ผมชื่อต้น อายุ32ปี ทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดสมุทรสาคร อยากถามเพื่อนๆว่าผมควรจัดการกับความคิดตัวเองยังไงดี รู้สึกเหนื่อยล้าในสมองมากๆ ชีวิตผมผ่านทั้งสุขและทุกข์ปนๆกันไป แต่ความทุกข์ที่เกิดขึ้นมักมาจากความผิดหวังเกือบทั้งหมด ทั้งเรื่องครอบครัว ชีวิตคู่ มันทำให้รู้สึกว่าตัวเองไม่เป็นที่ต้องการของใคร ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง ฐานะการเงินตอนนี้ค่อนข้างวิกฤติแต่ยังพอไปต่อได้ หนี้สินประมาณเกือบ2แสนบาท หนี้ตรงนี้เกิดขึ้นตอนใช้ชีวิตคู่ ก่อนเลิกกันผมบอกแฟนไปว่าถ้าจะเลิกกัน หนี้สินไม่ต้องห่วงเราจะเป็นคนใช้เอง ให้เธอไปเริ่มต้นใหม่ได้เลย ผมเช่าห้องอยู่ เลี้ยงแมวไว้2ตัว
ผมรู้สึกว่าเวลามีเรื่องกระทบจิตใจอะไรสักอย่าง มันทำให้ทั้งระบบในร่างกายมันอ่อนล้าไปหมด อดคิดไม่ได้ พยายามจะปล่อยผ่านไม่คิดถึงมันแต่มันก็ทำไม่ได้ ทำให้เราต้องนอนดึกเกือบทุกวัน ตื่นมารู้สึกหนักหัว รู้สึกไม่สดใส ไม่อยากทำอะไร และสูบบุหรี่จัดมากๆ(ผมไม่ดื่มเหล้า)  
รู้ว่าตัวเองยิ่งพยายามเท่าไหร่เหมือนยิ่งไม่ประสบความสำเร็จ ที่ทำงานปัจจุบันนี้เพื่อนร่วมงานทุกคนดีมากๆ ทำให้ผมอยากมาทำงาน ผมยิ้มคุยเฮฮากับทุกคนได้ แต่ในใจมันไม่ได้เป็นอย่างนั้น กลับบ้านไปถ้าไม่มีน้องแมวก็ไม่รู้จะเคว้งคว้างขนาดไหน ดีที่มีพวกเค้าอยู่ด้วย แต่มันไม่ได้ทำให้ความรู้กสึกเคว้งคว้างที่มีในใจหมดไปได้เลย ยังโหยหาต้องการความรักจากคนอื่น 
พ่อกับแม่ของผมท่านได้จากผมไปอย่างไม่มีวันกลับทั้ง2คนแล้วเป็นเวลา2-3ปีแล้ว แต่ผมยังทำใจไม่ได้ เพราะเค้าคือคนที่ซัพพอร์ตผมในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเงินทองและความรู้สึก ทุกครั้งที่ผมเกิดปัญหา ผมจะมาหาแม่ทุกครั้ง แม่ให้ทั้งคำปรึกษา แนวทางว่าจะต้องควรทำยังไงกับปัญหานั้นๆ แต่ตอนนี้ไม่มีท่านแล้ว พ่อก็ไม่อยุ่แล้ว ผมรู้สึกเหมือนไม่เหลือใคร ดูรายการน้าเน็กก็แล้ว หรือพยายามหาคลิปหรือแนวทางที่จะต้องจัดการกับความคิดของตัวเองก็แล้ว ก็ยังไม่ดีขึ้น สมองยังคิดวนๆซ้ำๆไปเรื่อยๆ ชีวิตตอนนี้ไม่มีเป้าหมาย เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆไร้แก่นสารหาความสำเร็จไม่ได้เลยสักอย่าง 
ความรู้สึกที่ไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้มันมากขึ้นทุกวัน แต่ก็ยังไม่กล้าทำร้ายตัวเองเพราะกลัว

ผมต้องจัดการกับมันยังไง หรือผมควรไปหาหมอดี เพื่อนๆพอจะแนะนำอะไรให้ผมได้บ้างมั้ยคับ
บางคนอ่านอาจจะงงนิดนึงนะคับ เพราะผมเรียบเรียงหรืออธิบายความรู้สึกที่มีไม่ถูก แต่มันก็จะเป็นประมาณนี้คับเพื่อนๆ