เราจับได้ว่าเเฟนเเอบคุยกับคนอื่น เเล้วเขาขอโอกาสจากเรา ตอนเเรกเราก็จะให้โอกาสเขานะ เเต่พอผ่านมาสักระยะเรารู้สึกว่าเราอยู่กับความเจ็บปวดในสิ่งที่เขาทำกับเราไม่ได้  ข้อความที่เขาคุยกับผญคนนั้นยังติดในใจเรา มันกัดกร่อนเราทุกวัน ตั้งเเต่วันที่เราจับได้ผ่านมาจะ2อาทิตย์เเล้วเราก็ร้องไห้ทุกวัน ไปบวชชีก็เเล้ว   เเต่ใจเราก็ยังรักเขาอยากให้เขาทำงานดีๆไม่เหนื่อย พยายามหางานที่ดีเงินเดือนดีๆให้เขาทำเรซูเม่ให้เขา เเต่พอมาคิดว่าเขาทำกับเราขนาดนี้ทำไมเรายังหวังดีกับเขาอยู่นะ  เราไม่รู้จะลืมเรื่องนี้ไปได้มั้ย