ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เรามีฐานะปานกลาง-ออกแนวยากไร้ 555
เข้าเรื่องเลยดีกว่า : เพื่อนๆ เคยรู้สึกไหม บ่อยๆ ครั้งที่คนมีฐานะ
(ประมาณว่าคือรวยอ่ะ เหลือกินเหลือใช้ เหลือเวลา เหลือเงินลงทุนรับความเสี่ยงได้แบบชิลๆ)
ชอบพูดทำให้เรารู้สึกนิดๆ ในใจ ประมาณว่าให้พวกเราประหยัดสิ ขยันสิ ดูช่องทางความสำเร็จสิ
กล้าลงทุนสิ หากำไรชีวิตบ้างสิ โน่นนี่นั่นบ้างสิ ฯลฯ
แต่แค่จะบอกว่าต้นทุนคนมันไม่เท่ากันจริงๆ นะ 

คนรวยประหยัดพอเพียงไหม
 - บอกให้เราประหยัดน้ำไฟ
แต่พวกเขาอาบน้ำทีในอ่าง เปิดแอร์ให้หมานอน (พวกเราใช้น้ำไฟทีต้องคำนวณ)
 - บอกให้เราประหยัดทรัพยากร
แต่พวกเขาใช้ของ/กินของแบบทิ้งๆ ขว้างๆ (พวกเราใช้ของแบบซ่อมแล้วซ่อมอีก/ทิ้งไรยังเสียดาย) 
 - บอกให้เราขยัน เปิดช่องทางลงทุน รับเสี่ยง
แต่พวกเขาลงทุนเสี่ยงได้ ขาดทุนได้ ตลาดเขาได้เปรียบ (พวกเรามีแต่ความคิดแแม้แต่เงินลงทุนยังยากเลย
แถมลงแล้วจะเสี่ยงจะเจ๊งก็ไม่ได้ เดี้ยวหนี้ตามมาอีก)
 - บอกให้ work-life balance หากำไรชีวิต เที่ยวบ้าง กินแพงบ้าง (พวกเราเอาเข้าจริงไม่ว่าจะเงินหรือเวลาก็หายากละ
พวกเขาบางคนไม่ต้องรับผิดชอบอะไรในชีวิตด้วยซ้ำ พวกเราหมดวันก้อแทบล้มตัวลงบนเตียงละ)

นี่แค่บางส่วนจากทั้งหมด
ที่กล่าวมาแค่จะบอกว่าบางอย่างมันพูดได้แต่ทำยาก