สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราแค่อยากมาเล่าเรื่องหัวข้อตามกระทู้เลยค่ะ
ย้อนกลับไปเราตอนประถม ตอนนั้นป.2ได้ เรามีเพื่อนแค่ไม่กี่คนประมาณว่าเพื่อนไม่ค่อยคบ
ตอนนั้นเรามีเพื่อนสนิทคนนึงชื่อพิม พิมนิสัยเข้ากับเราได้อย่างประหลาดมาก อยู่ด้วยแล้วสบายใจ มีแต่เสียงหัวเราะ
พิมเป็นคนยิ้มง่าย สดใสตลอดเวลา คบกันมาได้จนถึงป.4 พอป.5พิมก็ต้องย้ายโรงเรียน มันเศร้ามากๆเลยที่เพื่อนสนิทที่สุดในตอนนั้นต้องย้ายไปเรียนที่อื่น
(สมัยนั้นเรายังไม่มีโทรศัพท์มือถือไม่มีเฟซบุ๊ค)ไม่รู้จะติดต่อเพื่อนได้ยังไง มีแค่ชื่อจริงนามสกุลเพื่อนเท่านั้นที่เราจำได้ขึ้นใจ จนกระทั่งป.6เรามีเฟซบุ๊คแล้วและเราพยายามหาเฟซบุ๊คเพื่อนด้วยการค้นหาด้วยชื่อจริง สุดท้ายก็เจอ ก็ได้ติดต่อคุยกัน ขนาดไม่คุยกันมาตั้ง2ปียังรู้สึกเหมือนเดิมเลย จนกระทั่งม.2เราต้องสมัครเฟซบุ๊คใหม่เพราะบัญชีเก่าถูกปิด เราก็ติดตามเพื่อนผ่านไอจีเรื่อยๆแต่ก็ไม่ได้คุยกัน จนพิมน่าเปลี่ยนเฟซ/ไอจีใหม่ จากนั้นเลยไม่ได้ติดต่อกันยาวเลย
วันนี้31สิงหาคม2566เราได้เปิดอัลบั้มรูปเก่าๆดูแล้วก็นึกถึงพิมขึ้นมา เลยพยายามค้นหาเฟซบุ๊คอีกครั้งแต่ก็ไม่เจอ ดันเจอเฟซบุ๊คพี่สาวพิมแทน เราก็เลื่อนส่องไปเรื่อยๆก็มีรูปภาพพี่สาวพิมกับพิม 10ปีแล้วที่เราไม่ได้เจอพิม เลยอยากรู้ว่าไปอยู่ไหนทำอะไรแล้วบ้าง จนไปเจอtiktokพี่สาวพิม เราก็เข้าไปส่อง พิมมันน่ารักสดใส ยิ้มเก่งเหมือนเดิมเลย เราเลยแอดเฟซพี่สาวพิมไป เพื่อที่จะพูดคุยเวลาที่ไม่ได้เจอกันนาน แต่ตอนเลื่อนtiktokพี่สาวพิมไปเรื่อยๆดันไปเจอคลิปนึง
เป็นคลิปพิธีไว้อาลัยให้กับพิม พิมเสียชีวิตตั้งแต่ปลายปี2565แล้ว เราอึ้งและก็รู้สึกเศร้ามาก เศร้าที่ทำไมเราไม่หาเพื่อนให้เร็วกว่านี้ อยากได้ยินเสียงหัวเราะ อยากเล่าเรื่องราวในชีวิตให้ฟัง อยากเจอ บวกกับความคิดถึงที่คิดถึงพิมมากๆ แต่พิมก็ไม่อยู่แล้ว เราอยากแชร์เรื่องราวที่เราไม่คิดว่าจะเจอในชีวิต ยาวหน่อยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ตอนนี้เราก็ยังคงคิดถึงเพื่อนคนนี้มากๆอยู่เลย