หลายคนอาจจะสงสัยว่าชาวสวนอย่างผมทำไม เสพแต่หุ้นหวีที่มีปันผล ดูจืดชืด ไม่ตื่นเต้น ไม่น่าสนใจ
และทะยอยสวนตอนหุ้นตก ไม่สนหุ้น IPO หุ้นไม่เต็มบาท หุ้นดีดเด้งดึ๋ง หุ้นเจ้า หุ้นเม่านิยม
เพราะว่า....
1.ตอนเข้าตลาดใหม่ๆผมลองมาหมดทุกท่าผลหามลง... ถึงเพลานี้ผมพลาดไม่ได้
เหลืออีก 5 ก.ม. ก็จะถึงปลายทางแล้ว จะขับรถปาดหน้ารถเจ้ามือที่ใช้ ลัมโบ ลัมบอทเทรดไม่ได้
2.โมเดลนี้ผมลอกการบ้านเฮีย...เอนโดฟิน....ที่เป็นไอดอลของผม ผมชอบแนวทางของเฮีย ที่ทำได้จริง แต่ใช้เวลา
3.ผมไม่ได้รับราชการ ไม่มีบำนาญ อย่างมากได้จากประกันสังคม ไม่เกิน 5,000 บาท พอแค่ค่าน้ำค่าไฟ ไม่พอค่าซองงานบุญ
4.เป้าหมายการลงทุนคือรับปันผลต่ำสุด 30,000 บาท/เดือน (900 บาท/วัน)
หรือมากสุด 50,000 บาท/เดือน (1,666 บาท/วัน) ก็พอจะอยู่บ้านนอกที่ อ.แจ้ห่ม ลำปาง แบบ ชิลๆ
ปลูกต้นไม้ เลี้ยงปลา จิบกาแฟแลสินธร อยู่ต่ออีกสัก 20 ปี ก็จะย้ายสำมะโนครัว...ไปดาวอังคาร
ตอนนี้ผลจากการเติมเงินในหุ้นหวีมาเข้าสู่ปีที่ 14 ปันผลขั้นต่ำทำได้แล้ว next station 1,666 บาท/วัน (อีก 5 ปี)
>>>>เลยทำปันผลที่คาดว่าจะได้ในปี 2567 โดยเอาตัวเลขปันผลปี 2566 เป็นฐานคิด<<<<
5. หุ้นหวีที่เลือกไว้ ก็เหมือนเรือที่ผ่านมรสุมมาหลายฤดู อาจมีน้ำเข้าบ้าง แต่ไม่ล่ม ส่วนบางลำน้ำเข้าเยอะก็สละเรือไปแล้ว
ที่สำคัญตัวที่เหลือมีปันผลตลอด แม้บางครั้งเท่าจิมิมด ก็มีผลทางใจให้ทนดอย 555
6. การเดินทางเพื่อให้ถึงปลายทางมีหลายวิธี
บางคนขับรถซิ่ง ถึงไวต้องใช้ฝีมือ พลาดอาจปางตาย
บางคนทุนหนาขับ 4x4 พร้อมลุยทุกสนาม
บางคนสายชิลขึ้นรถไฟ ขึ้นรถหวานเย็น ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง
ส่วนชาวสวนอย่างผม ใช้วิธีเดิน เดินบ้าง แอบพักร่มไม้บ้าง อาศัยเวลานานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สรุป การลงทุนมีหลายวิธี หาวิธีที่ถูกจริตกับเรา ไม่มีผิดไม่มีถูก
ที่ชี้ว่ามาถูกทางคือ อยู่รอด และมีกำไร อย่างยั่งยืน ก็เต้านั้น
ขอให้...ความอึด ความทนดอย จงสถิตย์อยู่กับท่าน
สบายดอย......
#### ที่สุดของ...หุ้นหวี #### ซื้อหุ้นหวี มีปันผล แล้วกินเหลาตอนเกษียนได้ไหม???
และทะยอยสวนตอนหุ้นตก ไม่สนหุ้น IPO หุ้นไม่เต็มบาท หุ้นดีดเด้งดึ๋ง หุ้นเจ้า หุ้นเม่านิยม
เพราะว่า....
1.ตอนเข้าตลาดใหม่ๆผมลองมาหมดทุกท่าผลหามลง... ถึงเพลานี้ผมพลาดไม่ได้
เหลืออีก 5 ก.ม. ก็จะถึงปลายทางแล้ว จะขับรถปาดหน้ารถเจ้ามือที่ใช้ ลัมโบ ลัมบอทเทรดไม่ได้
2.โมเดลนี้ผมลอกการบ้านเฮีย...เอนโดฟิน....ที่เป็นไอดอลของผม ผมชอบแนวทางของเฮีย ที่ทำได้จริง แต่ใช้เวลา
3.ผมไม่ได้รับราชการ ไม่มีบำนาญ อย่างมากได้จากประกันสังคม ไม่เกิน 5,000 บาท พอแค่ค่าน้ำค่าไฟ ไม่พอค่าซองงานบุญ
4.เป้าหมายการลงทุนคือรับปันผลต่ำสุด 30,000 บาท/เดือน (900 บาท/วัน)
หรือมากสุด 50,000 บาท/เดือน (1,666 บาท/วัน) ก็พอจะอยู่บ้านนอกที่ อ.แจ้ห่ม ลำปาง แบบ ชิลๆ
ปลูกต้นไม้ เลี้ยงปลา จิบกาแฟแลสินธร อยู่ต่ออีกสัก 20 ปี ก็จะย้ายสำมะโนครัว...ไปดาวอังคาร
ตอนนี้ผลจากการเติมเงินในหุ้นหวีมาเข้าสู่ปีที่ 14 ปันผลขั้นต่ำทำได้แล้ว next station 1,666 บาท/วัน (อีก 5 ปี)
>>>>เลยทำปันผลที่คาดว่าจะได้ในปี 2567 โดยเอาตัวเลขปันผลปี 2566 เป็นฐานคิด<<<<
5. หุ้นหวีที่เลือกไว้ ก็เหมือนเรือที่ผ่านมรสุมมาหลายฤดู อาจมีน้ำเข้าบ้าง แต่ไม่ล่ม ส่วนบางลำน้ำเข้าเยอะก็สละเรือไปแล้ว
ที่สำคัญตัวที่เหลือมีปันผลตลอด แม้บางครั้งเท่าจิมิมด ก็มีผลทางใจให้ทนดอย 555
6. การเดินทางเพื่อให้ถึงปลายทางมีหลายวิธี
บางคนขับรถซิ่ง ถึงไวต้องใช้ฝีมือ พลาดอาจปางตาย
บางคนทุนหนาขับ 4x4 พร้อมลุยทุกสนาม
บางคนสายชิลขึ้นรถไฟ ขึ้นรถหวานเย็น ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง
ส่วนชาวสวนอย่างผม ใช้วิธีเดิน เดินบ้าง แอบพักร่มไม้บ้าง อาศัยเวลานานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สรุป การลงทุนมีหลายวิธี หาวิธีที่ถูกจริตกับเรา ไม่มีผิดไม่มีถูก
ที่ชี้ว่ามาถูกทางคือ อยู่รอด และมีกำไร อย่างยั่งยืน ก็เต้านั้น
ขอให้...ความอึด ความทนดอย จงสถิตย์อยู่กับท่าน
สบายดอย......