เรื่องมีอยู่ว่า เราอายุ 19 ปีค่ะ ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่พอมีอยู่มีกิน พ่อเรารับราชกาล เเละพ่อก็เป็นเสาหลักของบ้าน เเม่เราเป็นเเม่บ้านค่ะ มีลูกอยู่ 3 คน พี่คนโต เเต่งงานเเล้วเเล้วก็ไปอยู่กับเเฟน พี่คนกลางก็ทำงานเเล้วค่ะ ไม่ได้ลำบากพ่อเเม่ เเล้วเราอายุ 19 ซึ่งเรียนอยู่ปวส ประเด็นคือเราก็มีงานทำ เหตุผลที่อยากทำงานเพราะ เห็นพ่อทำงานคนเดียวเราเลยไม่อยากขอเงินพ่อมาก ไม่อยากให้พ่อเครียดเลยเเอบไปสมัครงานที่พอจะทำได้ เเล้วเราก็ได้อยู่ 1 งานค่ะ ที่นี้เวลาเงินเดือนออกเราก็ให้เเม่บ้างเเล้วเราก็เก็บไว้ค่าเดินทางรึไปโรงเรียนบ้าง เช่น ได้มา (9,000 เก็บไว้ใช้เเค่ 1,000)มาช่วงหนักๆ เราก็เห็นว่าเเม่เริ่มไม่พอ ค่าไฟ ค่าน้ำ เเม่ก็ต้องจ่าย เราก็เลยถามเเม่ว่า พอมั้ย เเม่ก็พูดมาว่า ค่าอะไรก็ไม่ออกช่วยหรอก ค่าน้ำค่าไฟ เเม่เป็นคนไม่ได้ใช้เเท้ๆยังจะต้องมานั่งจ่ายให้ เราเจอเเบบนี้ทุกเดือนจนบ้างครั้งก็เหนื่อย เเอบไปร้องไห้คนเดียว จากเด็กร่าเริงมีความคิดบวกมากๆให้กำลังใจคนอื่น เเต่พอเจออะไรเเบบนี้รู้สึกคิดลบไปหมดเลยค่ะ เช่น ทำไมทำไม่ได้วะ เเค่นี้เองทำไมถึงทำไม่ได้ ทำไม่ถึงเป็นลูกที่เเม่ต้องการไม่ได้ ทำไมไม่ได้เหมือนลูกคนอื่นเขา อะไรเเบบนี้ค่ะ ตอนนี้เราดิ่งมาก เราควรทำยังไงดีคะ พูดกับใครไม่ได้เลย