ปล.เรื่องนี้มีส่วนอิงมาจากเรื่องจริงบางส่วน
เริ่ม......
สวัสดีค่ะ หนูชื่อเมจิ อายุ 20 ปี อยู่ปี3
ณ มหาลัยแห่งหนึ่ง  ทั้งชีวิตนี้ชีวิตหนูมีแต่การเรียน การใช้ชีวิตไปวันๆ
ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายอะไรสำคัญ ทุกๆวันได้แต่คิดว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ชีวิตในมหาลัยนั้นช่างโดดเดี่ยว เพื่อนก็ไม่ค่อยมี เพราะเพื่อนส่วนใหญ่มีเพื่อนที่มาด้วยกันจากตอนม.ปลาย ส่วนหนูมาคนเดียว เพื่อนก็แยกย้ายไปหมด ยอมรับว่าชีวิตมหาลัยนั้นเหงามาก มีเพื่อนคุยก็จริง แต่ก็ไม่ได้มีเพื่อนคบแบบสนิทจริงจัง
ในสาขาส่วนใหญ่ก็เป็นผู้หญิงสะหมด และส่วนใหญ่ต่างคนต่างมีแฟนกันแล้ว
ส่วนหนูก็ยังคงโสดต่อไป บอกเลยในมหาลัยนั้นหาแฟนยากมาก เพราะด้วยเหตุผลที่ว่าสาขาหนูไม่ต่อยได้ออกไปไหน เรียนแต่ตึกตัวเอง ไม่ค่อยได้เจอสาขาหรือคณะอื่น เรียนเสร็จก็กลับหอ
...จะเอาเวลาที่ไหนไปหาแฟน รับผิดชอบตัวเองที่อยู่หอคนเดียวไปวันก็เหนื่อยมากพอแล้ว....
เมื่อก่อนหนูไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าความรักคืออะไร แต่ตั้งแต่เข้ามหาลัยมาก็มีเรื่องมากมาย เกี่ยวกับความรัก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนแนะนำเจอคนที่ร้านเหล้า ผับ บาร์ หรือแม้กระทั่ง แอปหาคู่
ซึ่งหนูก็ได้โหลดมาเล่นตามเพื่อนที่อยู่หอตรงข้าม
พูดคุยและเล่นแอปกันไปสักพัก ก็รู้สึกว่าไม่ได้มีหนุ่มอะไรเป็นพิเศษ
ส่วนตัวที่ผ่านการมีแฟนมาแค่ไม่กี่คน
ประสบการณ์ก็น้อย แถมแฟนแต่ละคนนั้นก็นอกใจตลอด ด้วยความที่เจอในโลกออนไลน์ ส่วนในชีวิตจริงนั้นไม่มีเลย เพราะหนูมัวแต่เก็บตัว
เล่นไปสักพัก ก็รู้สึกว่าควรถอดใจเรื่องการหาแฟนได้แล้ว คงต้องกลับไปจริงจังกับการเรียนดีกว่า
จนถอดใจมาได้สักระยะหนึ่ง
ในวันหนึ่ง
ทุกๆอย่างก็ปกติ นึกยังไงจากที่หนูลบแอปไปแล้ว ก็กลับมาโหลดใหม่
แล้วก็นั่งดูผู้ชาย มากหน้าหลายตา
กดใจโดยที่ไม่ได้คิดอะไรในหัว
จนดันไปถูกชะตาเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาดีมาก จากในรูป
เขาก็ทักเรามา เราก็ตอบเป็นมารยาท
????:ดีค้าบ
เมจิ:ดีค่า
???:ยังไม่นอนอีกหรอ
      นอนดึกจัง
เมจิ:ใช้แล้ว!!
        พยายามนอนไวแล้วน้า~
        แต่นอนไม่หลับ
???:5555
       เค้าก็เป็นคนหลับยาก
       เข้าใจ5555
เมจิ:ช่าย
       พรุ่งนี้เราต้องตื่นตี5
???:ไหวแหละ

คุยกันไป จนไม่เท่าไหร่
ก็แลกเฟสกันแล้วเปลี่ยนไปคุยในเฟสแทน ได้ถามเรื่องคณะสาขาที่เรียน เพราะเห็นสเตตัส อยู่มอเดียวกัน คุยเรื่องสัพเพเหระ
เมจิ:พี่อยู่คณะไหนหรอคะ?
???:พี่อยู่ประวัติศาสตร์
เมจิ:อ๋อ ตึกใกล้ๆตึกหนูเลย
???:ตึกเองใช่ตรงข้างๆไหม
เมจิ:ตึกหนูอยู่อีกฝั่งค่า
???:ตรงไหนอ่ะ?
เมจิ:ที่ก่อนถึงทางแยก
???:นึกอยู่
เมจิ:เอ่อ....พี่เห็นตุ๊กตากบยักษ์ที่หน้าตาหื่นๆตรงทางแยกไหมคะ แล้วตึกอยู่ตรงหน้าเลย5555
????:อ่อ5555 เข้าใจแล้ว แล้วทำไมเรียกกบหน้าหื่น
เมจิ:ก็หน้ากบยักษ์ตรงทางแยกหน้ามันหื่นจริงๆนิ🤣🤣
คุยไปได้5นาทีก็ถามชื่อกัน ฝั่งผู้ชาย
นั้นชื่อ ภูมิ อายุ 22 ปี เป็นคนที่พูดน้อย แต่ชอบอ่านหนังสือ ไม่ค่อยติดมือถือด้วย
ภูมิ:แล้วเองอยู่หอไหนหรอ?
เมจิ:หลังมอค่า แล้วพี่ล่ะ
ภูมิ:พี่ก็หลังมอ หอใกล้ๆ....แมนชั่น
เมจิ:!!!!??? พี่คะ หนูอยู่หอนั้น
ภูมิ:เอ้า ใกล้กันเลยสิแบบนี้ เอื้อมมือก็ถึงแล้ว5555
เมจิ:5555ห้องไหนก่อน
ในวันแรกเราคุยกันประมาณ ครึ่งชม.แล้วก็พากันนอน

เช้าวันถัดมาก็ยังคุยปกติแต่เพราะต่างคนต่างมีเรียนเลยไม่ได้ทักอะไรไป ทางหนูได้เอาไปให้เพื่อนดูเผื่อจะรู้อะไรบ้าง
เพื่อนก็บอกว่าเขาเคยมาอุดหนุนขนมที่เพื่อนขาย ไม่ค่อยพูด ดูติสๆ
จากที่ถามก็รู้อะไรมานิดหน่อย

หลังจากเรียนเสร็จ

กลางคืนก็มาคุยกันเหมือนเดิมและผ่านไปหลายวัน
ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงคุยไปคุยมาแล้วทางหนูรู้สึกใจเต้นแปลกๆ ยิ่งคุยยิ่งสนุก ต่างคนต่างเล่นมุกขำๆ กันไปมา
รู้สึกเริ่มสนใจขึ้นมาทีละนิด หายใจไม่ทั่วท้อง ละสายตาไม่ได้ ถึงจะเข้าใจว่าเขาไม่ค่อยติดมือถือ แต่ก็ยังรอเขาตอบ ผิดกับที่ผ่านๆมาคุยกับผู้ขายหลายคนแต่ก็ไม่เป็นแบบนี้
รู้สึกเฉยๆ ไม่อยากคุย
แต่คนนี้มันไม่ใช่ มันเพราะอะไรกันนะ.........
จบตอน
รอชมตอนต่อไปได้เลยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่า อาจจะแต่งไม่เก่งนะคะ ต้องขออภัย