คือผมยอมรับเลยว่าเมื่อก่อนผมเป็นคนที่มีนิสับุคคลยที่ค่อนข้างเสียเเละชอยทำนิสัยเเย่ๆมาบ่อยครั้งท่าให้ย้อนไปผมเคยโลภจนต้องเสียเพื่อนไปเสียทุกอย่างโทษทุกอย่างยกเว้นตนเองซึ้งผมก็ทำนิสัยเเบบนี้จนมีอยู่วีนนึงผมมีปากเสียงกับพ่อเพื่อนเรื่องเงินๆทองถึงตอนนั้นเเหละผมถึงได้รู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดมาตลอดเเต่นั้นเเหละครับผมเเก้อะไรไม่ได้เเล้วพอถึงตอนนั้นมาเพื่อนก็ตีตัวออกห่างผมเริ่อยๆผมก็เข้าใจเเหละว่ามันเป็นความผิดของผมผมก็ต้องยอมรับผลในสิ่งที่ผมทำจนถึงทุกวันนี้เพื่อนก็ยังคงไม่คุยำไม่พูดกับผมหรือบางครั้งอาจจะมีพูดล้อเลียนสิ่งที่ผิดพลาดของผมเเต่ผมก็ไม่เคยโกรธพวกเขาเลยนะเพราะท่าผมหัดพิจารณาเเละดูตัวเองตั้งเเต่เเรกตอนจบมัยคงจะไม่เป็นเเบบนี้