จากการเสพข้อมูลในสินธร ตั้งแต่ต้นปีมีมือใหม่หัดปาดหน้าลัมโบมาโพสต์แล้วแต่ละรายหามลง
จริงๆแล้วการเอาตัวรอดในตลาด สำคัญกว่าลำใยครับ เช่น
เสพ เหรียญมโน >>> หามลง
เสพ หุ้นกะต๊าก >>> หามลง
เสพ หุ้นนักร้อง >>>หามลง เจ้าปลุกผีจากหลุม ไม่ให้เม่าขวัญเสียลากกลับอย่างเร็ว
แน่นอนคนที่ขาดประสบการณ์ หลังยังไม่ลายเป็นแผลเป็นตกสะเก็ด ไม่ดื้อไม้
เลย แสวงหาแต่ ความวาบหวิวในตลาดหุ้น ลองดูว่าเราเจอหุ้นแบบนี้เราจะคันไม้คันมือไหม
1.หุ้นที่ราคาเด้งแรง เข้าไปตะลุมบอน ทันใจวัยรุ่นสร้างตัว >>>ผลหามลง
2.หุ้นที่มีข่าว เหมาะแก่การปาดหน้า สะใจ แต่อาจเบรคไม่อยู่>>>ผลหามลง
เหมือนวัยรุ่นเท้าคะนองท่านนี้ ปาดมาตลอดบนทางด่วน เบรคไม่อยู่ชนท่ายรถหรู
มีคนประเมินค่าซ่อม 2 ล้าน ขายซากก็ยังได้แค่ค่าไฟท้าย 555
ตัดมา.....เข้าสู่หลักการเอาตัวรอดในตลาด
1.งดเล่นหุ้นที่มีข่าว >>>สุภาษิตชาวสวนกล่าวว่า....ข่าวดีให้ขาย ข่าวร้ายให้วื้อ
2.งดเสพหุ้น ipo >>>สุภาษิตชาวสวนกล่าวว่า ....หุ้นipo ดีๆไม่ตกถึงมือเม่า หุ้นipo เง่าๆจับใส่มือเม่าทุกที
3.งดซื้อหุ้นตามเซียน >>>สุภาษิตชาวสวนกล่าวว่า....เซียนเหมือนผู้ล่าสูงสุดบนห่วงโซอาหาร กินตังเม่าเป็นอาหาร
4.งดซื้อหุ้นกำไรโอเวอร์เกินจริง กำไรเหมือนถูกรางวัลที่ 1 20 ใบ.....งบทำได้ เมคอัพได้ จะเอาสวยอย่างไร บิ๊กโฟร์จัดให้
5.งดซื้อหุ้นตามนักวิแคะ ราคาเป้าหมาย=ราคาที่จะลากไปปล่อยบนดอย....นักวิแคะมีเบื้องหลังคือค่าน้ำเสมอ
6.ถ้ามีคำถามว่าซื้อหุ้นตัวไหนดี = คุณยังไม่พร้อม.....เพราะอาจจะถูกสะกดจิตโดยมิจได้
7.ถ้าถามว่าหุ้นตัวนี้แนวรับ แนวต้านราคาเท่าไหร่ = คุณยังไม่ศึกษาและยังไม่มโนได้เอง.....เพราะอาจจะถูกสะกดจิตโดยมิจได้
8. ถ้ามีเงิน 500,000 บาท แล้วคิดว่าจะเอามาหากำไร จะมีอิสรภาพทางการเงิน=จริงๆแล้วพอร์ทโต
เพราะเติมเงินล้วนๆ.....เพราะยิ่งลุยกระเป๋ายิ่งจะแบน กระเป๋าแบนแฟนทิ้ง
9.ถ้าทนเห็นสีแดงในพอร์ทไม่ได้ = คุณเป๊นนักเก็งกำไร ไม่ใช่ VI =รีบหาแว่นสีเขียวมาไว้ใกล้ตัวด่วน
10.ถ้าไม่สนใจปันผล ซื้อตอนลดราคาไม่ได้ ชอบเคาะขวาตอนเด้งๆๆๆ = เราโดนวิญญาญเม่าเข้าสิง
จริงๆแล้วปันผล ก็พอยาไส้ได้ในยามหุ้นตก จริงๆนะ 555
>>>หุ้นเน่า หุ้นเม่า หุ้นเจ้านิยมเหมือน โคโยตี๊ เสพเมื่อไหร่ เดลิ้ม ถอนตัวยาก กว่าจะฮู้คิง น้ำปิงก็แห้ง
