ในชีวิตจริง เราไม่อยากรู้สึกอะไรเลย ไม่อยากคิดเยอะ หากเปรียบเราเป็น ด้าย เราตึง และ ไม่หย่อนเลย ทุกวินาทีต้องมีอะไรสักอย่างที่ทำแล้วต้องเป็นประโยชน์ เร่งรีบ เคร่งเครียด ไม่อยากให้ทุกวินาทีสูญเปล่า เพราะชีวิตตอนนี้ มันยังปล่อยวาง หรือ ยังปล่อยให้ตัวเองมีความสุขไม่ได้ มันต้องรีบคว้าอะไรมา ก็ได้ อย่างน้อยก็ซักอย่าง แม้แต่งานอดิเรกที่ควรจะเป็นงานอดิเรกแต่เราอยากให้ มันมีประโยชน์มากกว่านี้ มันรู้สึกว่าต้องทำอะไรให้ดีอยู่ตลอด หากเป็นแบบนี้ อนาคตเราอาจจะดีมากๆหรือเปล่า เราอาจจะมีความสุขในอนาคต และสบายๆชิลๆได้ ถ้าเรายังอยู่น่ะนะ แต่หากทางพระพุทธศาสนาสอน คง อยากให้เราปล่อยวาง ไม่ยึดติด ว่าสิ่งนั้น สิ่งนี้ ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ตอนนี้สนใจทั้งเรื่องพัฒนาตนเองและเรื่องศาสนา เพราะ ทั้งสองช่วยเยียวยาจิตใจแต่ละวันได้ดีแต่อนาคตเราจะเป็นยังไง เราสับสนว่าควรทำอะไรต่อไปดี เหมือนมีเป้าหมายแต่ก็ลอยคว้างอยู่อย่างนั้น สรุปเราก็ยังอยากได้คำพูดที่จะช่วยให้เราได้อะไรบางอย่างกลับไปคิดและเข้าใจชีวิตมากขึ้น และรู้ว่าควรทำอะไรต่อไป