เมื่อเจ้าชายจักรภพและเจ้าชายฝางกลับที่พัก
เจ้าชายจักรภพได้พูดขึ้นว่า
"วันนี้ก็ดีเนอะ ได้พบมนุษย์ต่างดาวกับเทพ
มันทำให้เรารู้สึกว่ามนุษย์เนี่ย ตัวเล็กนิดเดียว
ถ้าเปรียบเทียบกับจักรวาลทั้งหมด
ตัวเรานี่กระจ้อยร่อยมาก แล้วก็มีเวลาอยู่บนโลกสั้นมาก
ดังนั้นเราจึงควรช่วยเหลือ แบ่งปัน
การนำเงื่อนไขเงินหรืออำนาจมาวัดความยิ่งใหญ่
มันดูไร้สาระมาก และจริง ๆ ต้องบอกว่ายากแก่การเข้าใจนะ"

เจ้าชายฝาง ให้ความเห็นบ้าง

"ผมเคยได้ยินมาว่าผู้เฒ่าแห่งนู ที่อยู่ในป่าลึกมาก ๆ ของป่านูเปีย
เคยบอกว่า ไม่ใช่แค่เรา โลก หรือจักวาล แต่ทุกอย่างตั้งแต่เล็กสุด
จนถึงใหญ่สุดในระดับจักรวาล ทั้งหมดท่านจะเรียกมันว่า วิมานมายา
ถึงแม้ว่าจะมีแง่มุมที่งดงาม แต่ทุกอย่างเป็นสิ่งที่ไม่จีรังยั่งยืน
เราไม่ควรไปยึดติดกับสิ่งใด ตราบเท่าที่เรายังอยู่
เราควรเผื่อแผ่ความรัก ความเมตตา ความโอบเอื้อเกิ้อกูลกัน
สิ่งนี้แหละที่จะทำให้เราอยู่กับวิมานมายาได้
จนกว่าเราจะหมดลมหายใจ"

"ฉันชอบสิ่งที่นายพูดมาก ๆ เลย เจ้าชายฝางแห่งดานูป"
เป็นคำชื่นชมของเจ้าชายจักรภพที่ออกมาจากใจ
....................................................................
ณ วังมารในม่านอโณทัย จอมมารสองหนุ่มกำลังคุยกัน
จอมมารจักรากับจอมมารคิมหันต์

"ตอนนี้ดูเหมือนหลายคนในจักรวาลกำลังเคลื่อนตัวเข้าหากัน"
จอมมารจักรากล่าวก่อน ทำให้จอมมารคิมหันต์กล่าวบ้าง
"มีการสถาปนาสภาจักรวาลด้วย มีการให้นาฟก้าเป็นประธาน"
"ที่ข้าเกลียดก็คือราชาแห่งนูกับพวกมีอภิญญาดูจะจุ้นจ้านกันเกินไป"
"แล้วเจ้าอยากจะเป็นจอมจักรวาลไหม"
"นั่นแหละคือสิ่งที่น่าเบื่อที่สุด มันเหมือนเป็นตำนานที่ไม่เคยเกิดขึ้น
จะเป็นไปทำไมวะ จอมจักรวาล มันสนุกตรงไหน
มันคือนิยายหลอกเด็กชัด ๆ "
"แล้วเจ้าอยากทำอะไรล่ะ"
"อยากทำให้มันปั่นป่วนในแบบที่พวกมันก็ไม่มีวันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"
"แล้วจะทำอย่างไร"
"เจ้าตามข้ามาสิ"

สองจอมมารหนุ่มมาอยู่ที่ปราสาทกาลเวลา
"ทำไมเราถึงมาที่นี่ได้" จอมมารคิมหันต์ถามขึ้น
"อภิญญาที่ยังเหลือไง"
"แล้วเจ้าจะไปไหน"
"ตามข้ามาสิ"
จอมมารคิมหันต์ตามจอมมารจักราไปจนถึงห้องหวงแหน
"ห้องหวงแหน" จอมมารคิมหันต์เอ่ยขึ้น
"ใช่ ห้องนี้แหละ เราเข้าไปกันเถอะ"
"และที่อยู่ข้างหน้ามันคืออะไรเนี่ย"
"ลูกแก้วกาลเวลา"
"เฮ้ย ตามตำนาน เขาห้ามยุ่งเลยนะ มันไม่ใช่แค่คนอื่นนะที่จะจำตัวเองไม่ได้
เราเองก็จะจำอะไรไม่ได้เลย"
"นั่นแหละน่าสนุกออก จะได้สมกับเป็นวิมานมายาดังที่เจ้าชายฝางบอกไง
ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนและยึดถืออะไรไม่ได้ 555"
และแล้ว จอมมารจักราก้เอามือหมุนลูกแก้วกาลเวลา
หลังจากนั้น....................................
.................................................................................
.....................
..........................................
........................................................
....................................................................
................
............................................................................................
..........................
.......................................................
.....................................................................
...........................
...........................................................
...............................................................................................