สวัสดีครับ ผมมีเรื่องจะมาระบาย อ่านแล้วช่วยตอบผมหน่อยนะครับว่าผมควรทำยังไงต่อไปกับชีวิตผมเรียนไม่เก่ง ไม่จบ ม.6 เลยออกมาทำงานกับพ่อผม พ่อผมเป็นผู้ใหญ่บ้าน มีเพื่อนเยอะ ผมไม่ได้อยู่กับแม่ครับ พ่อกับแม่หย่ากัน ผมมีน้อง 2 คน ผมเป็นพี่คนโตครับ น้องผมทั้ง2 คนเรียนเก่งมาก พ่อผมเลยไม่สนใจผม ทุกวันเวลาผมทำอะไรผิดนิดหน่อยก็คอยด่า ขึ้นเสียง ด่าเยสแม่ ขึ้นกูทุกคำ ดูถูกผม เปรียบเทียบกับคนอื่นให้คนรอบข้างฟังตลอด แต่พอจะใช้ให้ทำอะไรก็ใช้แต่ผมพอไม่ได้ดังใจก็ด่าผมสารพัด ว่าผมไม่มีทางอยู่ด้วยตัวเองได้ ทำอะไรก็ไม่เป็น หาว่าผมตามคนไม่ทัน จนผมเครียดหนักมาก ถ้าผมตายได้ผมก็ตายไปแล้ว มีครั้งนึงผมไม่ได้ซื้อน้ำแข็งมาใส่ในตู้เย็นแช่เนื้อให้ ก็โทรมาด่าผมบอกถ้าไม่ดูก็ไม่ต้องขายไม่ต้องทำงานไปหาเงินเอาเอง คือผมต้องดูให้ตลอดเลยหรอครับตัวเองยังไม่ดูแล้วมาโทษผม มาด่าผม พอผมแช่ให้ปกติก็หาว่าผมแอบเอาไปขาย คือผมต้องทำยังไงครับ กับน้องผม พูดดีทุกอย่างตามใจทุกอย่าง ไม่เคยด่า ไปขายของอะไรผมก็ช่วยตลอด พอขายไม่ได้ก็มาโทษผม มาอคติหาว่าผมเอาเงินไปจ่ายอะไร ตั้งแต่ผมทำงานผมไม่เคยแบมือขอพ่อเลยครับ ผมรู้ว่าเวลาเดือดร้อนอะไรพ่อผมไม่เคยช่วยได้เลย มีแต่แม่ที่คอยช่วยผม แล้วพ่อผมติดหนี้เขาเยอะด้วย เขาตามมาทวงก็ให้ผมออกไปรับหน้าแทนตลอด เงินที่ขายของได้ก็เอาไปเลี้ยงเหล้าเพื่อน พ่อผมสูบยาบ้าด้วยครับผมได้กลิ่นจากห้องน้ำตลอดผมเป็นผู้ชายอยู่กับเพื่อนฝูงเลยพอรู้อยู่บ้าง แต่พ่อผมไม่รู้ว่าผมรู้ ผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่บอกใคร คือผมตอนนี้ผมเกลียดพ่อตัวเองผมผิดมั้ยครับ ผมอยากให้เขาหายไปด้วยซ้ำ ผมไม่อยากทนอยู่แบบนี้แล้ว ผมควรจะเรียกเขาว่าพ่อต่อไปได้มั้ยครับ