แม่เราเป็นเส้นเลือดตีบแขนขาอ่อนแรง พี่ชายเรามีหน้าที่การงานเงินเดือนที่ดีกว่าเรามากเราจึงเป็นคนต้องลาออกจากงานมาดูแลสามีเราทำงานคนเดียว.เราดูแลแกมาได้สองเดือนเข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่นเนื่องจากพบโรคเพิ่มจากเบาหวานความดันไขมัน พบไตไม่ดีค่าไต20พบหัวใจโตต้องเข้าพบหมอไตและหมอหัวใจที่โรงพยาบาลใหญ่ประจำจังหวัด หมอสั่งงดอาหารมาเยอะเราก็จดรายละเอียดไว้หมดว่าอะไรกินได้อะไรกินไม่ได้เราดูแลเขาทั้งหมดหัวจรดเท้าเข้าห้องน้ำอาบน้ำกินข้าวกินยากายภาพพาหัดเดินสามเวลาจนนอนทุกสิ่งอย่างงานในบ้านและพ่อเราก็อายุมากเราต้องดูแลทั้งสองคนควบคุ่และแม่เป็นคนพูดจาไม่ค่อยดีอยุ่แล้วประจวบเหมาะกับแกป่วยแกก็คงเครียดไม่ปล่อยวางอะไรเลยสั่งเราให้ทำนุ่นนี่ตลอดเวลาสั่งทั้งงานในบ้านและในไร่ซึ่งตอนแกไม่ป่วยแกเองก็ไม่ค่อยได้ทำอะไร  เราเหนื่อยจากการดูแลตัวแก ต้องหาเวลาไปไร่ จนในแต่ละวันเราได้กินข้าวมื้อเดียวคือมื้อเยนที่แกเรียบตัวทุกสิ่งอย่าง ถึงอย่างนั้นเราก็ยังไม่ดีพอบอกคนนุ้นคนนี้ว่าเราไม่ดีงั้นไม่ดีงี้.ถ้าติดตั้งกล้องวงจรไว้ในบ้านจะเห็นภาพเราที่เริ่มทำตั้งแต่ตีห้าครึ่งจนหกโมงเย็น เราบังคับแกกินไข่ขาววันละสองฟองกินยาเยอะ เขาก็บอกว่า โอ้โฮทำไมยาเยอะทำไมไข่เยอะ ทำไมๆๆๆๆๆๆลองกินเองมั่งสิลองมาป่วยมั่งสิ.มันเจ็บปวดจังกับคำพูดพวกนี้ หมอสั่งมาเราก็ทำตามเราอยากถามเหมือนกันว่า  แม่หนุลาออกมาเพื่อดูแลแม่ แต่แม่คัดค้านหนุทุกอย่างว่าหนูสารพัดแม่ต้องการอะไร  งั้นหนุกลับไปทำงานดีไหม😟อยากถามแบบนี้เลย  สองสามวันนี้เราเลยพยายามไม่ค่อยคุยกับแกแต่ทำหน้าที่เหมือนเดิม พรุ่งนี้มีนัดพบหมอไตโรงพยาบาลใหญ่แต่วันนี้เราเป็นไข้ทับระดู เลยกินยาคิดว่าจะนอนพักให้ดีขึ้นเพราะพรุ่งนี้ต้องเข็นรถแม่เดินหลายตึกแต่แม่กลับพูดว่า ไม่ไปไร่ล่ะ ไม่ทำนุ่นนี่นั่นล่ะ เราต้องทำอย่างไรดีกับแม่เราที่ไม่เคยเห็นอกเห็นใจเราเลยคะ รู้ว่ามาเขียนกระทู้ในนี้มันดูบาปแต่เราพุดเรื่องนี้กับใครไม่ได้จรืงๆ🥺🥺🥺เราเลือกแท้กไม่เป็นต้องขอโทษด้วยนะคะ