อาจจะยาวหน่อยนะคะ บวกเราระบายด้วย5555
ค่ะ ตามหัวข้อเลยคือเรามีเพื่อนคนนึงซึ่ก็สนิทในระดับนึง เราคุยกันมาหลายปีแล้วค่ะ แรกๆก็เริ่มด้วยการคุยเรื่องที่ชอบกัน จนสนิทกันมากขึ้นเพื่อนจะชอบมาปรึกษาและระบายปัญหาอะไรก็ตามให้เราฟัง เราก็รับฟังตลอด จนคุยกันว่าเราจะคอยรับฟังปัญหาของกันและกันเสมอ
จนพักหลังๆนี้เพื่อนเริ่มจะมาระบายให้เราฟังบ่อยขึ้นเรื่อยๆ แบบแทบจะทุกครั้งที่ได้คุยกันเลยค่ะ เราก็ฟังแล้วคอยช่วยปลอบบ้างแนะนำบ้าง
แต่ตอนนี้พอเราเริ่มแชทกัน เช่นอวดภาพที่วาด เขาก็จะเริ่มด้วยการพูดกับเราเรื่องภาพประมาณประโยคสองประโยค แล้วก็จะเริ่มร่ายยาวเกี่ยวกับว่าเขาไม่เคยจะมีเวลาวาดเลย(เราชอบว่ดรูปทั้งคู่) แล้วแชทก็จะเริ่มหนักซ้ายเพราะเพื่อนจะเริ่มบรรยายปัญหาชีวิตตั้งแต่ไม่มีเวลาทำสิ่งที่ชอบ ปัญหาเพื่อนที่มหาลัยเห็นแก่ตัวจนเขาต้องทำทุกอย่างเองจนไม่มีเวลาบลาๆๆๆๆ เราก็ได้แต่เออๆออๆตาม เพราะปัญหาพวกนั้นเพื่อนมาบ่นกับเราแทบทุกครั้งที่คุยกัน แล้วเราก็เคยแนะนำวิธีแก้ปัญหานู่นนี่ไปแล้ว แต่เขาก็เอาแต่บอกปัดว่าทำอะไรไม่ได้ ไม่ยอมแก้แล้วมาบ่นซ้ำๆ แต่บอกทุกครั้งว่าตัวเองไม่สนไม่แคร์อะไรทั้งนั้น จนเราต้องหาข้อแก้ตัวว่าเราต้องไปทำงานหรือนอนเพราะดึกแล้ว เพราะเราไม่อยากจะอ่านข้อความเขาแล้ว
แล้วช่วงสองสามสัปดาห์นี้มหาลัยเรามีสอบค่ะ ทั้งสอบตามตารางและมีนัดสอบเก็บคะแนน แล้วช่วงนั้นเรามีการทำรายงานและพรีเซนต์หลายวิชา เราเหนื่อยมาก นอนหลับตีสามตีสี่แทบตลอดสัปดาห์ เราได้มีโอกาสคุยกับเขาผ่านแชทอีกครั้งเพราะเขาส่งวิดีโอมาให้ดู เราเลยระบายกับเขาไปว่าเรามีสอบและงานหนักมาก เราเหนื่อยมาก
เราพิมพ์บอกเขาได้ประโยคสองประโยค จากนั้นเขาจะเริ่มร่ายยาวมาว่า เออ เขาก็จะมีสอบสัปดาห์หน้านะ เขาเหนื่อยมาก แทบไม่มีเวลาได้ทำสิ่งที่เขาชอบเลย เราอาจจะรู้สึกไปเอง แต่มันเหมือนเขาจะเกทับเราตลอดว่าเขาเหนื่อยกว่า ไม่ว่าเราจะบอกเขาว่าเราเหนื่อยแค่ไหนแบบ อยากให้เขาฟังเราแบบที่เราฟังเขาบ้าง
จากนั้น จากที่เราอยากจะระบายกับเขาบ้าง กลายเป็นว่าเขาเริ่มระบายใส่เราแทน แล้วเขาจะเขียนบรรยายมายาวเหยียด พรรณายาวยืด ว่าเขาเหนื่อยมาก เขาน่าสงสารมากที่แทบไม่มีเวลาทำสิ่งที่ชอบ แล้วก็ลากไปถึงเรื่องว่าเขาน่ะ ไม่สนใจอะไรหรอก ไม่ว่าใครจะพูดอะไร เขาคือตัวเขา เขาไม่คิดจะสนใจหรือทำตามสิ่งที่ใครต้องการ (ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าไปโยงเรื่องนั้นได้ไง)
