กระทู้นี้อยากบอกบุญสาวๆด้วยกันค่ะ.
เริ่มเลย นี่มีประสบการณืเป็นฝีบาร์โธลินครั้งแรกเมื่อประมาณกลางปี 65 เริ่มเเรกเป็นไตที่จิบิไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆทั้งสิ้นจนผ่านไป2-3วันมันโตขึ้นค่ะเริ่มปวด
จะลุกจะนั่งรู้สึกลำบากเป็นแบบนั้นยุอีก2-3 วันจนปวดแสบมากนั่งไม่ๆด้นอนก้อไม่ได้ปวดแสบแบบทรมานทนไม่ไหวจนไปหาหมอที่ รพ แห่งหนึ่ง ในอยุธยา
หมอให้ขึ้นขาหยั่งตรวจดู หมอบอกทนมาได้ยังไง ขนากใหญ่ตั้ง 5 เซน คงปวดมากสิ่นะ ทางนี้นี่นำ้ตาไหลตอบเเทนคำพูดเลยค่ะ หมดบอกว่าจะกรีดออกให้ตอนนั้นคือแบบอะไรก้อได้เอามันออกไปพอ หมอทำการกรีด (สดนะค่ะ NO ยาชา) พอหนองไหลคือแบบโล่งมากความปวด ความแสบมันหายไปเลยค่ะ แต่หมอที่นี่ไม่ได้เย็บแผลนะค่ะเค้าบอกว่าทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำให้บีบหนองเองทุกครั้งจนกว่าแผลจะปิด เเล้วบอกว่ามันจะกลับมาแน่นอนดูเเลตัวเองดี ทางนี้ช็อกไปสักพัก เดินออกไปรอยา กลับบ้านพร้อมความรู้สึกมึนๆที่ว่า มันจะมาอีกดหรอว่ะ คือไม่ไหววววว
เวลาผ่านไปล่วงเลยมาจนต้นเดือนกันยายน 2566 WELCOME ค่าาา มันมาเเล้วอาการเบื้องต้นเป็นเหมือนตอนเเรกเลยค่ะ คือรู้เลยแต่ด้วยการทำงานก้อปล่อยจนเหมือนเดิมค่ะ ปวดทนไม่ไหวไปหาหมอ แต่คร่าวนี้เราอยู่ที่นครสวรรค์ เลยไปหาหมอที่ รพ.เเห่งนึงในนครสวรรค์ ทำบัตร ไปหาหมอแผนกสูตินรีหมอผู้หญิงใจดีมาก ผู้ช่วยเอ่ยอะไรเอ่ยคือใจดี ขึ้นเตียงตรวจ ใหญ่เท่าเดิมเลยค่ะ 5 เซน แต่ รพ นี้นอนโรงพยายบาลค่ะ ขึ้นไปวอร์ดสูตินรี แต่หมอข้างบนกับข้างล่างคนล่ะคนกันนะคะ เปลี่ยนเสื้อผ้านอนรอ ประมาณทุ่มนึง พยายาบาลมาตามบอกหมอมาเเล้วเตรียมตัวค่ะ พาเราเข้าไปในห้องผ่าตัดแบบผ่าตัดเล็กประมาณนั้น แต่ที่ชั้นจึ้งใจคือมีนักศึกษาเเพทย์ค่ะ 6-7 คนยืนยุและหมอที่เป็นหมอฝึกแหละ1คนผู้หญิง หมอผู้ชายที่เป็นหมออีก1 แกคือชั้นบอกก่อนชั้นกลัวยุเเล้วเป็นทุนเดิมเเละปวดมาก แต่ถ้าจะมายืนดูกีชั้นเยอะขนาดนี้น่าจะถามความสมัครใจชั้นก่อน แล้วให้หมอฝึกเป็นคนทำ หมอผู้ชายยืนบอก อ่ะฉีดยาชา หมอฝึกพูดขึ้นมา หนูไม่เคย แกเเล้วชั้นจะคิดไง คือร้องไห้แล้วตอนนั้นตอนฉีดยามันเจ็บมากกกกก มากๆ ชั้นร้องไห้ขอร้องว่าเจ็บ ก้อไม่สนใจ แล้วฉีดไปไม่รอให้ยาทำงานเลยจ่ะ กรีดเลยชั้นรู้สึกทุกอย่างได้แต่บอกเจ็บ ร้องไห้ไปด้วย กรีดเสร็จ รีดหนอง หมอบอกเย็บ ตรงนี้ๆๆๆ แกตอนเย็บนี้คือนรกที่สุดในชีวิตชั้นรู้สึกทุกอย่างเป็นแผลในใจชั้นมากเจ็บกว่าคลอดลูกอีก จนเสร็จ ออกมาพัก ออกจาก รพ อีกวันนึงมีไหลละลายคา จิบิชั้นอยู่ ชั้นกลับ้านทำความสะอาดแผลยุ2-3วันจนเริ่มดีขึ้นเเต่ไหมยังไม่ละลายนะ แกบุญของกรรม กรรมของเวร อีกข้างมันขึ้นมาค่าาาา ใช่ไหมยังไม่ละลายอีกข้างขึ้น ด้วยความที่เป็นปมเเล้วอ่ะ ครั้งที่ไปผ่า ชั้นเลือกที่จะไม่ไปตั้งใจอ่านข้อมูลต่างๆเเล้วซื้อยามาทานเอง คิดในใจว่ารอบนี้ชั้นจะอดทนให้มันเเตกเอง ด้วยความตัดสินใจที่เเน่วเเน่และแผลที่หมอฝากไว้ในใจชั้น ชั้นไม่ไปค่ะ ทนปวดแสบยุแบบนั้นจนเเตกเพราะคิดว่าไม่ต้องผ่า แต่ช่วงเวลาที่มันอักเสบบอกเลยนะ นรกพอกันกับแผลที่ยุในใจ เดินไม่ได้นอนร้องไห้จนแตกค่าาา ประมาณตี1 นอนๆยุมีอะไรไหลว่า คล่ำดูโอเค หนองค่าาาา เช้าวันรุ่งขึ้นไปหาหมอที่เดิม เจอหมอด้านล่างใจดีเหมือนเดิมพูดจาดี อธิบายทุกอย่างแบบดีมากถามเราว่าทำไมปล่อยจนเเตกทรมานมากนะเสี่ยงติดเชื้อ (เป็นหมอผู้ชายที่ใจดี) เราก้อบอกเลยค่ะความรู้สึกบาดเเผลที่ยุในใจ หมอดีมาก โน๊ตในใบส่งตัวขึ้นตึกให้ว่าเรามีประสบการ์ณไม่ดี อะไรบอกให้เพิ่มยาชาให้อะไรให้ จนขึ้นตึกมีหมอผู้ชายอีกคนเดินมาบอกว่าหมอเป็นคนทำนะ มาอธิบายว่ามันต้องเจ็บเพราะเราเป็นหนอง ยาชาเข้าไม่ถึง แต่หมอจะคุ้มเจ็บให้ถึงที่สุด พูดดีมากคือนี่มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยอ้ะ นอนรอเหมือนเดิมจนถึงเวลาผ่า เข้าห้องหมอพูดดีมาก เราบอกเลยว่าหมอค่ะ หนูจะร้องไห้ หมอบอกร้องได้เเต่ห้ามกรี๊ดพอ หมอเริ่มเริ่มจากฉีดยาแก้ปวดให้ก่อน1 เข็ม ครั้งก่อนหน้าไม่มี แล้วเริ่มฉีดยาชา คืเราก้อร้องแหละด้วยความเจ็บหมอมือเบามาก ถามตลอดว่าเจ็บมั้ย เพิ่มยาชามั้ย จนผ่าเสร็จ ชั้นผู้ร้องไห้ตลอดเวลาผ่า แต่ชั้นรู้สึกดีกะหมอมากขึ้นเเล้วก้อเริ่มหายกลัวไปหน่อย เอาจริงๆหมอดีเนี่ยะ มันทำให้คนไข้มีกำลังใจนะ บางคนก้อไปสร้างแผลในใจเค้าไว้จนไม่กล้ารักษาก้อมี ตอนนี้ผ่ามาได้3 วันคอยล้างแผลตลอด กินยาเเบบเคร่งครัด เอาจริงโรคนี้เป็นได้กะทุกคน ใครเริ่มเจ็บเริ่มมีไตตรง จิบิ รีบไปไปไวก้อไม่เจ็บมาก ไปช้าก้อเจ็บเเบบเรา ไปล่ะ...
