เรามีภาพจำไม่ดีกับปู่มาตั้งแต่เด็กไม่ใช่เพราะว่าคนเล่าให้ฟังนะคะแต่เพราะเห็นกับตาว่าเขาทำร้ายแม่เรายังไงมันยังเป็นภาพจำจนถึงทุกวันนี้ว่าเขาเป็นคนที่แย่แค่ไหนรู้นะคะว่าเขาอยากจะอยู่กับหลานคนเดียวของเขาแต่เขาไม่คิดเลยหรอว่าเด็กที่อายุน้อยๆเขาอยากอยู่กับแม่ของเขาทั้งที่ก็อยู่ร่วมกันได้แต่ปู่เขาก็ไม่ยอมเวลาเราโดนดึงตัวมาอยู่กับบ้านปู่ปู่ก็จะชอบพาเราออกไปอวดคนนู้นคนนี้แล้วมาว่าแม่เราอย่างนั้นว่าดูแลไม่ดีให้คนอื่นฟังทั้งที่ไม่จริงเลยเราสามารถไปทำงานกับแม่ด้วยได้แต่เพราะว่าเขาแกล้งทำเป็นป่วยเพื่ออยากให้หลานมาอยู่ด้วยเราก็เลยต้องไปอยู่ทุกครั้งที่เราอยู่กับเขาเราคิดถึงแม่ตลอดแล้วก็ไม่ได้อยากอยู่กับเขาเลยปัจจุบันเราอยู่กับปู่นะคะตลอดที่จำความได้จิตใจเราแย่มาตลอดเราก็เคยไปอยู่กับแม่เหมือนกันเราไปอยู่กับแม่มาประมาณปีครึ่งเพราะมีปัญหาแต่ในเวลาที่เราได้อยู่กับแม่เราโคตรมีความสุขเลยแม่เป็นที่ปรึกษาเราได้ดีทุกเรื่องไม่ใช่ใช้แต่อารมณ์แล้วเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางเหมือนปู่เราน่าจะต้องอยู่กับปู่ไปจนตัวเองโตเราคิดว่าเรื่องนี้ไม่ได้เป็นปัญหาที่เราคนเดียวเพราะทั้งพ่อเราที่ถูกปู่เลี้ยงมาก็กลายเป็นคนเก็บกดจนอยู่ไม่ได้เราควรทำยังไงดีคะหรือเราต้องปรับตัวเข้าหาเขาแต่การปรับตัวเข้าหาเขาเป็นอะไรที่เราไม่อยากทำเลย(ถ้าพิมพ์ไม่รู้เรื่องตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ)
ไม่ชอบปู่ควรทำยังไงคะ