เรามีเพื่อนคนนึงรู้จักกันมาตั้งแต่ม.1จนตอนนี้ม.5แล้ว ตอนม.ต้นอยู่กลุ่มเดียวกันแต่เราไม่ค่อยได้สนิทกันเรื่องที่คุยกันส่วนมากจะเป็นเรื่องการบ้านเขาไม่ค่อยคุยเรื่องยิบย่อย(บางทีเราก็เคยถามเรื่องงานเรื่องการบ้านเขาแต่เขาอ่านแล้วไม่ตอบก็มีห รือถามต่อหน้าเขาก็ดูเหมือนจะตอบมาไม่หมด ไม่งั้นก็ตอบอ้อมๆหรือบอกว่าไม่รู้ทั้งทีตัวเองก็ทำได้)พอขึ้นม.ปลายมาเรากะเขามาเรียนโรงเรียนใหม่แล้วได้อยู่ห้องเดียวกันเราก็รู้ว่าเขาเป็นคนไม่ค่อยคุย+กับบุคลิกของเขาที่ดูนิ่งๆไม่ค่อยพูดไม่ค่อยยิ้ม สายตาเวลามองจะดูนิ่งมันดูเย็นชาเข้าถึงยากเป็นคนไม่เสียงดังแล้วก็ไม่ค่อยสนใจใครเท่าไหร่ แต่เวลาที่เราคุยกับเพื่อนคนอื่นแล้วยิ้มแย้มเขาดูไม่ค่อยพอใจโดยเฉพาะกับเพื่อนผู้ชายบางคนที่เราคุยด้วยแบบปกติเขาจะชอบมาพูดขัดเรา

    ตอนเราอยู่ม.ต้นเราเป็นเข้ากับคนได้พอสมควรเลยเพื่อนต่างห้องเพื่อนต่างกลุ่มเพื่อนผู้ชายเราคุยเล่นได้หมดแล้วแต่กาลเทศะด้วย เราเป็นคนที่เพื่อนเข้าหาบ่อยเพราะเราเป็นหัวหน้าห้องด้วย แต่ก็ไม่ได้ดูรีแอคของเพื่อนคนนี้หรอกเวลาคุยกับคนอื่นๆตอนม.ต้น เราไม่รู้ว่าเพื่อนเป็นแบบนี้ปกติรึป่าวเราก็พยายามจะชินกับสิ่งที่เพื่อนคนนี้เป็นเพราะว่าเราเป็นคนชอบมีเรื่องมาเล่าให้เพื่อนฟังแต่กลับคนนี้บางครั้งเราเล่าให้ฟังเขาก็ดูเฉยๆไม่มีรีแอคอะไร ไม่รู้ว่ารำคาญ หรือเป็นผู้ฟังที่ดีก็ไม่รู้เพราะเขาดูเฉยๆหรือว่าเรากับเขาอาจจะแค่เป็นเพื่อนกันได้แต่ไม่ถึงสนิทกันแต่ก็อยู่ด้วยกันได้ไปไหนมาไหนด้วยกันได้ เราก็รู้ว่าเพื่อนกันไม่จำเป็นต้องเล่าทุกอย่างไม่ต้องไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆหรือคุยกันบ่อยๆก็ได้แต่กับคนนี้เราไม่รู้ว่าจะคุยอะไรดีส่วนมากกับเพื่อนคนนี้เราจะเป็นคนเริ่มต้นบทสนทนาซะส่วนใหญ่เพราะเวลาอยู่ด้วยกันมันเงียบเกินไปโดยเฉพาะตอนเดินด้วยกันแล้วอีกอย่างหนึ่งด้วยความที่เป็นหัวหน้าห้องเพื่อนจะชอบตามพอมาม.ปลายเราอยู่ด้วยกันสองคนแล้วเพื่อนคนนี้ค่อนข้างมีความเป็นตัวเองสูงด้วย
เพื่อนคนนี้เคยบอกด้วยว่าเขาจะเข้ากับผู้ชายได้มากกว่าผู้หญิงเพราะเขาโตมากับพี่ชาย แต่เราก็ไม่ค่อยเห็นเขามีเพื่อนผู้ชายหรือคุยกับเพื่อนผู้ชายแบบเฟรนลี่เลยมันเป็นส่วนน้อยที่เราเห็น