เรามีอายุจะเข้า30ปีหน้าแล้ว. แต่เรายังรู้สึกว่าล้มเหลวในทุกวันทุกวินาที ไม่ว่าเราจะทำอะไรเราจะต้องล้มเหลวทุกอย่าง. ผิดหวังในทุกๆๆวัน เป็นคนที่ถูกมองข้ามตลอดเวลา. เราลงทุนขายของทุกอย่าตั่งแต่ของกินของใช้ก้อเจ๋งไม่เป็นท่าไปทำงานโรงงาน. ก้อเจอแต่ช่วงแย่ๆๆของบริษัทนั้นๆๆ พยายามทำดีที่สุดแต่คนอื่นก้อว่าร้ายนินทาเราอยู่ดี.  เราสู้ชีวิตเติ่มโตมาลำพังตั่งแต่เด็กทำไมเรายังล้มเหลวอยู่ดีไม่มีใครยื่นมือมาช่วยและไม่เคยหวังว่าใครจะมาช่วยเราด้วย บ้างวันเรานั่งคิดทบทวนทุกวันว่าอยู่ทุกวันนี้เพื่ออะไร.  ขนาดทำแบบนี้ยังไม่ดีเรื่องดวงตัดทิ้งไปเลยเราไม่มีดวงกับใครตั่งแต่เด็กแล้ว เวลามีเรื่องอะไรก้อตามคนจะคิดว่าเราเป็นต้นเหตุก่อนคนแรก.  อยากถามทุกคนหรือมครที่มีความรู้สึกแบบนี้มีวิธีจัดการความรู้สึกยังไงค่ะเราปวดหัวไปหมดทุกวันจริงๆๆ