ครอบครัวเราเป็นคนหัวโบราณใช้ความรุนแรงในการสั่งสอนลูกหลานมารุ่นสู่รุ่น และมันน่าจะจบที่รุ่นเราเพราะเราไม่มีความคิดเอาความแค้นไปลงที่ลูก ครอบครัวเรามีความคิดที่ว่าตีให้จำตีให้เป็นแผลจะได้จำว่าโดนเพราะเรื่องอะไร ผลที่ได้เรามีแผลเป็นเต็มตัวขาไม่สวยหลังไม่เนียน และสมองเบลอ เราจะโดนลงโทษด้วยการตบหัว ทุบหัว ใช้สายยางตี ไม้สารพัด บางครั้งเราโดนตีแบบไม่ทันตั้งตัวอยู่ด้วยความหวาดระแวงว่าวันนี้จะโดนเรื่องอะไร เขาสามารถหาเรื่องมาตีเราได้เกือบทุกวัน ผมไม่หวี ทำการบ้านเสร็จช้า แมวกินข้าวช้า ผ้าเก็บไม่ทันฝนตก เขาไม่เคยมีเหตุผลนอนเล่นเฉยๆยังโดนตี และทุกครั้งที่โดนไม้จะต้องหักหมดมือถึงจะหยุด แผลเป็นเราเต็มตัว เอาจริงๆเราแถบจะจำไม่ได้เลยว่าบางเรื่องเราโดนตีเพราะอะไร แต่สิ่งที่เราจำคือความแค้นมันฝังเข้าไปในหัวใจเรา ทุกครั้งที่เราเห็นคลิปเด็กโดนตี เราจะกัดฟัน ใจสั่น แล้วเรื่องราวเก่าๆมันก็ขึ้นมาให้คิด ทุกวันนี้เราไม่เคยเหยียบไปที่นั้นอีกเลย ส่งแต่เงินไปให้ใช้ เราไม่อยากกลับไปเห็นความทรงจำวัยเด็กที่ไม่เคยได้รับความสุขนั้น เราแค่อยากมาระบายกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วอยากให้ใช้เหตุผลในการสั่งสอนลูกหลานคิดว่าควรทำยังไงให้ลูกอยากอยู่กับเราไม่ใช่หนีออกไปให้ไกล