เราคบกับแฟนมาตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลาย พึ่งจะเข้าสู่วัยทำงานเต็มตัว ต้องบอกก่อนว่าเรายังไม่ได้แต่งงานกัน แต่อาศัยอยู่ด้วยกันที่บ้านของแฟน
เรื่องความรักที่ผ่านมามันดีมาตลอด ไม่เคยทะเลาะกันแรงๆ ปัญหาจุกจิกก็แทบไม่ค่อยมี เรียกได้ว่าชีวิตคู่แฮปปี้มาก เพราะค่อนข้างจะศีลเสมอกันและเข้ากันได้แบบ300% เลยค่ะ แฟนเราปฏิบัติตัวดีมาตลอด ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง เขาทำให้เราไว้ใจ เชื่อใจได้เต็ม100% มาตลอด นิสัยเขาเป็นคนไม่ค่อยพูด เข้าสังคมไม่เก่ง ไม่ค่อยมีเพื่อน ต่างคนต่างเป็นโลกทั้งใบให้กัน ความรักที่ผ่านมามันดีมากจริงๆค่ะ และเขาค่อนข้างใส่ใจเรา ดูแลเราได้ดี ไม่ทำให้เราต้องโกรธหรือน้อยใจบ่อยๆ จนเราคิดว่าไม่มีใครสามารถทำแทนเขาได้แล้วจริงๆ เราคาดหวังกับความรักครั้งนี้มาก วางแผนอนาคตด้วยกันไว้เยอะจริงๆค่ะ
จนวันนี้ก็มาถึง แฟนเราเปลี่ยนที่ทำงานได้ประมาณ 4 เดือนค่ะ ช่วงหลังๆเขามีท่าทีที่แปลกไป กลับบ้านไม่ตรงเวลา ค่อนข้างจะหวงโทรศัพท์ เราทะเลาะกันเรื่องกลับบ้านประมาณ 3 วันติดค่ะ ซึ่งปกติเขาจะไม่กล้าหรือทำอะไรให้เราโกรธเลย เขาเอาแต่ขอโทษแบบนั้นซ้ำๆ วันต่อมาก็ทำแบบเดิมอีก เซ้นเราบอกจริงๆค่ะ ว่าเขาไม่เหมือนเดิม ก็เลยถามว่ามีเรื่องผู้หญิงอะไรแบบนี้ไหม เป็นครั้งแรกในรอบ 7ปีค่ะ ที่เราได้พูดคำนี้ แน่นอนค่ะเขาปฏิเสธ เราเลยแอบเช็คโทรศัพท์มือถือตอนเขาหลับ ปรากฎว่าเจอประวัติการโทร เป็นเบอร์ผู้หญิงที่ทำงานด้วยกันกับแฟนค่ะ พอเราจับได้ แฟนรับปากว่าจะออกจากงาน เลิกติดต่อผู้หญิงคนนั้น เรายอมเชื่อใจค่ะ แต่ผ่านมาแค่สามวัน แฟนกลับบ้านมาบอกเราว่าบริษัทไม่ให้ออกนะ เราก็เลยแอบโทรไปถามผู้จัดการบริษัทเขา ผู้จัดการเขาบอกว่า บริษัทไม่ได้ห้ามไม่ให้ออกแล้วเขาก็รู้เรื่องนี้มาสักพักแล้วค่ะ ว่าแฟนเราคุยกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ แล้วสองวันที่ผ่านมาแฟนเราก็ขอลางาน ซึ่งเขาไม่ได้บอกเรา แต่เขาแต่งตัวออกจากบ้านเหมือนไปทำงานค่ะ แล้วก็หายไปทั้งวันค่ะ พอเรารู้เรื่องก็เอาแต่ร้องไห้ ข้าวปลาไม่กินทั้งวัน เอาแต่อ้วก จนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล  มันเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจจริงๆค่ะ ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาอธิบายความเจ็บปวดภายในใจได้ เรารู้สึกขาดเขาไปไม่ได้จริงๆค่ะ เลยเลือกจะให้อภัย ไม่โวยวาย ไม่ถาม พยายามไม่หาคำตอบค่ะ ผ่านมาแค่ 1 วันจริงๆค่ะ แฟนเราก็ทักไปหาผู้หญิงคนนั้น วินาทีที่รู้เรารู้ สติแตกค่ะ เราโวยวายอยู่ฝ่ายเดียว เขาเลือกที่จะเงียบ แม้คำถามที่ว่า อยากเลิกกันใช่ไหม เขาก็ตอบไม่ได้ค่ะ เราก็เลยเก็บของออกจากบ้านทันทีค่ะ เขาไม่มีท่าทีจะยื้อ แม้แต่คำพูดขอโทษสักคำก็ไม่ออกจากปากค่ะ ตอนนี้ผ่านมาได้เกือบสองอาทิตย์ค่ะ จากวันนั้นไม่มีแม้กระทั้งข้อความหรือสายโทรเข้าจากเขาเลยค่ะ ตอนนี้เราเคว้งมาก เหมือนเรากำลังผ่านเรื่องแย่ๆแบบนี้อยู่คนเดียว โดยที่เขาไปมีความสุขกับคนอื่น เราไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลยค่ะ กินไม่ได้นอนไม่หลับ น้ำหนักลดลง 5 กิโล ทำยังไงเราถึงจะผ่านมันไปได้คะ มันยากเหลือเกิน มันเหมือนสูญเสียโลกทั้งใบไปเลยค่ะ 

---