ช่วยด้วยค่าทุกคน คือเรามีอาการนอนไม่หลับมาประมาณ2ปี แต่เราไม่ได้เครียดไม่ได้มีภาวะซึมเศร้านะคะ ก่อนหน้านี้เราเป็นคนมีระเบียบกับการกินการนอนมาก เรานอนได้วันละ 6-8ชม.เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กจนถึงอายุ26 ปี ตื่นมาสดชื่นสมองปลอดโปร่งทำงานได้มีประสิทธิภาพ และหน้าเราอิ่มฟูมากขนาดไม่ค่อยได้บำรุงอะไร ***เหตุที่นอนไม่หลับคือเราออกจากงานแล้วต้องย้ายหอ หอพักที่เราอยู่ค่อนข้างเสียงดังทำให้เราอยู่แปปๆก็ย้ายหอใหม่ อยู่หอละ1เดือนถึง3เดือนก็ต้องย้ายวนๆอยู่แบบนี้จะ2ปีจนตอนนี้เราทำงานไม่ไหวสมองเบลอ อ่อนเพลีย ปัญหาสุขภาพตามมา ทำงานออกมาไม่ดี ตลอด2ปีที่ผ่านมา นอนได้แค่วันละ1-2ชม. ไม่ใช่เพราะร่างกายเราไม่ยอมนอนนะคะ แต่ปัญหาที่สิ่งแวดล้อมและสภาพคนในหอพักทำให้เราสะดุ้งตื่นทั้งคืน ประมาณ20 รอบทำให้มันสะสม
เราจะเรียงคร่าวๆหอที่เราเคยอยู่นะคะ
**หอที่1 เงียบสงบ อยู่มา4ปี นอนหลับสบายวันละ8ชม.
**หอที่2 เป็นทาวเฮาส์แชร์กันกับเพื่อนร่วมงาน มีเสียงหมาเห่าและคนปาตี้ข้างบ้านแต่พอนอนได้ วันไหนไม่หลับเครียดเรื่องงานก็แค่กินยาแก้แพ้หลับ อยู่1ปี
**หอที่3 บ้านเงียบสงบอยู่บนเขา แต่ต้องย้ายงานเลยต้องย้ายบ้านด้วย อยู่3เดือน นอนได้ปกติ
**หอที่4 เป็นห้องแถว ข้างห้องชอบกับจากเที่ยวตี3ตี4 ทะเลาะกับแฟนถีบประตูเสียงดังเป็นประตูเหล็ก ทำให้เราสะดุ้งตื่นคืนละ 2-3 ครั้งแต่ยังนอนได้อยู่ ย้ายกลับมากรุงเทพแฟนได้งานใหม่
**หอที่ 5 เราเริ่มมีปัญหากับการอยู่หอพักเพราะปกติจะนานยาว คนในหอเสียงดังห้องไม่เก็บเสียง ขี่รถเข้าออกและปิดประตูเสียงดังทั้งวันทั้งคืน ทำให้เราสะดุ้งตื่นทั้งคืน เริ่มหาเอียร์ปลั๊กมาใส่แต่ก็ไม่ช่วยมันกันเสียงได้นิดหน่อย อยู่ได้3เดือน
**หอที่ 6 คนในหอเงียบสงบ แต่หออยู่ไม่ไกลจากถนนและโรงพยาบาลเสียงรถฉุกเฉินเปิดเสียงไซเรนทั้งวันทั้งคืน ทำให้เรานอนแทบไม่ได้สะดุ้งตื่น  ย้ายอีก
**หอที่ 7 แย่สุดกับหอนี้ภายออกเงียบเป็นซอยตันคิดว่าน่าจะไม่มีเสียงรถรบกวน แต่คนในหอแย่มากๆ ห้องข้างบนใช้เก้าอี้บนหัวเช้าเย็น เช้าก็6โมงถึง9โมงพอเขาออกไปทำงานถึงจะเงียบ อีกห้องก็ใช้ครกและทำกับข้าวเช้าเย็น ตำครกแต่เช้ากลิ่นผัดกับข้าว ตอนเย็นคนดูแลหอก็จัดปราตี้ดื่มเสร็จ ตี3ตี4เสียงดังกันขึ้นมา คนในหอปิดประตูเสียงดังแทบทุกห้อง ส่วนคอมแอร์ก็เสียงดังมากแต่เราไม่ค่อยเปิด และเหมือนหอมันกลวงอ่ะเวลามีห้องไหนทำอะไรในห้องรึคุยกันรึทำของตกเสียงมันจะก้องไปหมด ได้ยินแม้กระทั้งเสียงคนเดิน เราไม่ได้นอนเลย สะดุ้งตื่นทุก10นาทีทรมานมาก