คือว่า ผมมีเรื่องอยากจะมาปรึกษากับคนในอินเตอร์เน็ตน่ะครับ เรื่องที่ว่าผมมีพี่สาวอยู่คนนึง เธอเป็นลูกต่างพ่อ และตอนนี้เธออายุ32 ส่วนผมอายุได้14 โดยผมจะขอเล่าก่อนนะครับ ว่าผมกับพี่สาวไม่ค่อยจะสนิทกันเท่าไหร่นัก ถึงแม้ว่าตอนยังเด็ก ผมอายุได้ประมาณสัก6-7ขวบ ตอนนั้นผมยังเล่นกับพี่สาว แต่พี่สาวก็ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจอะไรผมมาก โดยพี่สาวของผมท่านจะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาเท่าไหร่ มันเลยทำให้ผมรู้สึกกลัวเวลาอยู่กับพี่ พอผมโตมา ผมก็ยังไม่หายกลัวพี่เขาเลย อาจจะด้วยลักษณะนิสัยของพี่ผมเธอเป็นคนเงียบๆ และตอนนี้ผมมีปัญหาหนักใจที่อยากจะเอามาเล่าให้ทุกคนฟัง ส่วนถ้าใครสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อกับแม่แทนล่ะ? คือผมไม่กล้าเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาพ่อกับแม่เลยครับ ปกติพ่อแม่ผมเป็นคนอารมณ์ร้อน อะไรนิดหน่อยก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ ซึ่งผมก็ไม่อยากจะให้มันเป็นเรื่องใหญ่ และกลัวว่าพวกท่านจะหนักใจ แถมพี่เลี้ยงผมท่านก็เป็นลูกของพ่อเลี้ยงผมอีก ถ้าผมเอาเรื่องนี้ไปฟ้อง ผมคงได้มีปัญหากับพ่อเลี้ยงแน่ ผมเลยเอามาระยายในกระทู้นี้แหละครับ เริ่มเรื่องเลยนะครับ คือพี่สาวผมไปทำงานที่ต่างจังหวัดมาได้3-4ปี และตอนนี้เธอก็ลาออกจากงานมาพักที่บ้านชั่วคราว โดยเธอบอกว่าเธอจะมาค้างอยู่ที่บ้านสัก 2 อาทิตย์แล้วถึงจะกลับไปทำงานต่อ คืนแรกก็ไม่มีอะไรมาก ปกติดี แต่พอผ่านไปได้2-3วัน เธอก็เริ่มดูแปลกๆ เธอเริ่มมองผมด้วยสายตาแปลกๆ? ตอนแรกผมพยายามที่จะไม่คิดอะไรมาก เธอคงจะมองด้วยความแปลกใจที่ว่าผมเริ่มโตเป็นหนุ่มแล้วอะไรทำนองนั้นแหละมั้ง เพราะไม่ได้เจอหน้ากันมาได้3-4ปี เธอคงจะแปลกใจแหละ แต่ไปๆมาๆ เธอมองผมแบบไม่ละสายตา ไม่ว่าผมจะล้างจาน , กินข้าว , นอนเล่นบนโซฟา , หรือแม้กระทั่งตอนออกกำลังกาย ปกติผมจะชอบมาออกกำลังกายอยู่นอกบ้าน เธอมองผมแบบ...ถึงผมจะไม่ได้มองไปตรงๆว่าพี่ผมแอบมองอยู่หรือเปล่า แต่หางตาของผมมันเห็นอยู่แวบๆว่าพี่ผมต้องมองผมอยู่แน่ๆ เพราะตอนที่ผมไปชื้อของอยู่หน้าบ้าน ป้าเจ้าของร้านเขาก็ยังถามเลยว่าพี่สาวเอ็งนี่มองดูอยู่ตลอดเลยนะ มันเลยยิ่งทำให้ผมรู้สึกกลัวเข้าไปใหญ่ และคืนวันนั้นเป็นคืนวันเสาร์ พ่อกับแม่เลยจะออกไปจ่ายตลาดข้างนอก เลยให้ผมกับพี่สาวอยู่บ้านกันแค่สองคน ตอนแรกผมได้ขอกับแม่ว่าผมจะไปด้วย แต่แม่ไม่ยอมให้ไป และบอกให้ผมอยู่กับพี่เขาแทน เอาตามตรงนะครับ ผมไม่อยากอยู่กับพี่สาวเลย เวลาที่ผมอยู่กับพี่สาว มันทำให้ผมรู้สึกอึดอัดแบบบอกไม่ถูก เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ตอนยังเด็ก และผมก็ไม่ชอบโดนมอง มันทำให้ผมอึดอัด หลังจากที่พ่อแม่ออกไปข้างนอก ผมได้เดินเข้าไปที่ห้องนอนของผมและล็อคประตูไว้ จากนั้นผมก็เล่นกงเล่นเกมไปตามประสาคนไม่มีอะไรทำ การบ้านก็ทำหมดแล้วเลยเล่นเกมอย่างสบายใจ แต่อยู่ๆพี่สาวผมก็มาเคาะประตู เธอบอกว่าอยากได้สายชาร์จของผม เพราะสายชาร์จของเธอมันขาดไปแล้วเลยมาขอยืม ผมเลยให้ไป แต่หลังจากหยิบสายชาร์จไป เธอก็ไม่เดินไปไหนเลย เธอมายืนมองผมอยู่ตรงหน้าประตูแถมยิ้มเล็กน้อย ตอนนั้นผมทำตัวไม่ถูก ผมเลยถามพี่สาวไปว่ามีอะไรครับ? แต่พี่ไม่ตอบแถมยังยืนจ้องผมอยู่อย่างนั้นจนผ่านไปสักพักเธอถึงจะไป ผมยอมรับเลยนะครับว่าตอนนั้นใจผมสั่นมาก มันสั่นแบบกลัว ทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้ามองหน้าพี่เขาเลย ผมกลัว ผมไม่ชอบสายตาที่พี่มองมาที่ผมเลย มันไม่ใช่สายตาที่ดูรักและเอ็นดูในตัวผมแบบพี่สาวเอ็นดูน้องชายตัวเอง มันเป็นสายตาที่ออกแนวแบบ...ออกแนวเชิงชู้สาวอ่ะครับ และก็อีกเหตุการณ์หนึ่ง พี่สาวผมจะชอบมาขอยืมกุญแจจากพ่อเลี้ยงผม เพื่อเข้ามาในห้องผม ถ้าถามว่าผมรัได้อย่างไรว่าพี่สาวผมแอบเข้ามาในห้องผม ปกติผมเป็นคนชอบนอนดึกอยู่แล้วครับ ผมเลยรู้ว่าพี่สาวผมมายืนมองผมอยู่บ่อยๆ โดยผมต้องได้แกล้งหลับอยู่ตลอด เป็นแบบนี้มาได้2-3ครั้ง จนเธอเริ่มรู้ตัวว่าผมรู้ เธอเลยเลิกทำ แต่มันก็ยิ่งทวีคูณหนักขึ้นกว่าเดิม เธอเริ่มแอบมายืนอยู่ด้านหลังผมเหมือนพยายามจะเข้ามากอดผมจากด้านหลัง ผมพยายามเลี่ยงที่จะไม่เข้าไปใกล้เธอ ที่ผมเล่ามาทั้งหมดก็มีแค่นี้แหละครับ ที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ผมก็แค่อยากระบายความรู้สึกในใจผมแค่นั้นแหละครับ