คือว่าผมเป็นลมชักซึ่งทำให้ด้านขวาผมอ่อนแรงตั้งแต่เกิด แล้วขาและแขนก็เกร็งอัตโนมัติบ่อยๆโดยเฉพาะตอนตื่นเต้น แต่ก็แค่เกร็งไม่ได้ส่งผลกับชีวิต แต่พอผมเปลี่ยนยา(เพราะชักช่วงวัยรุ่น) อยู่ดีๆก็ขาเกร็งและล้มลงหัวฟาดพื้นเลยปรึกษาหมอ หมอก็แนะนำกายภาพเพื่อให้กล้ามเนื้อผ่อนคราย ไฟฟ้าจากสมองจะได้ไม่ส่งมาที่ขาซึ่งทำให้เกร็ง เบี้ยวแล้วร่างกายก็ล้มเพราะพะยุงไม่ได้ หลังๆพอเปลี่ยนยาไปเรื่อยๆ อาการก็ไม่ดีขึ้น ยังขาเกร็งจนล้มทั้งร่างกาย สุดท้ายเลยเข้าสายธรรมมะเพราะเพื่อควบคุมอารมณ์แต่ก็ยังไม่สามารถคุม100%ได้เพราะมันก็ยากที่จะไม่ให้อารม์ณเกิดขึ้น ทุกวันนี้เลยใช่ชีวิตลำบากมาก ขนาดทำสี่งที่รักเช่นร้องเพลงก็ไม่ได้เพราะพอร้อง ก็เรื่มรู้สึกว่าไฟฟ้าที่ส่งผิดปกติจากสมองส่งมาที่แขน สะโพก ขา และสุดท้ายเท้าแล้วก็เกร็งจนล้ม จากที่อ่านประวัติผม มีคำแนะนำให้ล้มน้อยสุดมั้ยครับโดยเฉพาะที่สาธารณะเพราะไม่รู้จะล้มเมื่อไหร่ ขอบคุณครับ