ขอเข้าเรื่องแบบเร็วๆครับ นี่คือกระทู้แรกในชีวิตผม

กระทั่งวันหนึ่ง ด้วยนิสัยประหลาดที่มักคุยกับตัวเองอยู่บ่อยครั้งประกอบกับวันนั้นรู้สึกเครียดจัด (คุยกับตัวเองได้เป็นตุเป็นตะทั้งวัน) ผมเผลอวิจารณ์และดูหมิ่นนายจ้างด้วยคำที่หยาบคายชนิดที่ใครได้ยินต้องผงะ ซึ่งเวลานั้นผมพูดไปโดยไม่คิด และต้องมาเสียใจทีหลัง

แต่ผมพูด'คนเดียว'อยู่ในที่ปิดมิดชิด ไม่มีทางที่มีใครจะได้ยินแน่ ยกเว้นCCTV

หลังจากเวลาผ่านไปราว1เดือน ประโยคและเหตุการณ์เล็กๆ จากการคุยกับตัวเองของผม ก็เริ่มปรากฏให้เห็นด้วยฝีมือและปาก นายจ้างทั้ง3คน ไม่บ่อยนัก

ตัวอย่างทั้งประโยคที่สั้นๆหรือวลียาวๆ
"เรียนสูงแค่ไหนก็ไม่เท่าประสบการณ์ลงมือทำหรอกว่ะ!"
"ฮ่องเต้ซินโดรม"
"ไม่มีตูสักคนไอฟาร์ม5นี่เจ็งยับแน่"
"พวก5นี่ยังมีความเป็นคนไหมวะ"

และตลอด1เดือนนี้ เรื่องราวทั้งหมดและพฤติกรรมของนายจ้างทั้ง3 ก็ทวีความรุนแรงขึ้น จนสร้างความคับข้องใจและความอึดอัดในการทำงานให้ผม ทั้งทำให้เหตุการณ์สมมติที่ผมพูดเป็นเรื่องจริง ไม่ว่าจะเป็นการตัดพ้อแบบไหน การสร้างบทสนทนาที่คล้ายกับสิ่งที่ผมพูดคุยกับตัวเอง หรือแม้แต่การเอาประโยคที่ผมเพ้อเจ้อมาสร้างให้เป็นความจริงตรงหน้าอีก

ตัวอย่างเหตุการณ์ที่ถูกทำให้กลายเป็นจริง
- วิดีโอจิงโจ้เผือก 'ผมจำได้ประมาณว่า ผมพูดกับตัวเองถึงนายจ้างที่ชอบเลี้ยงสัตว์ แต่ดันแบ่งแยกชนชั้นของหมาที่ตัวเองเลี้ยง "โถ่เอ้ย เดี๋ยวสักวัน ถ้าไอ5นั่นเอาจิงโจ้เผือกมานะ ตูคงจะได้เลี้ยงให้มั้ง" และเมื่อสัปดาห์ก่อนผมก็ได้เห็นเจ้าสิ่งนั้นจริงๆ'
- ลูกค้าชายจีนหัวล้านที่นัดไว้ตอน4โมง 'ผมประชดเรื่องการตลาดของฟาร์มที่เน้นแต่ลูกค้าจีน*เทา*ว่า "สักวันคงได้เอาพวกลูกค้าจีนมานัดซื้อขายกันล่ะสิท่า แบบหัวล้านเสื้อกล้ามกางเกงบอล และคงนัดตอน4โมง" และสิ่งนี้เกินขึ้นสัปดาห์ก่อนเช่นกัน'
- การมอบสิ่งของที่เคยพูดประชดไว้
- พยายามเรียนแบบจังหวะการคุยกับตัวเองของผม
- ลูกค้ารัสเซียที่มีโครงข่ายกับฟาร์มต่างๆ
- บทพูดประชดหรือจิกกัดสังคมคนรวยที่ผมใช้

*ทั้งหมดที่กล่าวมาไม่ถึง10%จากที่เจอ*

และพอผมยื่นจดหมายลาออก พวกเขากลับทำท่าตกใจราวกับไม่คาดว่าผมจะทำนอกบท

*และจากนี้ผมจะเจอทุกอย่างถี่ขึ้นแบบวันต่อวัน*

นายจ้างคนหนึ่งที่แสดงท่าทีแย่ๆ ใส่ผมน้อยที่สุด ตัดสินใจยื่นข้อเสนอที่จะให้อยู่ต่อ ซึ่งผมก็รับไว้เพราะถูกล่อด้วยการ (ผมเคยคุยกับตัวเองเรื่องข้อเสนอนี้เมื่อนานมากแล้ว และสิ่งนี้ถูกนำกลับมายื่นใส่หน้าผมอีกครั้ง) 'ลดเวลางานและจ้างคนเพิ่ม' ตอนแรกผมไม่รู้เพราะมันก็ผ่านมานานมากแล้ว ผมจึงตบปากรับมันโดยไม่ติดใจอะไร กระทั่งพอผมขับรถออกจากร้านกาแฟ ผมก็สังเกตุว่าสายตาของเขาดูเต็มไปด้วยความเคือง และทุกอย่างก็ดูจะสมบูรณ์พอที่ผมจะเห็นภาพรวมของสิ่งที่พวกเขาทำมาทั้งหมด

(ร้านกาแฟ, การประชุมฉุกเฉิน, ข้อเสนออยู่ต่อ, ประโยคที่ผ่านๆมาในอดีต ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนมีที่มาจากสิ่งที่ผมคุยกับตัวเองทั้งสิ้น)

มีสิ่งหนึ่งที่ตอนนี้พวกเขาทั้ง3ยังไม่ได้ทำตามคำพูดของผมคือ

"ใครมันจะฟ้องคนบ้าที่คุยกับตัวเองวะ ศาลท่านคงยกฟ้องหรอก เรื่องไร้สาระพันนี้ ไม่สิ แต่จะเป็นไง ถ้าพวก5นี่ว่างจัดจนสร้างหลักฐานขึ้นมา หรือเล่นตลกกับเรื่องที่เราพูด"

*บอกตามตรงผมจำสิ่งที่คุยกับตัวเองได้ไม่ชัดเต็มร้อย แต่สิ่งที่ผมจำได้ชัวคือความรู้สึกที่พบกับเรื่องประสาทกินเหล่านี้ ว่ามันโคตรแย่*

ผมพยายามขอโทษในสิ่งที่ผมพูด และขอร้องให้พวกเขาหยุดทำพฤติกรรมตามสิ่งที่ผมคุยกับตัวเองได้แล้ว แต่มันไร้ผล

😭ใครก็ได้ช่วยชี้แนะผมทีได้โปรด ผมเครียดมากๆจนนอนไม่หลับแล้วครับ