คนที่ใช้ชีวิตอย่างพอใช้ได้หลังเกษียณนี่เป็นพวกมีบำนาญ อย่างข้าราชการ หรือรสก.บางแห่ง ขนาดพวกทำงานรสก.ชั้นนำสมัยทำงานเงินเดือนสูงๆ เอาทั้งองค์กรที่เข้าและไม่เข้าตลาดหลักทรัพย์ เกษียณไปไม่มีบำนาญไม่กี่ปียังต้องอยู่อย่างจำกัดจำเขี่ยเลยเป็นส่วนใหญ่เลย ไม่ได้รู้จักคนทำงานเอกชนมากนัก แต่ติดว่าไม่ต่างกันนัก รู้จักคนที่ไม่มีบำนาญ แต่ยังอยู่แบบพอใช้ได้จากปันผล/ดอกเบี้ยไม่กี่คนเท่านั้น อันนี้ไม่ต้องพูดถึงคนวางแผนและลงทุนระยะยาว อย่างltf rmf ssf เอาจริงมีคนลงหวังผลและต่อเนื่องจริงไม่เยอะหรอก สังเกตุได้อีกอย่างพวกระดับสูงก็ยังมาทำงานเป็นที่ปรึกษา ต่อหลังเกษียณเป็นส่วนใหญ่
แถมให้ได้ข้อมูลจากคนเกษียณส่วนนึง เหตุที่ทำให้การเงินหลังเกษียณเค้าไม่ราบรื่นส่วนนึง คือ ลูกหลานเค้ามารบกวนเรื่องเงิน เหมือนสมัยเค้ามีรายได้ปกติเหมือนตอนทำงานนะ แต่จริงๆก็ไม่ได้อู้ฟู่ขนาดนั้น
จากการที่ได้รู้จักพูดคุยกับคนหลากหลาย ทำให้ผมพอเดาได้ว่าคนส่วนใหญ่ไม่คิดจะออมเงิน/ลงทุนระยะยาว
แถมให้ได้ข้อมูลจากคนเกษียณส่วนนึง เหตุที่ทำให้การเงินหลังเกษียณเค้าไม่ราบรื่นส่วนนึง คือ ลูกหลานเค้ามารบกวนเรื่องเงิน เหมือนสมัยเค้ามีรายได้ปกติเหมือนตอนทำงานนะ แต่จริงๆก็ไม่ได้อู้ฟู่ขนาดนั้น