สวัสดีค่ะ หนูมีเรื่องอยากจะมาระบายไม่รู้ว่าต้องระบายกับใครอยากจะเก็บเอาไว้ก็ทำไม่ได้เพราะรู้สึกอึดอัดอยากหาคนเล่าให้ฟัง ได้รับคำปลอบเเต่หนูก็ไม่รู้จะหันไปหาใครเลย555555 ตอนนี้หนูอายุ17ปีค่ะ ทุกคนที่ได้เข้ามาอ่านคงสงสัยว่าอายุเเค่17มันมีเรื่องอะไรที่เครียดขนาดนั้นใช่ค่ะ บางครั้งหนูก็คิดว่าทำไมอายุ17มันถึงต้องมีเรื่องเครียด หนูเกิดมาในครอบครัวหนึ่งเป็นลูกสาวคนโตของบ้าน หนูมีน้องสาวอยู่คนหนึ่งค่ะ บ้านของหนูมีทั้งหมดหกคนรวมทั้งตัวหนูด้วย ครอบครัวหนูไปเที่ยวที่เยอะมากเที่ยวด้วยกันมาหลายจังหวัด มีรูปครอบครัวเยอะเลย พ่อแม่ตายายไม่เคยกดดันหนูเรื่องเรียนหรือบังคับอะไรหนู มันโคตรดีเลยหนูดีใจที่ได้เกิดมามีครอบครัวที่สุขสันต์เเต่พอหนูอายุ12เป็นครั้งเเรกที่หนูต้องเริ่มมารับรู้ปัญหาของครอบครัว เปิดมาด้วยการที่ต้องอยู่ในสถานที่ที่พ่อเเม่ทะเลาะโดยที่มีหนูนั่งร้องไห้อยู่ตรงกลาง คำพูดของพ่อเเม่ที่ถาโถมใส่กันเเต่เป็นหนูเองค่ะเป็นหนูที่ต้องทนฟังเรื่องราวทั้งหมด ทั้งๆที่พ่อเเม่จะให้หนูออกไปก็ได้เเต่ไม่เลยพวกเขาให้หนูอยู่ด้วย ให้หนูทนฟังคำพูดเเย่ๆ พวกเขาบอกว่าหนูโตพอที่จะรับฟังปัญหาของครอบครัวได้เเล้วเเต่เขาไม่เคยถามหนูสักครั้งว่าหนูพร้อมรับฟังหรือเปล่าเเละสิ่งที่หนูคิดว่ามันโคตรจะใจร้ายกับเด็กคนหนึ่งคือการอยู่ในเหตุการณ์ที่พ่อเเม่ทะเลาะกัน พ่อหนูไม่ใช่คนติดเหล้ายาเเต่ถ้าเขาได้กินเเอลกอฮอล์เขาก็จะกลายเป็นคนละคนทันทีเหมือนคนนี้ไม่ใช่พ่อของหนู พูดหยาบขึ้น อารมณ์รุนเเรงขึ้น เเต่พ่อหนูจะเมาเเค่ไหนจะใจร้อนเเค่ไหนก็ไม่เคยทำร้ายร่างกายเเม่หรือคนในครอบครัว ส่วนเรื่องที่พ่อกับเเม่ทะเลาะกันปัญหาหลักๆคือเรื่องเงินค่ะ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องเงินอยู่บ่อยครั้ง ที่บ้านของหนูไม่ได้ร่ำรวยพอมีกินมีใช้เเต่ถ้าหนูเเละน้องอยากได้อะไรพวกเขาก็หาให้ทุกอย่างเลย เเต่หนูก็ต้องทนปัญหาต่างๆมาเรื่อยๆจนถึงอายุ 17 จนหนูเริ่มรู้สึกว่าหนูไม่โอเคกับสิ่งที่ต้องรับฟังเเล้ว บางคนที่อ่านมาถึงตรงนี้คงพูดออดมาว่าก็ถูกเเล้วอายุเท่านี้ก็ควรได้รับฟังปัญหาได้เเล้วถึงจะช่วยอะไรยังไม่ได้เเต่ก็ดีกว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย เเต่สำหรับตัวหนูคือหนูไม่อยากฟังเเล้วค่ะหนูฟังปัญหานี้มาตั้งเเต่อายุ12 ทนฟังเรื่อยๆไม่ว่าจะเป็นเเม่ที่พูดหรือพ่อที่ตอนเมาชอบโทรมาพูดเรื่องเงินกับหนูทั้งๆที่หนูช่วยอะไรไม่ได้เลย คุณยายที่พูดกรอกหูหนูอยู่ตลอดว่าพ่อเเม่ลำบากเพื่อให้อยู่สุขสบาย มีเเค่คุณตาที่ไม่เคยพูดสิ่งเเย่ๆใส่หนูอีกอย่างคุณตาหนูเป็นผู้ชายซึนๆค่ะไม่ค่อยเเสดงออกว่ารักหลานเเต่จริงๆรักหลานมากเเหละ555555 ส่วนน้องสาวของหนูที่นิสัยเริ่มเปลี่ยนไปมันทำให้หนูทะเลาะกับน้องอยู่บ่อยครั้ง