เราคนหนึ่งที่อยากถามตัวเองว่าเวลาพ่อหรือโมโหใครทำไมต้องมาลงที่เรา แล้วเขาจะชอบโยงไปเรื่องการเรียนเอาเราไปเปรียบกับคนอื่นบ้าง ว่าเราโง่บ้าง
การบ้านไม่เคยแตะ ว่าเราสารพัด เราต้องแอบร้องไห้ทุกวัน ในห้องคนเดียวไม่ใช่ว่าไม่รักพวกเขานะ เรารักวพกเขา แต่คำตอบเขาคือบอกว่า ที่พูดเพราะความหวังดี แต่ในคความหวังดีทำไมเรารู้สึกอึดอัดหล่ะ? เราเรียนมาเราก็เหนื่อย แต่เราบอกกับตัวเองว่าต้องทนแต่กลับมาเจอคำพูดแบบนี้เราแทบจะไม่อยากจะทำอะไรเลย เราโครตเหนื่อย จนคิดว่าอยากฆตตและอยากออกจากบ้านแต่มันก็ทำไม่ได้ เราอธิบายก็หาว่าเถียง เราควรทำยังไง