พรี่แจ้ก็เสพหุ้นโคโยตี๊ 3 ปีแรกติดงอมแงม หมดเงินค่าหญ้าเลี้ยงโค ไปหลายปึ๊ก
>>>หุ้นหวี เปรียบเสมือนแม่ศรีเรือน ไม่สวย ไม่หวือหวา เรียบร้อยเหมือผ้าพับไว้
ละเมียดละไม ต่อนยอน ตะต่อน ยอน เดาใจได้ ไม่ขี้หก ขี้จุ๊
สรุป เม่าชาวสวนกลับมาตายรังหุ้นหวี ช้าๆ ชัวร์ เอวัง ด้วยประการฉะนี้
#### ของฝากนักลงทุนสายตัดหน้าลัมโบ #### ถ้าคิด แว๊บๆแบบนี้อย่าตัดหน้าลัมโบ เดี๋ยวอาจชนท้ายโรสรอยส์!!!
จริงๆแล้วการเอาตัวรอดในตลาด สำคัญกว่าลำใยครับ เช่น
เสพ เหรียญมโน >>> หามลง
เสพ หุ้นกะต๊าก >>> หามลง
เสพ หุ้นนักร้อง >>>หามลง เจ้าปลุกผีจากหลุม ไม่ให้เม่าขวัญเสียลากกลับอย่างเร็ว
แน่นอนคนที่ขาดประสบการณ์ หลังยังไม่ลายเป็นแผลเป็นตกสะเก็ด ไม่ดื้อไม้
เลย แสวงหาแต่ ความวาบหวิวในตลาดหุ้น ลองดูว่าเราเจอหุ้นแบบนี้เราจะคันไม้คันมือไหม
1.หุ้นที่ราคาเด้งแรง เข้าไปตะลุมบอน ทันใจวัยรุ่นสร้างตัว >>>ผลหามลง
2.หุ้นที่มีข่าว เหมาะแก่การปาดหน้า สะใจ แต่อาจเบรคไม่อยู่>>>ผลหามลง
เหมือนวัยรุ่นเท้าคะนองท่านนี้ ปาดมาตลอดบนทางด่วน เบรคไม่อยู่ชนท่ายรถหรู
มีคนประเมินค่าซ่อม 2 ล้าน ขายซากก็ยังได้แค่ค่าไฟท้าย 555
ตัดมา.....เข้าสู่หลักการเอาตัวรอดในตลาด
1.งดเล่นหุ้นที่มีข่าว >>>สุภาษิตชาวสวนกล่าวว่า....ข่าวดีให้ขาย ข่าวร้ายให้วื้อ
2.งดเสพหุ้น ipo >>>สุภาษิตชาวสวนกล่าวว่า ....หุ้นipo ดีๆไม่ตกถึงมือเม่า หุ้นipo เง่าๆจับใส่มือเม่าทุกที
3.งดซื้อหุ้นตามเซียน >>>สุภาษิตชาวสวนกล่าวว่า....เซียนเหมือนผู้ล่าสูงสุดบนห่วงโซอาหาร กินตังเม่าเป็นอาหาร
4.งดซื้อหุ้นกำไรโอเวอร์เกินจริง กำไรเหมือนถูกรางวัลที่ 1 20 ใบ.....งบทำได้ เมคอัพได้ จะเอาสวยอย่างไร บิ๊กโฟร์จัดให้
5.งดซื้อหุ้นตามนักวิแคะ ราคาเป้าหมาย=ราคาที่จะลากไปปล่อยบนดอย....นักวิแคะมีเบื้องหลังคือค่าน้ำเสมอ
6.ถ้ามีคำถามว่าซื้อหุ้นตัวไหนดี = คุณยังไม่พร้อม.....เพราะอาจจะถูกสะกดจิตโดยมิจได้
7.ถ้าถามว่าหุ้นตัวนี้แนวรับ แนวต้านราคาเท่าไหร่ = คุณยังไม่ศึกษาและยังไม่มโนได้เอง.....เพราะอาจจะถูกสะกดจิตโดยมิจได้
8. ถ้ามีเงิน 500,000 บาท แล้วคิดว่าจะเอามาหากำไร จะมีอิสรภาพทางการเงิน=จริงๆแล้วพอร์ทโต
เพราะเติมเงินล้วนๆ.....เพราะยิ่งลุยกระเป๋ายิ่งจะแบน กระเป๋าแบนแฟนทิ้ง
9.ถ้าทนเห็นสีแดงในพอร์ทไม่ได้ = คุณเป๊นนักเก็งกำไร ไม่ใช่ VI =รีบหาแว่นสีเขียวมาไว้ใกล้ตัวด่วน
10.ถ้าไม่สนใจปันผล ซื้อตอนลดราคาไม่ได้ ชอบเคาะขวาตอนเด้งๆๆๆ = เราโดนวิญญาญเม่าเข้าสิง
จริงๆแล้วปันผล ก็พอยาไส้ได้ในยามหุ้นตก จริงๆนะ 555
>>>หุ้นเน่า หุ้นเม่า หุ้นเจ้านิยมเหมือน โคโยตี๊ เสพเมื่อไหร่ เดลิ้ม ถอนตัวยาก กว่าจะฮู้คิง น้ำปิงก็แห้ง
พรี่แจ้ก็เสพหุ้นโคโยตี๊ 3 ปีแรกติดงอมแงม หมดเงินค่าหญ้าเลี้ยงโค ไปหลายปึ๊ก
>>>หุ้นหวี เปรียบเสมือนแม่ศรีเรือน ไม่สวย ไม่หวือหวา เรียบร้อยเหมือผ้าพับไว้
ละเมียดละไม ต่อนยอน ตะต่อน ยอน เดาใจได้ ไม่ขี้หก ขี้จุ๊
สรุป เม่าชาวสวนกลับมาตายรังหุ้นหวี ช้าๆ ชัวร์ เอวัง ด้วยประการฉะนี้