สวัสดีค่ะวันนี้เราจะมาเล่าเรื่องประสบการณ์เห็นผีค่ะ ต้องขอกล่าวคำขอโทษล่วงหน้าถ้าเราอธิบายไม่เข้าใจ เริ่มกันเลยนะคะ
หลายคนคงรู้ว่าวัยเบญจเพสจะอยู่ช่วงอายุ 15 25 35  45 แต่ที่ต้องระวังตัวที่สุดก็คงเป็นช่วง 15-25 ณตอนนี้เราอายุ 21 เราขอทย้อนไปในช่วงที่เราอยู่วัยประถม เราเป็นเด็กคนนึงที่ไม่เชื่อเรื่องผีและออกแนวลบหลู่ด้วยซ้ำ เวลาเราไปต่างที่เราชอบพูดว่า"ถ้าผีมีจริงแน่จริงให้ออกมา"เราพูดแบบนี้ทุกที่ที่เราไป หรือไม่ก็ทำการทดลองเช่นหวีผมหน้ากระจกตอนเที่ยงคืน ตัดเล็บไม่ให้ขาดห่อผ้าไว้แล้วเอาไว้ใต้หมอน เคาะชามกลางสามแยกฯ สิ่งพวกนี้เราเอามาจากหนังไม่ก็ใน YouTube ที่จะทำให้เห็นผี และแน่นอนสิ่งที่เราทำไม่เคยเห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนเราขึ้นม. 1 เราก็ลืมเรื่องพวกนี้ไปเราเรียนอย่างเดียว จนเราขึ้นม. 3 นั่นก็คือช่วงที่เราอายุครบ 15 เหตุการณ์ครั้งแรกที่เราเห็นผีเป็นสิ่งที่เราจำไม่เคยลืมจนถึงทุกวันนี้ ก็คือวันนั้นเป็นวันเกิดเราที่เราอายุครบ 15 พอดีเรากับแม่จะไปหายายที่ต่างจังหวัด แม่เราเป็นผู้ช่วยพยาบาลเราเลยไปรอแม่ที่โรงพยาบาลด้วยว่าแม่เลิกงานตอนเย็นแล้วจะไปบ้านยายกัน เรารอแม่ที่ห้องพักพนักงาน เราขออธิบายลักษณะของห้องพักนะคะ พอเดินเข้ามาด้านขวาจะเป็นห้องน้ำ ข้างหน้าเป็นโต๊ะสแตนเลส ข้างโต๊ะด้านซ้ายจะเป็นตู้เย็นและเก้าอี้พลาสติกที่ซ้อนกันส่วนด้านซ้ายสุดจะเป็นโซฟา เราไปนอนเล่นที่โซฟาดูอะไรไปเรื่อยจนเราเผลอหลับไปแล้วเราตื่นมาพบกับผีเด็กหลายตน ห้องน้ำ3 ทางเข้า2 ยื่นหน้ามามอง โต๊ะ 1 หลังตู้เย็น 1 เก้าอี้ 1นั่งห้อยขาแล้วหันมามอง ปลายเท้า1 กลางตัว1 ตรงหน้า1 ทั้งหมด 11 ตน ตอนนั้นเหมือนถูกอำเราขยับตัวไม่ได้ เราเลยพูดในใจไปว่า "เราไม่เล่นด้วยนะ" หลังจากนั้นก็หายไป เราเล่าเหตุการณ์นี้ให้แม่ฟัง แม่บอกว่าคงคิดว่ามีเด็กมาเล่นด้วย
พอเราไปถึงบ้านยายตอนเย็นเราก็เล่นโทรศัพท์ปกติจนถึงกลางคืนเราจะนอน ยายนอนฝั่งซ้ายเรานอนฝั่งขวา เราตื่นกลางดึกและพบว่ามีวิญญาณตนหนึ่งขั้นกลางยืนระหว่างเรากับยายและก้มจ้องหน้าเราอยู่ เราจำได้ดีว่าวิญญาณตนนั้นหน้าเบลอร่างใหญ่ผิวสีดำ พอตอนเช้าเราเล่าให้ยายฟัง ยายบอกว่าคงเป็นเจ้าที่ที่มาดูว่าใครมานอน ด้วยความที่เราไม่ได้ไหว้บอกกล่าวเขา 
ใช่ค่ะเหตุการณ์ 2 อย่างนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพร้อมกันเมื่อเราถึงวัยเบญจเพสอาจจะฟังดูน่าเหลือเชื่อแต่เราเล่ากี่ครั้งก็ยังเหมือนเดิมเพราะเป็นเหตุการณ์ที่ตอนนี้เราก็ยังไม่ลืม และตั้งแต่นั้นมาเราก็เห็นแบบเลี่ยงไม่ได้บางทีก็มาผ่านตาบ้างหรือไม่ก็มาแบบที่เรียกได้ว่าไม่ได้ตาฝาดแน่นอน เราเชื่ออยู่ 2 อย่างระหว่างวัยเบญจเพสกับเวรกรรมที่เมื่อก่อนเราได้ลบหลู่เอาไว้
เวลาเราเล่าให้ใครฟังก็ไม่มีใครจะเชื่อเพราะบางทีเราก็เห็นบ่อยเกินไปจนน่าเหลือเชื่อแต่มันก็แล้วแต่ความคิดของคนนะคะ เราไม่ได้บังคับให้ใครมาเชื่อ เราเล่าเพื่อเป็นประสบการณ์ที่ใครหลายๆคนก็คงเจอเหมือนกับเรา
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบค่ะ🙏🙏🙏