เมื่อวานตีลูกหนักมากตีแรงมากเพราะเค้าเถียงเราตะคอกเสียงใส่เราเค้าแย่งโทรศัพท์กับน้องเพื่อที่จะเล่นเกมส์
เค้าอายุ 9 ขวบแล้ว ป.4 ชอบเถียงจนเราทนไม่ไหวใช้ไม้แขวนเสื้อกระหน่ำฟาดไม่ยั้งอารมณ์โมโหมาก
เค้าก็ใช้ผ้าห่มมาปิดบังตัวเองไว้เราก็ตีทุกที่ ที่คิดว่าจะโดนแขนขาไม่คิดว่าจะโดนหัวลูก ทั้งใช้คำพูดกูกับลูกปกติจะไม่พูดกูจะเป็นเฉพาะเวลาโมโห ลูกก็วิ่งหนีบอกจะไม่ทำแล้วไม่เถียงแล้วแต่เป็นแบบนี้มาตลอดก็ไม่เคยจำแล้วก็ทำอีกเราไม่อยากตีลูกเลยพยายามแล้วบอกลูกว่าอย่าเถียงพูดดีๆด้วยแล้วหลายครั้งก็ยังทำจนทนเราไม่ไหวเค้าก้าวร้าวมากๆ
เพราะเวาลาเราตีเราจะขาดสติทำลูกรุนแรงเขาเจ็บตัวแขนขาช้ำเลือดเป็นรอยไม้แขนเสื้อบางทีจนหัวแตกเราไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ได้ไงควบคุมตัวเองไม่ได้พอตีลูกเสร็จก็มารู้สึกผิดทีหลังสงสารลูกมากเค้าร้องไห้ด้วยความเจ็บและเหมือนเสียใจมากทำไมแม่ต้องตีผมแรงขนาดนั้นเค้าก็พูดว่าเจ็บเราก็ดึงเค้ามากอดแต่พูดอะไรไม่ออกน้ำตาไหลสงสารลูก
คิดว่าเราคงเป็นแม่ที่ใจร้ายมาก
สงสารลูกมากที่ตีลูกหนักๆตีแรงทุกครั้ง
เค้าอายุ 9 ขวบแล้ว ป.4 ชอบเถียงจนเราทนไม่ไหวใช้ไม้แขวนเสื้อกระหน่ำฟาดไม่ยั้งอารมณ์โมโหมาก
เค้าก็ใช้ผ้าห่มมาปิดบังตัวเองไว้เราก็ตีทุกที่ ที่คิดว่าจะโดนแขนขาไม่คิดว่าจะโดนหัวลูก ทั้งใช้คำพูดกูกับลูกปกติจะไม่พูดกูจะเป็นเฉพาะเวลาโมโห ลูกก็วิ่งหนีบอกจะไม่ทำแล้วไม่เถียงแล้วแต่เป็นแบบนี้มาตลอดก็ไม่เคยจำแล้วก็ทำอีกเราไม่อยากตีลูกเลยพยายามแล้วบอกลูกว่าอย่าเถียงพูดดีๆด้วยแล้วหลายครั้งก็ยังทำจนทนเราไม่ไหวเค้าก้าวร้าวมากๆ
เพราะเวาลาเราตีเราจะขาดสติทำลูกรุนแรงเขาเจ็บตัวแขนขาช้ำเลือดเป็นรอยไม้แขนเสื้อบางทีจนหัวแตกเราไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ได้ไงควบคุมตัวเองไม่ได้พอตีลูกเสร็จก็มารู้สึกผิดทีหลังสงสารลูกมากเค้าร้องไห้ด้วยความเจ็บและเหมือนเสียใจมากทำไมแม่ต้องตีผมแรงขนาดนั้นเค้าก็พูดว่าเจ็บเราก็ดึงเค้ามากอดแต่พูดอะไรไม่ออกน้ำตาไหลสงสารลูก
คิดว่าเราคงเป็นแม่ที่ใจร้ายมาก