บางทีแค่เราส่งรูปที่วาดไปให้เขาดู เขาก็จะเริ่มบ่นว่าไม่มีเวลาทำสิ่งที่ชอบแล้ววนลูปเดิมค่ะ แต่เขาจะส่งคลิปจากยูทูปมาให้เราวันนึงก็สามสี่คลิป แต่เขาบอกตลอดว่าเขาไม่มีเวลาทำอะไรเลยเพราะจะสอบและมีรายงาน
จนตอนนี้เราแทบจะไม่อยากจะเปิดแชทของเขาเข้าไปอ่านหรือตอบเลยค่ะ
เพราะมันจะวนลูปเดิมตลอด
เราดูเห็นแก่ตัวไหมคะที่ไม่อยากจะคุยกับเพื่อนแล้ว หรือเราควรทำไงดีคะ
เพราะเนื้อแท้จริงๆเพื่อนไม่ใช่คนไม่ดีอะไรเลยค่ะ เราติดแค่เรื่องนี้ เราเคยบอกเพื่อนไปแล้วค่ะว่าแบบ เออ เธอ ปัญหาของเธอเรามาช่วยกันแก้ดีกว่ามั้ย ลองทำแบบนี้ดีมั้ยๆ และบอกเพื่อนไปด้วยว่าเธอไม่ได้ไม่แคร์หรอก เธอแคร์ทุกอย่าง เธอเก็บทุกอย่างมาคิด เธอแค่ไม่รู้ตัวและคิดว่าตัวเองเป็นคนปล่อยวางทุกอย่างเก่งมาก แต่เขาก็จะบอกปัดว่าเขาไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วปัญหาของเขาแก้ไปก็มีมีอะไรดีขึ้น แล้วเริ่มวนเข้าเรื่องความน่าสงสารและการที่เขาจะไม่แคร์หรือสนใจใครที่สั่งให้เขาทำสิ่งต่างๆอีก
ตอนนี้แค่จะคุยนู่นนี่จิปาถะก็แทบไม่ได้คุยเลยค่ะ เขาระบายตลอด
เราปวดหัวมากค่ะ จากที่เราชอบการคุยกับเพื่อนคนนี้ที่สุด ตอนนี้เราแทบไม่อยากเข้าแชทไปเจอข้อความที่ส่งมาจากเพื่อคนนั้นแล้ว
เราดูเห็นแก่ตัวมั้ยคะ
เราดูเห็นแก่ตัวมั้ยที่เรารู้สึกเบื่อและไม่อยากคุยกับเพื่อนเพราะเพื่อนชอบเกทับเรื่องความเหนื่อยและบ่นปัญหาชีวิตซ้ำๆ
ค่ะ ตามหัวข้อเลยคือเรามีเพื่อนคนนึงซึ่ก็สนิทในระดับนึง เราคุยกันมาหลายปีแล้วค่ะ แรกๆก็เริ่มด้วยการคุยเรื่องที่ชอบกัน จนสนิทกันมากขึ้นเพื่อนจะชอบมาปรึกษาและระบายปัญหาอะไรก็ตามให้เราฟัง เราก็รับฟังตลอด จนคุยกันว่าเราจะคอยรับฟังปัญหาของกันและกันเสมอ
จนพักหลังๆนี้เพื่อนเริ่มจะมาระบายให้เราฟังบ่อยขึ้นเรื่อยๆ แบบแทบจะทุกครั้งที่ได้คุยกันเลยค่ะ เราก็ฟังแล้วคอยช่วยปลอบบ้างแนะนำบ้าง
แต่ตอนนี้พอเราเริ่มแชทกัน เช่นอวดภาพที่วาด เขาก็จะเริ่มด้วยการพูดกับเราเรื่องภาพประมาณประโยคสองประโยค แล้วก็จะเริ่มร่ายยาวเกี่ยวกับว่าเขาไม่เคยจะมีเวลาวาดเลย(เราชอบว่ดรูปทั้งคู่) แล้วแชทก็จะเริ่มหนักซ้ายเพราะเพื่อนจะเริ่มบรรยายปัญหาชีวิตตั้งแต่ไม่มีเวลาทำสิ่งที่ชอบ ปัญหาเพื่อนที่มหาลัยเห็นแก่ตัวจนเขาต้องทำทุกอย่างเองจนไม่มีเวลาบลาๆๆๆๆ เราก็ได้แต่เออๆออๆตาม เพราะปัญหาพวกนั้นเพื่อนมาบ่นกับเราแทบทุกครั้งที่คุยกัน แล้วเราก็เคยแนะนำวิธีแก้ปัญหานู่นนี่ไปแล้ว แต่เขาก็เอาแต่บอกปัดว่าทำอะไรไม่ได้ ไม่ยอมแก้แล้วมาบ่นซ้ำๆ แต่บอกทุกครั้งว่าตัวเองไม่สนไม่แคร์อะไรทั้งนั้น จนเราต้องหาข้อแก้ตัวว่าเราต้องไปทำงานหรือนอนเพราะดึกแล้ว เพราะเราไม่อยากจะอ่านข้อความเขาแล้ว
