สวัสดีค่ะ ปัจจุบันเราอายุ 22 ปี และสามี อายุ 23 ปี ก่อนแต่งงานเราคบเป็นแฟนกัน 7 ปี และแต่งงานมาได้ เกือบ2 ปีแล้วค่ะ 
เรายังเรียนอยู่ และแฟนทำงาน ธุรกิจส่วนตัวของที่บ้านค่ะ เราเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง ส่วนสามีเป็นน้องชายคนเล็กของบ้าน และมีพี่สาว 2 คนค่ะ ซึ่งพี่สาวทั้งสองแต่งงานมีลูกกันแล้ว คนโตเราไม่ได้มีปัญหา ด้วย แต่มีปัญหากับ พี่สาวคนกลางค่ะ #เรื่องมันยาวมากและซับซ้อน พยายามจะเล่าให้ได้สั้นที่สุดนะคะ 
      บ้านสามีจะอยู่กันแบบครอบครัวใหญ่ ช่วงที่เราแต่งงานแรกๆเราเรียนออนไลน์ (ช่วงโควิด) มาอยู่บ้านสามี ทุกคนในบ้านก็ดูจะเกรงใจเรา ส่วนเราก็ยังเกร็งๆกับทุกคน แต่มีพี่สาวคนกลางเนี่ยแหละ ที่ดูเหมือนจะเข้ามายุ่งวุ่นวายกับ คู่ เรา ชอบมาเข้าห้องนอนเรา แบบไม่เกรงใจเราเลย และนางมีลูกแล้ว3 คน ผู้ชายหมด ลูกคนเล็กอายุประมาณ 1 ขวบ ก็จะมานอน มาอยู่ ให้นมลูกนาง ตอนที่เรากับสามีก็อยู่ในห้องนอนบางทีก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว  ส่วนสามีนางจะชอบร่วมวงกับเพื่อนกลับก็ดึกๆ เราก็เลยคิดว่า นางคงจะเหงาก็เลยมาอยู่ด้วยบ่อยๆ  #แล้วก็จะบอกว่า ธุรกิจส่วนตัวของที่บ้านสามีทุกคนในบ้านจะทำทุกคนค่ะ สามีเรา ตอนนั้นเค้าก็ไปทำคนเดียว เพราะเราเองก็ยังต้องเรียนออนไลน์อยู่ พี่สาวคนโตก็ไปทำกับสามีเค้า  ส่วนสามีพี่สาวคนกลางจะไปทำงานกับพ่อสามี  และนางก็จะชอบให้เราช่วยดูลูกนาง ช่วยอุ้ม ช่วยเลี้ยง นางพยายามให้ลูกนางติดเรา และก็ติดจริงๆค่ะ แบบร้องไห้เรียกเรา มากกว่าแม่เค้าอีก  (เราไม่มีพี่น้องเลยไม่เคยได้อุ้มเด็กนี่เป็นครั้งแรกมันเลยทำให้เรารู้สึกเหนื่อยมากๆกดดันมากไม่กล้าทำลูกนางร้องไห้เลยและเราก็ต้องเรียนออนไลน์ด้วย แต่เราก็ไม่กล้าปฏิเสธ)  นางจะชอบให้ลูกนางดูโทรศัพท์ เลี้ยงลูกด้วยโทรศัพท์ เราก็รู้สึกไม่ดีละ เพราะว่า มันมีผลเสียต่อพัฒนาการเด็ก เราก็ไม่กล้าไปสั่งสอนเค้าอ่านะ #และอยู่มาวันหนึ่งนางได้ตัดสินใจที่จะไปทำงานด้วย ด้วยการฝากให้ฉันเลี้ยงจ้า มาปลุกสามีเราเลยว่าวันนี้จะขอไปทำงานด้วย และฝากลูก เอาข้าวมาให้ฉันป้อนลูกนางด้วย ทีนี้ก็วุ่นวายเลย คือลูกนางยังเดินไม่ได้เลย  ยังต้องกินนม แล้วเราไม่ได้เลี้ยงเป็นขนาดนั้น แต่ก็อดทนนน จะเข้าห้องน้ำทีก็ต้องรอให้ลูกนางนอน คือเหมือนเป็นแม่คนเลยอ่ะ  เป็นแบบนี้มาหลายวัน แล้วเราก็เลยตัดสินใจบอกสามีเราว่า เราเหนื่อย เราต้องเจอแบบนี้ๆถ้าลูกเราก็ไม่เป็นไรแหละจะเอาเข้าห้องน้ำด้วยจะทำอะไรก็ได้ ลูกเรา (ตอนแรกสามีเราก็พยายามจะให้เราเข้ากับคนในบ้านได้ดีก็เลยไม่ได้ขัดที่มีคนมาช่วยให้ทำไรงี้) แต่เวลาผ่านไป ช่วงที่งานช่วงนั้น ไม่มีให้ทำ ทุกคนก็อยู่บ้าน และบ้านสามีเปิดร้านของชำด้วย ปกติแม่สามีจะเฝ้า เราก็ช่วยเฝ้าบ้าง และพี่สาวคนกลางก็ชอบออกไปซื้อ ไปออกข้างนอก และก่อนออกจากบ้าน ก็จะฝากลูกให้เราตลอด จนสามีเราเห็นเอง รับรู้เอง และได้ไปบอก กับพี่สาวคนกลางว่า " ทำไมถึงทำเหมือนเมียกูเป็นคนรับใช้เลยขนาดกูยังไม่เคยคิดจะทำให้เมียเป็นคนใช้เลย) หลังจากนั้นเป็นต้นมา นางก็คงคิดว่าเราเป็นคนให้น้องชายเค้ามาพูดแบบนี้ ทั้งที่ตอนที่สามีเราบอกกับพี่สาวเค้า เรายังไม่รู้นะคะ จนเราผิดสังเกตุ ว่าทำไมนางถึงไม่ค่อยให้เราดูลูกนางแล้วก็เลยไปถามว่าสามีเรา เราถึงรู้ และมันมีอีกหลายๆอย่างหลังจากนั้น ก็ไม่ถูกกันอีกเลย จนถึงปัจจุบัน ไม่มองหน้า ไม่คุย  และชอบมีปัญหากับนางบ่อยๆ แบบเกลียดกันแล้ว จนเรารู้สึกว่า เราคงเข้ากับครอบครัวสามีไม่ได้จริงๆ อึดอัดมากเวลามีนางอยู่ตรงไหนๆ เพราะนั่นมันไม่ใช่บ้านเรา  ท้อมาก ร้องไห้บ่อยมาก จนมีความคิดในหัวตลอดเวลาว่า อยากหย่ากับสามี เพราะเหตุแบบนี้ รักสามีมากแต่อยู่แบบนี้แล้วมันไม่มีความสุขจริงๆ อดทน #ที่เค้าว่าแต่งงานแล้วควรออกไปอยู่กันเองยิ่งอยู่เยอะปัญหาก็เยอะ