คือเรามีปัญหาอยากระบายและอยากถามค่ะ คือมันเริ่มจากต้นเดือนที่แล้ว อาจารแนะแนวที่โรงเรียนเราถามว่า เรียนจบแล้วอยากเป็นอะไร เราก็เลยมาคิดเพราะที่ผ่านมาเราเรียนแบบไม่มีจุดหมาย เราเลยบอกครูไปว่าเราอยากเป็นครูค่ะ พอกลับบ้าน เราเลยเริ่มคิดว่าเราควรวางแผนอนาคตตัวเองได้แล้ว เราก็เลยศึกษาหาข้อมูลในคณะที่เราคิดว่าเราอยากเรียนและเราเรียนได้ แล้วเราก็เริ่มอ่านหนังสือเกี่ยวกับวิชานั้นๆ ตั้งใจเรียนมากขึ้นกว่าเดิม จนวันหนึ่งเราคิดว่าเราควรจะถามพ่อแม่ว่าท่านโอเคกับคณะที่เราเลือกไหม แต่พอเราถามท่านก็บอกว่าจบม.6ก็พอแล้ว เราก็ถามว่าทำไมพูดแบบนั้น ท่านเลยบอกว่าพวกท่านไม่มีเงินแล้วก็มีน้องที่ยังเรียนอยู่อีก เราเลยบอกท่านว่าเรากู้กยศ.เรียนได้ไหม ท่านก็บอกว่ากู้ก็เป็นหนี้เปล่าๆเพราะยังไงก็ยังมีค่าอยู่ค่ากินอีก เราก็บอกไปอีกว่า เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยก็ได้ ท่านก็บอกว่ามันไม่ง่ายแบบนั้น พอท่านพูดแบบนั้นเราก็เลยเลิกพูด และเราก็เอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนเราบอกว่าควรเอาเหตุผลเข้าพูด เราก็เลยกลับไปพูดกับแม่อีกครั้ง แต่ท่านก็ยังพูดเหมือนเดิมทุกอย่าง เราเลยพูดว่า แล้วอนาคตเราล่ะ คือที่เราพูดแบบนั้นคือเราไม่รู้จะพูดยังไงแล้วและเราก็เป็นผู้หญิง เราเย็บผ้าหรือทำงานแบบพวกงานโรงงานทำไม่เป็น เราเลยพยายามพูดกับท่าน แต่พอเราพูดบบนั้นแม่ก็ถามเรากลับว่า ไม่สงสารพ่อกับแม่หรอ เราได้ยินแบบนั้นแล้วมันรู้สึกว่าแบบไม่รู้อ่ะ มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ ตั้งแต่ตอนนั้น เราเลยไม่พูดเรื่องเรียนต่ออีก จนถึงวันนี้อาจารแนะแนวมาบอกว่ามีใครจะกู้กยศ.ไหม เพราะมันมาเพิ่มได้ทุกคน เราเลยคิดว่าควรขอแม่อีกดีไหม เพราะเราก็อยากเรียนต่อและเราก็คิดว่าเราต้องสอบติดคณะที่เราอยากเรียนแน่นอน เราเลยไม่รู้ว่าจะพูดยังไง หรือไม่ควรกู้แล้วจบม.6เลยหรือยังไง เราอยากรู้ความคิดเห็นของเพื่อนคนอื่น
     ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