"นี่พี่ชายเรา ชื่อเดวิด"
"สวัสดีครับ"
"เข้ามากันก่อนสิ"
"พี่คะ พอดีจักรภพเขาขออาบน้ำหน่อยนะคะ เขาเพิ่งเล่นกีฬาเสร็จ
หนูก็ดึงตัวเขามาเลย ยังไมไ่ด้อาบน้ำเลยค่ะ"
"ได้เลย เข้าไปอาบได้เลย"

ตอนที่จักรภพกำลังอาบน้ำอยู่ เดวิดก็บุกเข้าไปเลย
"เฮ้ยพี่ มีอะไรเหรอครับ"
เดวิดไม่พูดพล่ามทำเพลง เขาเข้าไปบีบไข่จักรภพ
แล้วคาไว้แบบนั้น
"จะจีบน้องกูเหรอ"
"เออ ยังดู ๆ กันอยู่ครับ"
เดวิดเอามือออกจากไข่ของจักรภพ แล้วก็ออกไปข้างนอก
"โห โคตรดุเลย" จักรภพบ่นพึมพำ

พอจักรภพออกมาจากห้องน้ำ เขาเห็นสองพี่น้องนั่งกินข้าวที่โต๊ะญี่ปุ่น
"เฮ้ย นั่งดิ" เดวิดบอกจักรภพ
"ครับ"
"กินเยอะ ๆ ไม่ต้องเกรงใจ" ถึงเดวิดจะดุ แต่ก็ดูนิสัยดี
"แล้วคบกันมานานแค่ไหนแล้ว"
จักรภพหันไปหาศรีจิตรา ศรีจิตราจึงตอบว่า
"ประมาณสามเดือนค่ะ"
"อืม ใช้ได้นี่เรา ดูใจกันสามเดือนแล้วค่อยพามา"

ตอนเดวิดไปเข้าห้องน้ำ จักรภพหันไปพูดกับศรีจิตราว่า
"พี่คุณ เข้าใจผิดกันยกใหญ่แล้ว"
"ช่างเขาเถอะค่ะ มาคุยเรื่องของเราดีกว่า"
"เรื่องของเรา?"
"ค่ะ เรื่องของเรา หมายถึงหนังสือที่จะยืมต่ออ่ะค่ะ"
"อ๋อ ครับ เรื่องของเรา"

ขากลับ ศรีจิตราเดินออกมาส่งจักรภพ
"ขอส่งคุณตรงนี้นะคะ คืนนี้ ฉันจะค้างที่นี่ค่ะ"
"ครับ แล้วเจอกันนะครับ"
"เช่นเดียวกันค่ะ"

พอกลับมาถึงบ้าน จักรภพนั่งคิดถึงแต่ศรีจิตรา
จนจักราอดเข้ามาแซวไม่ได้
"มีความรักเหรอครับพี่"
"นายนั่งดิ"
"เป็นไง เจอตัวจริงแล้วเหรอ"
"ยังไม่แน่ใจนะ แต่มันรู้สึกคุ้น ๆ"
"คุ้นไงครับ"
"รู้สึกคุ้น ๆ เหมือนเคยเจอกันมาก่อน"
"บุพเพสันนิวาสเปล่าครับ"
"ไม่รู้สิ แต่พออยู่ใกล้ ๆ ก็ใจสั่นนะ
อืม นายเคยเป็นแบบนี้ไหม"
"ไม่อ่ะ ผมไม่เคยเป็นอ่ะครับ"
"และก็ไม่เคยไปจุ้นจ้านหัวใจใครเลยเหรอ"
"ผมไม่เคยจุ้นจ้านกับสิ่งใดเลย ผมเรียบร้อยมาก"
"ขอให้จริงดิ"
"จริงครับ งั้นนั่งฝันหวานไปก่อนนะ ผมไปนอนแล้ว"

เช้าวันรุ่งขึ้น จักรภพก็ไปมหาวิทยาลัยแต่เช้า
พอทำกิจกรรมทุกอย่างเสร็จ ก็มีเพื่อนมาบอกว่า
อาจารย์ฝ่ายกิจกรรมอยากพบ พอเขาไปพบ
อาจารย์ก็มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า
"อืม ใช้ได้ ดูดีนะ"
"อาจารย์มีอะไรเหรอครับ"
"รอนิดนะ จะได้คุยทีเดียว"

ไม่นานนัก ศรีจิตราก็เดินมา
"อ้าว จักรภพ"
"อ้าว ศรีจิตรา"
อาจารย์เดินมาดูอีกครั้ง
"อืม ศรีจิตราก็ดูเรียบร้อยมาก งั้น ไปกันเลยนะ"
ทั้งสองถามพร้อมกัน "ไปไหนคะ/ครับ"
อาจารย์หันมายิ้มหวาน
"ไปเข้าเฝ้ากษัตริย์ไง เรื่องด่วนเลยแหละ
รีบไปกันดีกว่า เดี๋ยวจะสาย"

ตอนที่นั่งรถตู้มหาวิทยาลัย อาจารย์นั่งคุยกับคนขับ
ส่วนศรีจิตรากับจักรภพนั่งเบาะกลาง ๆ ของรถตู้
จึงนั่งไปคุยไปได้
"เข้าเฝ้ากษัตริย์เนี่ยนะ"
"ค่ะ ฉันถามมาให้แล้ว มีหลายมหาวิทยาลัยเลยค่ะ
โดยมากจะส่งตัวแทนมาสองคนชายหญิง
กษัตริย์กับองค์ราชินีจะมอบธงชัยให้กับตัวแทนนักศึกษา
ของทุกที่ค่ะ ทรงมอบให้มาติดที่มหาวิทยาลัย
เพราะตอนนี้ใกล้จะถึงวันฉลองใหญ่ของแต่ละที่แล้ว"
"ที่อื่น เขาคงใช้เวลาคัดเลือกตัวแทนเนอะ
ของเรานี่ ดึงมาเลย"
"อาจารย์เขาคงยุ่ง ๆ อ่ะค่ะ อาจจะลืมด้วยซ้ำ
พอมีคนมาเตือน ก็ต้องรีบหาตัวแทน"
"แล้วก็กลายมาเป็นผมกับคุณ บังเอิญจัง"
"แล้วมันไม่ดีเหรอคะ"
"อ้าว คุณรุกเหรอเนี่ย"
"ไม่หรอกค่ะ แต่ฉันคิดว่าดีออกที่เราได้เจอกันอีกครั้ง
พูดจริง ๆ นะคะ ฉันเหมือนเคยเจอคุณมาก่อน
แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก"
"อ้าว เหมือนกันเลย ผมก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน
มันแปลกดีนะครับ"
"ค่ะ แต่มันก็ทำให้รู้สึกดีด้วยนะคะที่ได้รู้สึกแบบนี้กับใครสักคน"
"ผมก็เหมือนกันครับ รู้สึกดีมาก ๆ เลย"
"ค่ะ"
"ศรีจิตราครับ"
"คะ"
"เรามาเป็นแฟนกันนะครับ"
"เอ ไม่เร็วไปหน่อยเหรอคะ"
"ไม่ครับ คุณเองก็รู้สึกคุ้นเคยกับผมดี
ผมเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน"
"งั้น ต้องผ่านด่านพี่เดวิดนะคะ"
"ได้เลยครับ หลังจากเข้าเฝ้ากษัตริย์แล้ว
เราจะไปหาพี่ชายคุณกันเลยครับ"