยาน อะไหล่ ในร้านธงฟ้า ให้มันเป็นพาหนะสามัญประจำบ้าน (เช่น บางคนมัดรถเข็น ลากคนไปโรงพยาบาลได้ เขาอาจตกยาก ไม่มีใครพึ่งพาได้ ก็ต้องทำแบบนี้ บางคนได้จักรยานพ่วงข้างจากการบริจาค และช่างเหล็กใจบุญ คนอยู่บ้านนอกมีแบบนี้ให้เห็นจริง) ไม่ต้องชาร์จไฟ เครียดเรื่องแบตแพง น้ำมันไม่ใช้ ซ่อมเองได้ซ่อมร้านถูก ไปที่ไหนก็จอดได้ บางคนขาขาด อัมพาตท่อนล่าง ก็ทำจักรยานปั่นมือใช้ได้ จักรยานสามารถเป็นแรงบันดาลใจเป็นกีฬาเลี้ยงชีพได้ (เช่นปั่นคิรินกินตังค์) บางครั้งก็ต้องนึกถึงช่วงที่เกิดความไม่สงบ ไม่มีไฟฟ้าน้ำมัน จักรยานคือพาหนะอพยพลี้ภัยที้เห็นได้ตามข่าวทีวี (ที่รบกันตอนนี้ก็ใช่ มีคนขี่จักรยานลี้ภัย)

พอมีจักรยานมากขึ้น พวกห้าวขับรถก็จะลำบาก เพราะจำนวนมนุษย์จักรยานไม่น้อยเหมือนก่อน จะว่าจักรยานรกถนนรถขับซิ่งไม่ได้ อยากจะ road rage ก็ไม่กล้า บังเอิญคนขี่จักรยานอาจเป็นญาติ เพื่อน ผู้มีบุญคุณ บุพการีของเขาทั้งนั้น ภาวะถนนไม่ปลอดภัย เป็นแดนสังหาร ก็จะเบาบางลง

การทำให้ในบ้านมีคนขี่จักรยานเพิ่มหนึ่งคน ทำให้ความห้าวบนถนนของคนในบ้านมียางอายมาเคลือบมากขึ้น เกิดความรู้สึกใจเขาใจเรา ต้องบรรเทาความกร้านลง แล้วเรื่องดีๆ ที่เกี่ยวโยงกันจะตามมา เช่น สุขภาพ (แข่งทำบุญก็แล้วแต่ แข่งรวยเงินก็ได้ แข่งรวยสุขภาพก็ดี) ภาวะคาร์บอนที่ลดลง (ต้องแย่งสิ่งนี้มาจากรถไฟฟ้า)

จะมองว่าโลกสวยก็ได้ แต่ใครๆ ก็ชอบของสวยงาม สังคมสวยงาม ชีวิตสวยงาม จริงไหม ตอนี้รัฐบาลเงียบมากเรื่องนี้ กระแสลดคาร์บอนมันคงไม่ได้มีแค่ปลุกให้ใช้รถไฟฟ้า ติดโซล่าเซล การเพิ่มประชากรจักรยานมากขึ้นก็ดีนะ

เราคงไม่หวังกระแส share the road เพราะกระแสนี้มันมีเพราะตอนนั้นประชากรจักรยานตายเป็นใบไม้ร่วง กระแส car free day ก็ไม่ใช่สิ่งที่มีพลัง เพราะที่ผ่านมา กระแส metoo woke มีอานุภาพมากกว่า (หรือไม่จริง?)

รัฐบาลควรรับไปพิจารณา เวลามีมูลค่านะ