สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากเล่าหรือระบายให้ทุกๆคนที่ได้ผ่านเข้ามาอ่านกระทู้แรกของเรานะคะ
เราเองอายุ 18 ปีย่าง 19 ปี ปัจจุบันเราเรียน กศน.อยู่ใกล้จบแล้วค่ะ เราทำงานธุรกิจภายในครอบครัว เมื่อก่อนเราอยู่กับตาและยายค่ะ ซึ่งเขามีเงิน
สามารถส่งเราเข้าเรียนได้เลยค่ะ แต่เราเองก็ไม่อยากหวังพึ่งเขามาก เพียงแค่อยากให้เขาสนับสนุน ตอนนี้เราอาจจะไม่ได้มีเงินเรียน
แต่เราอยากหวังให้สนับสนุนเรื่องค่าเทอมค่ะ เรียนจบแล้วเราจะทำงานหาเงินใช้หนี้ให้ทุกบาท ปกติแล้วเราทำงานใช้ชีวิตด้วยเงินของตัวเอง
จ่ายค่าเทอมเรียนเองมาตั้งแต่ ม.2 ค่ะ จนเราจะเข้ามหาวิทยาลัยที่เราใฝ่ฝันและอยากเรียนมากๆ เราก็แอบคิดว่าถ้าเราขออนุญาต ตากับยาย
เขาคงจะสนับสนุนและส่งเราเรียน แต่แค่เราเอ่ยปากก็โดนด่ากลับมาแล้วค่ะ คนในครอบครัวเองต่างก็หันหน้าหนี เพราะคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องเรียน
จบมาก็ทำงานในครอบครัวค่ะ

แต่ความคิดและความรู้สึกเรา เราแทบไม่ได้ใช้ชีวิตของตัวเองเลยค่ะ ตั้งแต่เด็กเราก็ทำงานหลังเลิกเรียนทุกวันเพื่อที่จะไม่อยากรบกวนคนในบ้าน
ทุกวันนี้เราก็หาเอง อยากไปไหนก็เก็บเงินไปค่ะ ทุกสิ่งอย่างแทบไม่เคยเอ่ยปากขอพวกเขาเลย แต่ครั้งนี้เราขอพวกเขา เราแค่อยากเรียนให้จบปริญญา
ในที่ที่เราตั้งใจไว้ เพราะบ้านเราไม่ได้มีเรื่องเดือดร้อนเรื่องการเงินค่ะ แต่อย่างที่บอกถึงพวกเขาจะพอมีฐานะอยู่บ้าง แต่เขาไม่เคยสนับสนุนเราเลยค่ะ

ไม่ใช่เราไม่พยายามหาเงินที่จะเรียนต่อเองนะคะ เราก็ยังพยายามอยู่ตลอดค่ะ เพียงแค่เราอยากโฟกัสกับการเรียนให้จบได้เหมือนคนอื่นๆค่ะ
แต่ก็นั่นแหละค่ะ ตามที่เราเขียนไว้เลยค่ะ เราไม่ได้บอกว่าความคิดของเราต้องถูกเสมอนะคะ คิดสะว่าเรามานั่งพิมพ์ข้อความเพี้ยนๆให้อ่านก็ได้ค่ะ
เพราะเราไม่รู้จะหันหน้าหาใครแล้วจริงๆค่ะ  เราไม่สามารถอธิบายหรือเล่าให้ใครฟังได้ค่ะ

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