แล้วช่วงสองสามสัปดาห์นี้มหาลัยเรามีสอบค่ะ ทั้งสอบตามตารางและมีนัดสอบเก็บคะแนน แล้วช่วงนั้นเรามีการทำรายงานและพรีเซนต์หลายวิชา เราเหนื่อยมาก นอนหลับตีสามตีสี่แทบตลอดสัปดาห์ เราได้มีโอกาสคุยกับเขาผ่านแชทอีกครั้งเพราะเขาส่งวิดีโอมาให้ดู เราเลยระบายกับเขาไปว่าเรามีสอบและงานหนักมาก เราเหนื่อยมาก
เราพิมพ์บอกเขาได้ประโยคสองประโยค จากนั้นเขาจะเริ่มร่ายยาวมาว่า เออ เขาก็จะมีสอบสัปดาห์หน้านะ เขาเหนื่อยมาก แทบไม่มีเวลาได้ทำสิ่งที่เขาชอบเลย เราอาจจะรู้สึกไปเอง แต่มันเหมือนเขาจะเกทับเราตลอดว่าเขาเหนื่อยกว่า ไม่ว่าเราจะบอกเขาว่าเราเหนื่อยแค่ไหนแบบ อยากให้เขาฟังเราแบบที่เราฟังเขาบ้าง
จากนั้น จากที่เราอยากจะระบายกับเขาบ้าง กลายเป็นว่าเขาเริ่มระบายใส่เราแทน แล้วเขาจะเขียนบรรยายมายาวเหยียด พรรณายาวยืด ว่าเขาเหนื่อยมาก เขาน่าสงสารมากที่แทบไม่มีเวลาทำสิ่งที่ชอบ แล้วก็ลากไปถึงเรื่องว่าเขาน่ะ ไม่สนใจอะไรหรอก ไม่ว่าใครจะพูดอะไร เขาคือตัวเขา เขาไม่คิดจะสนใจหรือทำตามสิ่งที่ใครต้องการ (ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าไปโยงเรื่องนั้นได้ไง)
บางทีแค่เราส่งรูปที่วาดไปให้เขาดู เขาก็จะเริ่มบ่นว่าไม่มีเวลาทำสิ่งที่ชอบแล้ววนลูปเดิมค่ะ แต่เขาจะส่งคลิปจากยูทูปมาให้เราวันนึงก็สามสี่คลิป แต่เขาบอกตลอดว่าเขาไม่มีเวลาทำอะไรเลยเพราะจะสอบและมีรายงาน
จนตอนนี้เราแทบจะไม่อยากจะเปิดแชทของเขาเข้าไปอ่านหรือตอบเลยค่ะ
เพราะมันจะวนลูปเดิมตลอด
เราดูเห็นแก่ตัวไหมคะที่ไม่อยากจะคุยกับเพื่อนแล้ว หรือเราควรทำไงดีคะ
เพราะเนื้อแท้จริงๆเพื่อนไม่ใช่คนไม่ดีอะไรเลยค่ะ เราติดแค่เรื่องนี้ เราเคยบอกเพื่อนไปแล้วค่ะว่าแบบ เออ เธอ ปัญหาของเธอเรามาช่วยกันแก้ดีกว่ามั้ย ลองทำแบบนี้ดีมั้ยๆ และบอกเพื่อนไปด้วยว่าเธอไม่ได้ไม่แคร์หรอก เธอแคร์ทุกอย่าง เธอเก็บทุกอย่างมาคิด เธอแค่ไม่รู้ตัวและคิดว่าตัวเองเป็นคนปล่อยวางทุกอย่างเก่งมาก แต่เขาก็จะบอกปัดว่าเขาไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วปัญหาของเขาแก้ไปก็มีมีอะไรดีขึ้น แล้วเริ่มวนเข้าเรื่องความน่าสงสารและการที่เขาจะไม่แคร์หรือสนใจใครที่สั่งให้เขาทำสิ่งต่างๆอีก
ตอนนี้แค่จะคุยนู่นนี่จิปาถะก็แทบไม่ได้คุยเลยค่ะ เขาระบายตลอด
เราปวดหัวมากค่ะ จากที่เราชอบการคุยกับเพื่อนคนนี้ที่สุด ตอนนี้เราแทบไม่อยากเข้าแชทไปเจอข้อความที่ส่งมาจากเพื่อคนนั้นแล้ว
เราดูเห็นแก่ตัวมั้ยคะ