เวลา เครียด เสียใจ เศร้า สับสน ท้อ อะไรต่างๆนาๆ เพื่อนๆมีที่ปรึกษากันมั้ย มีใครเป็นที่ปรึกษา ถ้าไม่มีจะจัดการตัวเองยังไง แล้วเราสามารถปรึกษาใครได้บ้าง
เรามีปัญหาครอบครัว ไม่รู้มันเรียกว่าปัญหารึป่าวแต่มันก็เป็นความทุกข์ใจของเรา เราอยากมาระบายกับกระทู้นี้
คนในครอบครัวคนหนึ่งเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพ่อแม่(พ่อแม่ทำงานอยู่ตจว.คอยส่งเงินให้ตลอด)ชอบพูดดูถูก พูดหยาบ พูดเหมือนตัวเองดีเริศ แล้วเราก็ชอบเก็บทุกคำพูดเขามีฝังใจ มันเป็นคำพูดที่ฝังใจไม่ฟังแล้วไม่ชอบฟังแล้วเจ็บใจ เรามีลูกพี่ลูกน้อง(พี่สาว)พึ่งไปทำงานที่ตปท. แล้วคนคนนั้นชอบผู้ดูถูกเรา พูดว่าเราเรียนไปก็เท่านั้นไม่มีประโยชน์ บอกแล้วให้ไปเรียนแบบพี่ ทั้งๆที่ตอนม.ต้นหาที่เรียนเอง เราไปสมัครหาที่เรียนเองไปรายงานตัวไปจ่ายค่าเทอมเอง เขาไม่เคยจะสนใจเราเลยว่าเราจะเป็นยังไงจะไปยังไง (ช่วงนั้นพี่ก็กำลังเรียนอยู่ที่ไทยมันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น) แล้วก็ติดที่ไปสมัคร ช่วงนั้นมันเป็นช่วงโควิด เราไม่สามารถไปโรงเรียนได้เรียนออนไลน์เอา ครูสั่งงานปลูกต้นไม้แล้วให้เอาไปส่งที่โรงเรียน เราจึงขอคนทางบ้านไปส่ง เขาก็ไปด้วยความไม่เต็มใจแหละ เรากำลังเดินไปส่งครู คนมาส่งจึงวินใส่เรา เราไม่ชอบมากความรู้สึกแบบเราหน่อยไม่ได้หรอมันไม่ได้นานเลย เราไม่ชอบคิดว่าคนแบบนี้เราไม่สามารถพึ่งได้ เวลามีปัญหาอะไรเราก็เลยไม่ค่อยนึกถึงคนในบ้าน พอโรวเรียนเปิดสอนออนไซน์ เราก็นั่งรถไปกลับปกติ วันนึงไปเรียนแล้วไม่สบายแล้วไม่ได้บอกคนที่บ้านเพราะบอกไปเขาก็ไม่ได้สนใจเรา แต่โทรบอกแม่ขอค่ายา แม่ก็โทรบอกคนที่บ้านเหมือนจะให้มารับ แล้วคนที่บ้านก็โทรมาถามว่าจะให้ไปรับมั้ยเราบอกไม่ต้องด้วยความไม่อยากยุ่งกับเขา พอเรียนไปเรื่อยๆพี่ก็กำลังมีแพนว่าจะไปทำงานตปท. ที่บ้านก็เริ่มดูถูกเราว่าเราโง่บ้าง ไม่มีประโยชน์บ้าง เราก็เสียใจ แต่ก็ทำไรไม่ได้ทนๆตั้งแต่ม.4-ตอนนี้ม.6 ช่วงม.5เราทำกิจกรรมเยอะมากหาทำไปเยอะไม่อยากกลับบ้านเพราะไม่อยากเจอไอคนนั้น เลยขอแม่อยู่หอนอกใกล้ๆโรงเรียน แม่ก็ให้อยู่ นานๆทีกลับบ้าน กลับมาทีก็เจอคำพูดพวกนี้ ดูพี่ได้ไปตปท. มันโง่ไม่ได้ไปทำงานแบบเขาหรอก มันฟังแล้วมันเจ็บใจเสียใจ เราทำไรไม่ได้เลยเราต้องทนแบบนี้อีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ถูกว่าดูถูกทุกครั้งที่กลับบ้านทุกครั้งที่ได้ยิน
โคตรเสียใจแต่พูดให้ใครฟังไม่ได้ไม่มีใครรับฟัง พูดให้แม่ฟังแม่ก็บอกปล่อยเขาทนเอา แต่เราเป็นคนถูกว่าทุกครั้งเราเจ็บทุกครั้ง เราไม่รู้จะแก้ยังไง....เราอยากจะระบายแค่นี้แหละ....