แชร์ประสบการณ์ ฝีบาร์โธลิน1ดือนเป็น2ครั้ง....
เริ่มเลย นี่มีประสบการณืเป็นฝีบาร์โธลินครั้งแรกเมื่อประมาณกลางปี 65 เริ่มเเรกเป็นไตที่จิบิไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆทั้งสิ้นจนผ่านไป2-3วันมันโตขึ้นค่ะเริ่มปวด
จะลุกจะนั่งรู้สึกลำบากเป็นแบบนั้นยุอีก2-3 วันจนปวดแสบมากนั่งไม่ๆด้นอนก้อไม่ได้ปวดแสบแบบทรมานทนไม่ไหวจนไปหาหมอที่ รพ แห่งหนึ่ง ในอยุธยา
หมอให้ขึ้นขาหยั่งตรวจดู หมอบอกทนมาได้ยังไง ขนากใหญ่ตั้ง 5 เซน คงปวดมากสิ่นะ ทางนี้นี่นำ้ตาไหลตอบเเทนคำพูดเลยค่ะ หมดบอกว่าจะกรีดออกให้ตอนนั้นคือแบบอะไรก้อได้เอามันออกไปพอ หมอทำการกรีด (สดนะค่ะ NO ยาชา) พอหนองไหลคือแบบโล่งมากความปวด ความแสบมันหายไปเลยค่ะ แต่หมอที่นี่ไม่ได้เย็บแผลนะค่ะเค้าบอกว่าทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำให้บีบหนองเองทุกครั้งจนกว่าแผลจะปิด เเล้วบอกว่ามันจะกลับมาแน่นอนดูเเลตัวเองดี ทางนี้ช็อกไปสักพัก เดินออกไปรอยา กลับบ้านพร้อมความรู้สึกมึนๆที่ว่า มันจะมาอีกดหรอว่ะ คือไม่ไหววววว
เวลาผ่านไปล่วงเลยมาจนต้นเดือนกันยายน 2566 WELCOME ค่าาา มันมาเเล้วอาการเบื้องต้นเป็นเหมือนตอนเเรกเลยค่ะ คือรู้เลยแต่ด้วยการทำงานก้อปล่อยจนเหมือนเดิมค่ะ ปวดทนไม่ไหวไปหาหมอ แต่คร่าวนี้เราอยู่ที่นครสวรรค์ เลยไปหาหมอที่ รพ.เเห่งนึงในนครสวรรค์ ทำบัตร ไปหาหมอแผนกสูตินรีหมอผู้หญิงใจดีมาก ผู้ช่วยเอ่ยอะไรเอ่ยคือใจดี ขึ้นเตียงตรวจ ใหญ่เท่าเดิมเลยค่ะ 5 เซน แต่ รพ นี้นอนโรงพยายบาลค่ะ ขึ้นไปวอร์ดสูตินรี แต่หมอข้างบนกับข้างล่างคนล่ะคนกันนะคะ เปลี่ยนเสื้อผ้านอนรอ ประมาณทุ่มนึง พยายาบาลมาตามบอกหมอมาเเล้วเตรียมตัวค่ะ พาเราเข้าไปในห้องผ่าตัดแบบผ่าตัดเล็กประมาณนั้น แต่ที่ชั้นจึ้งใจคือมีนักศึกษาเเพทย์ค่ะ 6-7 คนยืนยุและหมอที่เป็นหมอฝึกแหละ1คนผู้หญิง หมอผู้ชายที่เป็นหมออีก1 แกคือชั้นบอกก่อนชั้นกลัวยุเเล้วเป็นทุนเดิมเเละปวดมาก แต่ถ้าจะมายืนดูกีชั้นเยอะขนาดนี้น่าจะถามความสมัครใจชั้นก่อน แล้วให้หมอฝึกเป็นคนทำ หมอผู้ชายยืนบอก อ่ะฉีดยาชา หมอฝึกพูดขึ้นมา หนูไม่เคย แกเเล้วชั้นจะคิดไง คือร้องไห้แล้วตอนนั้นตอนฉีดยามันเจ็บมากกกกก มากๆ ชั้นร้องไห้ขอร้องว่าเจ็บ ก้อไม่สนใจ แล้วฉีดไปไม่รอให้ยาทำงานเลยจ่ะ กรีดเลยชั้นรู้สึกทุกอย่างได้แต่บอกเจ็บ ร้องไห้ไปด้วย กรีดเสร็จ รีดหนอง หมอบอกเย็บ ตรงนี้ๆๆๆ แกตอนเย็บนี้คือนรกที่สุดในชีวิตชั้นรู้สึกทุกอย่างเป็นแผลในใจชั้นมากเจ็บกว่าคลอดลูกอีก จนเสร็จ ออกมาพัก ออกจาก รพ อีกวันนึงมีไหลละลายคา จิบิชั้นอยู่ ชั้นกลับ้านทำความสะอาดแผลยุ2-3วันจนเริ่มดีขึ้นเเต่ไหมยังไม่ละลายนะ แกบุญของกรรม กรรมของเวร อีกข้างมันขึ้นมาค่าาาา ใช่ไหมยังไม่ละลายอีกข้างขึ้น ด้วยความที่เป็นปมเเล้วอ่ะ ครั้งที่ไปผ่า ชั้นเลือกที่จะไม่ไปตั้งใจอ่านข้อมูลต่างๆเเล้วซื้อยามาทานเอง คิดในใจว่ารอบนี้ชั้นจะอดทนให้มันเเตกเอง ด้วยความตัดสินใจที่เเน่วเเน่และแผลที่หมอฝากไว้ในใจชั้น ชั้นไม่ไปค่ะ ทนปวดแสบยุแบบนั้นจนเเตกเพราะคิดว่าไม่ต้องผ่า แต่ช่วงเวลาที่มันอักเสบบอกเลยนะ นรกพอกันกับแผลที่ยุในใจ เดินไม่ได้นอนร้องไห้จนแตกค่าาา ประมาณตี1 นอนๆยุมีอะไรไหลว่า คล่ำดูโอเค หนองค่าาาา เช้าวันรุ่งขึ้นไปหาหมอที่เดิม เจอหมอด้านล่างใจดีเหมือนเดิมพูดจาดี อธิบายทุกอย่างแบบดีมากถามเราว่าทำไมปล่อยจนเเตกทรมานมากนะเสี่ยงติดเชื้อ (เป็นหมอผู้ชายที่ใจดี) เราก้อบอกเลยค่ะความรู้สึกบาดเเผลที่ยุในใจ หมอดีมาก โน๊ตในใบส่งตัวขึ้นตึกให้ว่าเรามีประสบการ์ณไม่ดี อะไรบอกให้เพิ่มยาชาให้อะไรให้ จนขึ้นตึกมีหมอผู้ชายอีกคนเดินมาบอกว่าหมอเป็นคนทำนะ มาอธิบายว่ามันต้องเจ็บเพราะเราเป็นหนอง ยาชาเข้าไม่ถึง แต่หมอจะคุ้มเจ็บให้ถึงที่สุด พูดดีมากคือนี่มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยอ้ะ นอนรอเหมือนเดิมจนถึงเวลาผ่า เข้าห้องหมอพูดดีมาก เราบอกเลยว่าหมอค่ะ หนูจะร้องไห้ หมอบอกร้องได้เเต่ห้ามกรี๊ดพอ หมอเริ่มเริ่มจากฉีดยาแก้ปวดให้ก่อน1 เข็ม ครั้งก่อนหน้าไม่มี แล้วเริ่มฉีดยาชา คืเราก้อร้องแหละด้วยความเจ็บหมอมือเบามาก ถามตลอดว่าเจ็บมั้ย เพิ่มยาชามั้ย จนผ่าเสร็จ ชั้นผู้ร้องไห้ตลอดเวลาผ่า แต่ชั้นรู้สึกดีกะหมอมากขึ้นเเล้วก้อเริ่มหายกลัวไปหน่อย เอาจริงๆหมอดีเนี่ยะ มันทำให้คนไข้มีกำลังใจนะ บางคนก้อไปสร้างแผลในใจเค้าไว้จนไม่กล้ารักษาก้อมี ตอนนี้ผ่ามาได้3 วันคอยล้างแผลตลอด กินยาเเบบเคร่งครัด เอาจริงโรคนี้เป็นได้กะทุกคน ใครเริ่มเจ็บเริ่มมีไตตรง จิบิ รีบไปไปไวก้อไม่เจ็บมาก ไปช้าก้อเจ็บเเบบเรา ไปล่ะ...