คือเราเป็นคนชอบคิดมากตลอดว่าคนอื่นรู้สึกยังไงกับตัวเอง เวลามีปัญหาอะไรหรือรู้สึกไม่ดีตรงไหนก็ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเลย กลัวตลอดว่าจะทำให้คนเค้ารำคาญไหม กลัวว่าเราจะกลายเป็นคนที่ดูงี่เง่าอ่อนแอ กลัวว่าปัญหาของเรามันจะเป็นเรื่องหยุมหยิมในสายตาคนอื่นจนกลายเป็นคนน่ารำคาญ
เคยลองเปิดใจคุยปัญหาตัวเองกับคนอื่นแต่เรามันก็ชอบน้ำตาแตกง่ายเหลือเกินพยายามจะห้ามแล้วแต่พอคำตอบที่ได้มันตอกย้ำน้ำตามันก็หยุดไม่ได้เลย จนล่าสุดโดนบอกว่าพอคุยกันทีไรก็รู้สึกผิดตลอดเพราะเหมือนตัวเองเป็นฝ่ายทำให้เราร้องให้ แบบนี้เราเลยไม่กล้าจะปรึกษาใครเลยคะ โดนตอกย้ำ บอกว่าตัวเองผิดตลอด ไม่เคยโดนปลอบใจสักครั้ง ไม่มีใครเข้าใจเราเลย เวลาเรารู้สึกแย่ เราก็ทำได้แต่มโนว่าได้ระบายความรู้สึกกับใครสักคนแล้วคนนั้นเข้าใจเราเพื่อระบายความเศร้า แต่กลัวมากค่ะว่าทำแบบนี้จะกลายเป็นเก็บกดหรือเปล่า
เรื่องที่ชอบคิดตลอดว่าใครคิดยังไงกับตัวเอง ขาดความมั่นใจก็เคยลองปรึกษากับคนอื่นดู แต่ก็ได้ผลตอบรับมาคือเราเป็นฝ่ายผิดที่จัดการตัวเองไม่ได้ เราก็อธิบายไปว่าเราเจออะไรมาถึงเป็นแบบนี้ สุดท้ายก็มีแต่โดนตอกย้ำ เรารู้สึกว่าคนๆนั้นไม่เข้าใจเราสักนิด สุดท้ายก็มีเรื่องแย่ๆเพิ่มมาให้เก็บอีกเรื่อง
ขอโทษที่เขียนยาวนะคะ ดูจะเป็นการระบายมากว่าขอคำแนะน้ำซะอีก5555555
ไม่กล้าเล่าความในใจให้ใครฟังเลยทำยังไงดี เก็บไว้คนเดียวตลอดกลัวเป็นเก็บกด
เคยลองเปิดใจคุยปัญหาตัวเองกับคนอื่นแต่เรามันก็ชอบน้ำตาแตกง่ายเหลือเกินพยายามจะห้ามแล้วแต่พอคำตอบที่ได้มันตอกย้ำน้ำตามันก็หยุดไม่ได้เลย จนล่าสุดโดนบอกว่าพอคุยกันทีไรก็รู้สึกผิดตลอดเพราะเหมือนตัวเองเป็นฝ่ายทำให้เราร้องให้ แบบนี้เราเลยไม่กล้าจะปรึกษาใครเลยคะ โดนตอกย้ำ บอกว่าตัวเองผิดตลอด ไม่เคยโดนปลอบใจสักครั้ง ไม่มีใครเข้าใจเราเลย เวลาเรารู้สึกแย่ เราก็ทำได้แต่มโนว่าได้ระบายความรู้สึกกับใครสักคนแล้วคนนั้นเข้าใจเราเพื่อระบายความเศร้า แต่กลัวมากค่ะว่าทำแบบนี้จะกลายเป็นเก็บกดหรือเปล่า
เรื่องที่ชอบคิดตลอดว่าใครคิดยังไงกับตัวเอง ขาดความมั่นใจก็เคยลองปรึกษากับคนอื่นดู แต่ก็ได้ผลตอบรับมาคือเราเป็นฝ่ายผิดที่จัดการตัวเองไม่ได้ เราก็อธิบายไปว่าเราเจออะไรมาถึงเป็นแบบนี้ สุดท้ายก็มีแต่โดนตอกย้ำ เรารู้สึกว่าคนๆนั้นไม่เข้าใจเราสักนิด สุดท้ายก็มีเรื่องแย่ๆเพิ่มมาให้เก็บอีกเรื่อง
ขอโทษที่เขียนยาวนะคะ ดูจะเป็นการระบายมากว่าขอคำแนะน้ำซะอีก5555555