ความในใจอยากจะพูดออกมา
เรามีปัญหาครอบครัว ไม่รู้มันเรียกว่าปัญหารึป่าวแต่มันก็เป็นความทุกข์ใจของเรา เราอยากมาระบายกับกระทู้นี้
คนในครอบครัวคนหนึ่งเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพ่อแม่(พ่อแม่ทำงานอยู่ตจว.คอยส่งเงินให้ตลอด)ชอบพูดดูถูก พูดหยาบ พูดเหมือนตัวเองดีเริศ แล้วเราก็ชอบเก็บทุกคำพูดเขามีฝังใจ มันเป็นคำพูดที่ฝังใจไม่ฟังแล้วไม่ชอบฟังแล้วเจ็บใจ เรามีลูกพี่ลูกน้อง(พี่สาว)พึ่งไปทำงานที่ตปท. แล้วคนคนนั้นชอบผู้ดูถูกเรา พูดว่าเราเรียนไปก็เท่านั้นไม่มีประโยชน์ บอกแล้วให้ไปเรียนแบบพี่ ทั้งๆที่ตอนม.ต้นหาที่เรียนเอง เราไปสมัครหาที่เรียนเองไปรายงานตัวไปจ่ายค่าเทอมเอง เขาไม่เคยจะสนใจเราเลยว่าเราจะเป็นยังไงจะไปยังไง (ช่วงนั้นพี่ก็กำลังเรียนอยู่ที่ไทยมันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น) แล้วก็ติดที่ไปสมัคร ช่วงนั้นมันเป็นช่วงโควิด เราไม่สามารถไปโรงเรียนได้เรียนออนไลน์เอา ครูสั่งงานปลูกต้นไม้แล้วให้เอาไปส่งที่โรงเรียน เราจึงขอคนทางบ้านไปส่ง เขาก็ไปด้วยความไม่เต็มใจแหละ เรากำลังเดินไปส่งครู คนมาส่งจึงวินใส่เรา เราไม่ชอบมากความรู้สึกแบบเราหน่อยไม่ได้หรอมันไม่ได้นานเลย เราไม่ชอบคิดว่าคนแบบนี้เราไม่สามารถพึ่งได้ เวลามีปัญหาอะไรเราก็เลยไม่ค่อยนึกถึงคนในบ้าน พอโรวเรียนเปิดสอนออนไซน์ เราก็นั่งรถไปกลับปกติ วันนึงไปเรียนแล้วไม่สบายแล้วไม่ได้บอกคนที่บ้านเพราะบอกไปเขาก็ไม่ได้สนใจเรา แต่โทรบอกแม่ขอค่ายา แม่ก็โทรบอกคนที่บ้านเหมือนจะให้มารับ แล้วคนที่บ้านก็โทรมาถามว่าจะให้ไปรับมั้ยเราบอกไม่ต้องด้วยความไม่อยากยุ่งกับเขา พอเรียนไปเรื่อยๆพี่ก็กำลังมีแพนว่าจะไปทำงานตปท. ที่บ้านก็เริ่มดูถูกเราว่าเราโง่บ้าง ไม่มีประโยชน์บ้าง เราก็เสียใจ แต่ก็ทำไรไม่ได้ทนๆตั้งแต่ม.4-ตอนนี้ม.6 ช่วงม.5เราทำกิจกรรมเยอะมากหาทำไปเยอะไม่อยากกลับบ้านเพราะไม่อยากเจอไอคนนั้น เลยขอแม่อยู่หอนอกใกล้ๆโรงเรียน แม่ก็ให้อยู่ นานๆทีกลับบ้าน กลับมาทีก็เจอคำพูดพวกนี้ ดูพี่ได้ไปตปท. มันโง่ไม่ได้ไปทำงานแบบเขาหรอก มันฟังแล้วมันเจ็บใจเสียใจ เราทำไรไม่ได้เลยเราต้องทนแบบนี้อีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ถูกว่าดูถูกทุกครั้งที่กลับบ้านทุกครั้งที่ได้ยิน