หนูพอจะแยก เวทนา จิต กาย ได้บางคะ สามารถนั่งได้นานสุด 1.30 ชม ต่อรอบ ทำทุกวัน ปัญหาคือ เคยเป็นโรคกระดูกทับเส้น ถึงขั้นเดินไม่ได้เป็นปี กว่าจะรักษาจนกลับมาเดินได้ ตอนนั่งสมาธินั่ง เวทนาด้านอื่น ไม่ค่อยสนใจ แต่ อาการเจ็บที่หลัง ทำให้ต้องขยับยืดหลังตรง ตลอดแม้ว่ามันจะขัดจังหวะการทำสมาธิ หลายครั้งจิตไม่รวม เพราะขยับหลังตรงนี่แระคะ จะอดทนกับการเจ็บหลัง ดูอการเจ็บแยกเวทนาน่ะทำได้ แต่กลัวว่า ถ้า มันมีผลกับร่างกาย จะทำให้อาการโรคกระดูกทับเส้นกำเริบขึ้นมาอีก ซึ่งไม่น่าจะคุ้ม 

รบกวนแนะนำทีคะ ว่าจะแก้ปัญหาเช่นนี้อย่างไรดี ที่จะทำให้นั่งสมาธิได้ดีโดยไม่มีผลกับโรคกระดูกทับเส้นที่เป็น

ขอถามอีกคำถามคะ พอดีไปเจอกระทุ้ในพันทิพบอกว่าถ้าไม่ส่งจิตออกนอกเราจะเห็น ภายในร่างกายตัวเอง ...เราเองก็คิดว่าไม่ค่อยจะออกนอก แต่ก็ไม่แน่ใจเวลาจิตฟุ้งก็รุ้ว่าฟุ้งแล้วกลับมาที่ลมหายใจ แต่ไม่รุ้ทำไม 3 ปีที่ผ่านไม่เคยเห็น ภายในร่างกายตัวเองเลย บ่อยครั้งที่ส่งสัย ดูกระดุกมันดุยังไง ดุเส้นผมมันดุยังไง ต้องกาง แผนภุมิร่างกายไหม (ขี้เกียจอ่ะ) พอจารณาความตายทำบ่อยอยุ่

ที่จะถามคือ 2 ปีแรกสิ่งที่เห็นบ่อยมากและแทบทุกครั้งคือ งู จนคิดว่าสงสัยชาติก่อนเป็นงูแหงๆ ปีหลังนี่เลยบอก ออกไปก่อนเดะแผ่เมตจาให้ ก็หายไป แต่พักหลังๆ เริ่ม เห็นเดรัจฉานอื่น ล่าสุด นี่ก็เห็น เต่า กับ นก 

แต่ที่แปลกใจคือเห็นกบที่ตัวเองเคยปล่อยในท่าน้ำในวัด สงสัยปล่อยไปแล้วกบจมน้ำตายแหงๆ เลยอาฆาต เหอๆ เค้ามิได้เจตนา

สงสัยว่าทำไม...ทำไม ...เห็นแต่สัตส์เดรัจฉาน ถึงจะเป็นคนรักสัตว์ก็เถอะ 

แต่ทุกครั้งที่เห็นจะกำหนดว่าฟุ้งซ่านแล้วกลับมาที่ลมหายใจ แต่ไม่ยอมหาย สุดท้ายกะบอก เหมือนเดิม คือออกไปก่อนเดะแผ่เมตตาให้ ถึงจะสงบลงได้

สมัยก่อนตอนกำหนดยุยหนอพองหนอทสมาธิรวมดีมาก แต่มันเพ่งไปที่ท้องทำให้ อารมร้อนมาก เลยเปลี่ยน มา กำหนดพุธโธ ไม่เพ่งอะไรเลย เหมือน วิญาณไม่มีศาลลตากรอกไปกรอกมา ไม่เคยรวมจิตได้เป็นปี ตอนนี้ ลลองมาดุที่ปลายจมูก เริ่มเหมือนจะรวมจิตได้บ้าง แต่กลัวเหลือเกินว่าจะเป็นเพ่งลมหายใจ 

รุ้ดีว่าผลของการเพ่งนั้น แย่มากมีผลกับอารมหลังออกสมาธิ กว่าจะแก้ให้ปกติได้ใช้เวลานาน ไม่อยากเพ่งอีก 

(นอกเรื่องไกลมาก) รบกวนผู้รุ้แนะนำทีคะ