เราเป็นพี่คนโตมีน้องชายที่ขี้แงค่ะ ตอนนี้เราอายุ20ปีแล้ว คิดว่าถ้าพ่อแม่แยกทางกันเราเข้าใจทั้งฝ่ายพ่อและแม่นะคะ แต่เราก็ยังคงมีความเสียใจแม้ทั้งคู่ทั้งญาติเขาบอกว่าพ่อแม่ก็ยังรักเราเหมือนเดิมเผลอๆอาจจะแย่งกันรักตอนนี้เราปี3แล้วเขาบอกให้ตั้งใจเรียนเหมือนเดิม เราโตมาในครอบครัวที่พร้อมซับพอร์ตเราตลอดแต่พ่อแมจะแยกทางกัน น้องเราที่ไม่เข้าใจก็งอนไม่คุยกับใครเลยเราพยายามอธิบายก็เหมือนน้องไม่เข้าใจจ เราพยายามอธิบายแต่ก็นั้นแหละค่ะเขาไม่เข้าใจขทำไมต้องแยกทางกัน เราก็เสียใจเหมือนกัน เราไม่อยากร้องไห้เลยย เราอยากเป็นแบบอย่างให้น้อง เราอธิบายว่าพ่อแม่แค่รักกันน้อยลงแล้วไม่เข้าใจกันเขาเลยแยกกันตอนนี้แต่นั้นแหละค่ะน้องก็ไม่เข้าใจเหมือนเดิมเราทำยังไงดี ทั้งจิตใจเราและก็จิตใจน้องด้วย