หนูรับฟังทุกอย่างมามากพ่อกับเเม่ก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ คุณยายของหนูที่อายุจะ60เเล้วก็เริ่มที่จะมีนิสัยของคนวัยทอง ร้ายบ้างดีบ้าง หนูพยายามเข้าใจทุกครั้ง พยายามเข้าใจอย่างมากถึงจะไม่เคยเข้าใจเลยก็ตามว่าทำไมต้องเป็นหนูเป็นหนูอีกเเล้ว พอครอบครัวมัปัญหามากขึ้นจากที่หนูเคยคิดว่าครอบครัวคือเซฟโซนเเต่ลึกๆหนูกลับรู้สึกว่าไม่ใช่มันกลายเป็นนิยายที่หนูชอบอ่าน ศิลปินที่หนูชอบ ห้องเเคบๆที่สบายใจมันคือเซฟโซนของหนูที่เเท้จริง คนรอบข้างชอบบอกว่าครอบครัวหนูน่ารักเเต่เขาเเค่เห็นเพียงเปลือกนอกเขาไม่เคยมารับรู้อย่างเเท้จริงเลย บางวันหนูก็อยากอยู่เงียบๆคนเดียวไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากรับรู้เรื่องราวต่างๆ อยากหนีไปอยู่คนเดียวให้สบายใจเเต่มันก็เเค่ความคิดเเค่จินตนาการอย่างหนึ่งเพราะความจริงเเล้วหนูไปไหนไม่ได้เลย หนูไม่กล้าทิ้งครอบครัว หนูอยากเรียนต่อมหาลัยเเต่พ่อกับเเม่ก็ไม่ได้มีต้นทุนส่งหนูเรียนขนาดนั้นหนูก็เข้าใจ เเล้วทำไมไม่กู้กยศล่ะ? หนูยื่นคำขอร้องกู้ทุนกยศเเล้วค่ะเเต่มันไม่ผ่าน (อันนี้หนูขอไม่ขยายความนะคะว่าทำไมถึงกู้ไม่ผ่าน🙇🏻‍♀️) หนูก็ไม่อะไรไม่ได้เรียนมหาลัยดีๆก็ไม่เป็นไรเพราะสิ่งที่หนูตั้งใจคือทำงานมีเงินเยอะๆ หนูอยากมีเงินให้ได้เยอะๆ หนูไม่อยากให้ครอบครัวทะเลาะกันเรื่องเงินเเล้ว เเต่พอหันมามองความเป็นจริงมันเป็นสิ่งที่ยากมากกกก เเต่หนูจะพยายามให้ตัวเองได้มีวันนั้นเพื่อครอบครัวให้ได้ถ้าไม่เหนื่อยก่อนถึงวันสำเร็จนะคะ5555555 คุณเเม่กับคุณยายมาบอกหนูว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า หนูก็ได้เเค่ปลอบพวกเขา เเต่ไม่มีใครถามหนูเลยว่าหนูโอเคไหม ไหวหรือเปล่า ไม่มีเลยสักคน55555 หนูเคยคิดที่จะหายไปจากโลกใบนี้เเต่หนูก็ใจกากเกินไปเพราะหนูห่วงพวกเขากลัวว่าถ้าหนูหายไปใครจะเป็นคนหาเงินมาให้พวกเขาเยอะๆอย่างที่ตั้งใจไว้ เเล้วถ้ามีปัญหาล่ะใครจะเป็นคนรับฟังพวกเขา หนูไม่กล้าคิดที่จะหายไปเลยเเม้อาจจะมีสักเสี้ยวหนึ่ง อีกอย่างหนูก็ยังไม่เคยไปคอนเสิร์ตของวงที่ชอบ ยังไม่เคยเจอศิลปินที่ตัวเองรัก ยังไม่ทำตามความฝันที่วาดไว้ หนูเเอบร้องไห้คนเดียวบ่อยระบายกับตัวเอง บางคนก็ปวดหัวเพราะคิดมากเกินไปเเต่พอไปเจอเพื่อนที่โรงเรียนหนูก็รู้ตัวว่าตัวเองเหมือนกลายเป็นคนละคนเพราะรู้สึกสดใสมากขึ้น หัวเราะกับเพื่อน มีเรื่องให้ขำทั้งวัน หนูรู้สึกมีความสุข หนูระบายเยอะมากกกกก เเต่เชื่อไหมคะว่าในใจของหนูมีเรื่องอยากระบายเยอะกว่านี้เลย มีบางความคิดที่หนูอยากจะกลายเป็นคนหูหนวกไปเลยเพราะจะได้ไม่ต้องมารับฟังเรื่องราวปัญหาเดิมๆเเต่มันก็เเค่ความคิดเเหละเพราะหนูยังอยากเป็นคนที่มีร่างกายครบ32อยู่ดี สบายใจเเล้วนิดนุงขอบคุณที่รับฟังเรื่องรางของหนูนะคะ💓💖