คือเรื่องมันมีอยู่ว่าพี่ชายของเราที่อายุห่างกัน7-8ปี(พี่แท้ๆแต่ไม่ได้สนิทกันมาก)พี่เรามีเเฟนเเละเอามาอยู่ด้วยกันที่บ้านตอนแรกๆเราก็เริ่มสนิทกันค่ะแล้วก็วันนึงแกมายืมหูฟังไร้สายเราก็ให้ไปเพราะว่าความสนิทกันแล้วก็ให้ๆไปแต่พอเวลาผ่านไปเป็นเดือนๆแล้วแกก็ไม่ยอมเอาหูฟังมาคืนสักทีเราเลยไปทวงเราก็ไม่ได้ทวงแกแรงเลยนะเราแค่บอกไปว่าพี่พี่เห็นหูฟังหนูไหมที่พี่ยืมไปอ่ะแกก็บอกว่าให้หาเอาถ้ามีก็คือมีถ้าไม่มีก็คือไม่มีเราก็หาดูปรากฏว่าเราหาไม่เห็นเราก็เลยกลับไปหาในห้องเราอีกครั้งนึงเผื่อมันจะเจอเพราะเราอาจจะเอาคืนมาแล้วแต่ก็อาจจะลืมเราก็หาไปแต่ก็ไม่เจอเราก็เลยลงไปข้างล่างไปคุยกับแม่เรื่องการเรียนอยู่(ตอนนั้นพ่อเราขึ้นไปนอนข้างบนแล้วแต่พ่อเรานอนอยู่ตรงระเบียงระหว่างห้องเรากับห้องพี่ชาย)แต่พอเราคุยไปๆมาๆพี่ชายเราอยู่ๆก็ส่งเสียงเอะอะโวยวายพร้อมตรงเข้ามาหาเราแล้วพูดว่าเราไปชี้หน้าแฟนแกทั้งที่เรายังไม่ได้ชี้เลยแต่เราก็ไม่กล้าพูดอะไรมากเพราะแกเป็นพี่ชายเราแกอายุมากกว่าเราแม่เราก็ห้ามตอนนั้นเสียงดังมากๆพ่อเลยลงมาห้ามตอนนั้นน้ำตาตกเลยค่ะแกไม่ถามอะไรเราก่อนเลยอยู่ๆก็ตรงเข้ามาตะคอกใส่เราตอนนั้นเราพยายามอธิบายแต่แกก็ไม่ฟังเลยค่ะแกไม่เชื่อเราทั้งๆที่เราเป็นน้องแท้ๆแต่กลับมาเชื่อผู้หญิงที่คบมาได้ยังไม่ถึงปีตอนนั้นเราจุกอกมากๆเลยค่ะพ่อแม่ก็ปลอบเราเพราะแกรู้นิสัยเราว่าเราไม่ใช่คนอย่างนั้นแล้วเราก็ตัดสินใจขึ้นไปบนห้องพอเปิดประตูเข้าไปเราเห็นหูฟังของเราที่แกยืมไปวางไว้อยู่ปลายเตียงวางไว้แบบโง่ๆเลยค่ะตอนนั้นรู้สึกพูดไม่ออกเลยค่ะพอพรุ่งนี้เช้าพ่อก็บอกความจริงเรื่องหูฟังที่วางไว้ตรงปลายเตียงพ่อจะบอกว่าพี่ชายเราแอบเข้าห้องเราตอนที่เราลงไปข้างล่างแกเห็นเพราะแกไม่ได้หลับแล้วตรงที่แกนอนอยู่ระเบียงระหว่างห้องเรากับห้องพี่พอดีตอนนั้นพ่อก็ได้สันนิษฐานว่าแฟนพี่ชายเราน่าจะสั่งให้พี่ชายเราเอามาวางไว้ให้ตอนนั้นเราจุกอกมากๆเลยค่ะพูดอะไรไม่ออกเลยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้(ปัจจุบันนี้แฟนที่เราก็ยังอยู่กับพี่เราค่ะยังไม่ได้เลิกกันพี่ชายเราหลงแฟนคนนี้มากๆ)ถ้าเลิกกันแล้วก็อย่าได้เจอคนนิสัยแบบนี้อีกเลยขอให้พี่ชายเลิกโง่ด้วยค่ะ😢(เราเรียบเรียงเรื่องไม่ค่อยเก่ง)