แจ้งคนดูแลก็ไม่ช่วยไรเราดูเป็นคนเรื่องมากทันที แต่ใครไม่มาอยู่จุดนี้จะไม่เข้าใจจริงๆ ทนอยู่3เดือนเพราะมัดจำแพงเลยอยู่ครบสัญญาย้ายอีก
***เราเริ่มมีปัญหากับการนอนสะสมทำให้เราค่อยๆพลีย และกลายเป็นคนนอนไม่ค่อยหลับร่างการจดจำกับการนอนสะดุ้งตื่นและหูแว่ว กับเสียงที่เคยได้ยิน เรากลายเป็นคนหูไวกับเสียงและเกียจพวกเสียงคอมแอร์กับเสียงที่ทำให้สะดุ้งตื่นไปเลย ทำให้เราเริ่มโทรมและสมองเบลอทำงานไม่ไหวแฟนเลยให้ลาออกมาก่อน เพราะกลัวเราตาย และเป็นอะไรไปมากกว่านี้ ทุกวันนี้เราอยู่ห้องเฉยๆ ***
*** หอที่ 8 คนในหออยู่กันเงียบสนิท แต่คอมแอร์เสียงดังมากและคอมไม่ตัด เราจะตัดปัญหาไม่เปิด ใช้พัดลมเอาก็ไม่ได้เพราะเป็นหอที่ร้อนสุดๆ เท่าที่เคยอยู่มา อยู่ที่วัสดุที่เขาสร้างหอและห้องหันไปทางทิศตะวันตก หอนี้แพงด้วยแต่อยู่ไม่ได้ เราหูไวกับเสียงไปแล้ว แค่นี้ยังนอนไม่ได้ทั้งที่แฟนเราเสียงดังยังหลับ ทดลองอยู่แค่2วันเลยย้ายออก
** หอที่9 หอเดี่ยวๆอยู่ในป่าเลยคนในหอเงียบสงบ แต่มีแค่1ห้องข้างๆเราอีก ชอบทำเสียงดังในห้องเสียงตุ๊บๆตั๊บๆ เหมือนเป็นคนมือหนัก และปิดประตูเสียงดัง ทำให้เราสะดุ้งตื่นแต่ไม่มาก เพราะเขาเข้าออกเป็นเวลา แต่ร่างกายเรามันจำกับการสะดุ้งตื่นวันละ20รอบ
***เราคิดอยากจะย้ายอีก แต่หอหอที่เงียบสงบไม่มี เราอยู่มาทุกราคาก็เหมือนเดิมตั้งแต่ถูกยันแพง สภาพแวดล้อมทำให้เราเปลี่ยนไปหมด เช่น อารมณ์แปรปรวน หงุดหงิด ด่าทอคำหยาบๆ หน้าบึ้งตึงหงุดหงิดกับทุกสิ่งสมองเราเบลอเราไม่อยากคุบกับใคร ไม่มีแรงแต่งหน้าแต่งตัว จนทำงานไม่ได้ ตอนนี้ว่างงาน เมื่อก่อนเราร่าเริงพูดเพราะยิ้มแย้ม และเป็นคนที่สมองดีสมองไว เราท้อเราเหนื่อยกับการย้ายหอ ถ้าเรามีเงินเยอะเราจะซื้อบ้านเดี่ยวกลางกรุงให้จบๆไปเลย แต่อยู่กรุงเทพคนส่วนใหญ่อยู่กันแบบนี้ แต่เราโชคร้ายที่อยู่หอแย่ๆแล้วเราทนอยู่จนร่างกายเราพังหมด เราดูเป็นคนเรื่องมากใช่ไหมค่ะเราทรมานและเราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้อยากเป็นคนปกติ เราไปหาหมอแต่ใช้สิทธิประกันสังคม หมอให้ยานอนหลับ ไดซีอะแพม 5mg.มา เรากินเข้าไปเมื่อวานละหลับภายใน20นาทีความรู้สึกสมองโล่งเหมือนตอนที่ยังไม่มีอาการแบบนี้ผ่อนคลายมาก แต่ห้องข้างๆขึ้นห้องมาทำเสียงดังตุ๊บตั๊บๆในห้อง เราเบลอเลยค่ะเพราะร่างกายพร้อมหลับแล้วตามที่ยาออกฤทธิ์ พอเราตื่น3รอบได้ตาค้างจนถึงเช้าเลยมีอาการใจสั่น มือสั่น และหนักหัว จะอวกอย่างเดียว พอยาหมดฤทธิ์ประมาณ8ชม.เราถึงดีขึ้นเกือบตาย และเราไม่เคยกินยานอนหลับเพราะกลัวติด และรู้ว่าสภาพแวดล้อมไม่พร้อมกับการนอนเลยไม่หามากิน ก่อนหน้านี้เรากินแต่อาหารเสริมกับยาแก้แพ้แต่ไม่หลับเพราะหลับแล้วก็สะดุ้งตื่นตามเสียง ร่างกายแปรปรวนและดื้อยา เราท้อแท้มากเราควรรักษายังไงต่อไปรบกวนเพื่อนๆในพันทิปแนะนำเราหน่อยค่ะ เราเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้า โรคแพนิค โรคเกลียดเสียงไหมคะ มีคลีนิคหรือโรงพยาบาลดีๆแนะนำไหมคะแถวกรุงเทพ ลาดพร้าว รัชดา บางกะปิ รามคำแหง พอดีเราอยู่ระแวกนี้ราคาประมาณเท่าไหร่ เราคิดว่าสารในสมองเราแปรปรวนไปหมดไม่ใช่คนๆเดิม เหมือนคนจะเป็นบ้า เราอยากรักษาแบบจริงจังค่ะ เพราะไปหาหมอประกันสังคมได้แต่ยานอนหลับและหมอไม่มีเวลาคุยด้วยคนไข้เยอะได้คุยแค่2นาทีเราเลยไม่อยากไปอีก หมอบอกแค่ให้เราย้ายหอที่เงียบที่สุดแล้วร่างกายเราจะปรับตัวและนอนได้เอง อันนี้หมอไม่รู้กี่เดือนกี่ปี ถ้ากินยานอนหลับแต่ยังอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แย่ก็ไม่มีประโยชน์ หมอบอกคนที่นอนไม่หลับเป็น10 20 ปีหนักกว่าเราอีกอย่าไปคิดมาก *** ส่วนหอเราต้องย้ายอีกแน่ๆแต่อยากได้ยาอย่างอื่นมากินเพิ่มทีเดียว สัก3เดือนเราจะกลับมาเป็นคนปกติได้ไหมคะ ตอนนี้เรารู้เลยคนที่จะเป็นบ้าเป็นโรคประสาทรู้สึกยังไง ใครเคยเป็นลักษณะประมาณนี้แนะนำหน่อยนะคะคือไม่ได้เครียดเรื่องอื่นเท่าไหร่แต่นอนไม่หลับ เราต้องปรับตัวปรับร่างกายยังไง มียาอะไรที่ซื้อร้านขายยามากินได้บ้าง
***อีกอย่าง เพื่อนแฟนที่ทำงานก็เคยเห็นเราไปส่งแฟน และมาดูดวงให้เราว่า เรามีเจ้ากรรมนายเวรตามเอาคืน เมื่อก่อนเราอยู่ที่ทำงานเก่ามีศาลตายายปกปักรักษาเรา เราชอบไหว้ศาลทุกวันพระ เขาเลยทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้เราไม่มีอะไรรักษา เขาจะรบกวนให้นอนไม่ได้จนเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้า และมีปัญหากับที่อยู่อาศัย และเดาถูกหลายอย่างเช่นเดาว่าเราเกิดปีจอ และที่ผ่านมา4ปีที่แล้วชีวิตเรามีดวงขึ้นใช่ค่ะเรามีเงินใช้ไม่ขาดมือมีงานที่ดีมาตลอด ถูกหวยหลายๆงวดติด แต่เคยป่วยด้วยโรคไม่มีเสียงอยู่ช่วงนึง เราคุยกับลูกค้าจนเสียงหายไป2เดือน เขาทายถูกหมดอ่ะตอนนี้เราดวงตก ต้องทำบุญเยอะๆเพราะบุญหมด และบวชชีพราหมณ์ ทำให้เราคิดมากไปอีก ก่อนหน้านี้คิดมากแค่เรื่องนอนไม่หลับ ทายถูกทั้งที่แฟนไม่เคยเล่าอะไรให้ใครฟัง ในทางสายมูมีวิธีแก้ไหมคะ ถ้าเป็นแบบที่เขาว่า ปกติเราไม่ค่อยเชื่อเรื่องแบบนี้ แต่เขาทักถูกเรานี่อึ้งเลย****
เรื่องยาวมากๆนะคะขอบคุณที่เสียสละเวลาเข้ามาอ่าน รบกวนเพื่อนๆชี้แนะวิธีรักษาหรือแชร์ประสบการณ์ด้วยนะคะ