ทุกคนคะ ขออนุญาตใช้พื้นที่ระบายความในใจตอนนี้นะคะ คือที่ผ่านมาเราเป็นคนกลัวการเข้าสังคมหนักเอาเรื่องอยู่ อาการเริ่มแสดงชัดเจนเมื่อช่วงโควิดระบาดช่วงแรก พอเรียนจบปี65เราไปพบจิตแพทย์โดยบำบัดด้วยยา และล่าสุดพบจิตวิทยา ได้ผลอยู่นะคะ แต่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกซ้ำไปซ้ำมา จนตอนนี้ท้อมากเลยค่ะ
• อาการที่เราเป็นคือ
- ไม่กล้าสบตาคนอื่น
- ไม่กล้าทำอะไรต่อหน้าคนอื่น
- เวลานั่งทำงานจะขี้ตกใจเสียงแชทคนอื่นเด้ง เสียงดึงเทปกาว
- กลัวการพูดต่อหน้าคนอื่น กลัวการแสดงความคิดของตัวเอง
ตั้งแต่เป็นแบบนี้ที่ผ่านมา เราลองเปิดใจให้ตัวเองเข้าไปอยู่ในสังคม โดยเริ่มจากไปอยู่บ้านครอบครัวเพื่อน พ่อแม่และเพื่อนดูแลเราดี ยินดีให้เราอยู่ก่อนได้ แต่เราก็ยังมีความกลัวๆกล้าๆอยู่ แล้วต่อมาซักระยะนึงเราก็ได้งานทำ เราทำอยู่ได้3เดือน และก็บำบัดตัวเองด้วยยา แต่หลังไปก็เป็นหนักขึ้น สุดท้ายเราก็ขอลาออกเพราะเราทนไม่ไหวกับอาการของตัวเอง และมาพักอยู่บ้านเพื่อนอีกคนชั่วคราว และก็รีบหา สมัครงานที่ใหม่ไปด้วย เพราะพ่อไม่อยากให้ลาออกทั้งที่ยังไม่ได้ที่ใหม่ ประมาณเกือบเดือนเราก็ได้งานใหม่และลองไปทำ ซึ่งงานเยอะและเครียดมากกว่าที่เดิม เพราะเป็นบริษัทขนาดใหญ่งานใหญ่และเยอะขึ้น ระหว่างการทำงานเราก็บำบัดกับจิตวิทยา มีทั้งดีขึ้น และมีความกังวลอยู่ สลับกันไปมา เหมือนแบบเส้นกราฟที่ขึ้นแล้วลงสลับกันไป มีทั้งดีใจที่เราทำได้ ผ่านมาได้ และไม่สำเร็จ เป็นอีกแล้ว ผสมกันไป พอช่วงหลังเรารู้ว่าเราไม่ผ่านการทดลองงาน มันยิ่งทำให้เราเศร้าไปอีก และย้อนมองถึงความกังวลของตัวเองที่ส่งผลต่อโอกาสในการได้งานที่ดี พอต่อมาหัวหน้างานเปลี่ยนใจให้โอกาสเราทดลองงานเพิ่มได้ แต่เราท้อไปหมดแล้ว เราฝืนทำงานต่อด้วยอาการที่กลับมาเป็นอีกและขอลาออก จนตอนนี้เรามาขออยู่ห้องพักเพื่อนสมัยมัธยมแบบชั่วคราว และจะหางานใหม่ที่ไม่ใช่สายเดิมไปก่อน เพรารู้สึกว่าจิตใจเราไม่พร้อม ตอนนี้เราว่างงาน และอาการกลับมากลัวสังคมอีก จนเราท้อกับตัวเอง ตอนนี้เฟลมาก เหนื่อยกับตัวเราที่ผ่านมา ไม่รู้ว่ามันจะโอกาศหายเปนปกติมั้ย เราปรึกษาครอบครัวไม่ได้เลย เพราะเค้าไม่รู้ เค้าไม่เข้าใจสิ่งที่เราเป็นอยู่ตอนนี้  เราเหนื่อยจริงๆกับสิ่งที่ตัวเองเป็น
มีใครเจอแบบนี้ หรือมีอาการแบบนี้ หรือยังไงก็ตาม แล้วคุณผ่านมันมาได้ ขอความคิดเห็นหน่อยนะคะว่าผ่านจุดที่ทรมานไปได้ยังไง ขอขอบคุณล่วงหน้ามากๆเลยค่ะ

☺️