เราพึ่งไปงานศพของผู้ใหญ่ท่านนึงที่ต่างจังหวัดมา
งานเป็นแบบบ้านๆ ชาวบ้านๆ
นอกจากไปไหว้และไว้อาลัยท่านแล้ว เราได้เห็นอีกอย่างนึง
คือ ผู้เสียชีวิตมีญาติพี่น้อง ลูกหลานหลายคน และมีเพื่อนฝูงคนรู้จักในพื้นที่มากมาย
บรรยากาศนอกจากจะโศกเศร้าแล้วยังรู้สึกถึงความอบอุ่น
มาคิดถึงตัวเราๆ เป็นลูกคนเดียว ญาติน้อย ครอบครัวเล็ก เพื่อนฝูงส่วนใหญ่เป็นที่ทำงานซึ่งมีหลาย gen
แอบอิจฉาคนสมัยก่อนที่มีลูกหลานเยอะเวลาเจ็บมีคนดูแลเวลาตายมีคนไปส่งมากมาย
เรามองถึงวัฒนธรรมประเพณีงานแต่ง งานบวช งานศพ วิถีสมัยก่อนคงมีญาติเพื่อนลูกหลานเต็มงาน
แต่สมัยนี้สังคมวงศามันเล็กประเพณีบางทีก้อเหงา
ล่าสุดเห็นข่าวมี ร.ร. นึง ยกเลิกจัดไหว้แม่วันแม่ เพราะเข้าใจว่าเด็กบางคนขาดจุดนี้จะเป็นปมด้อย
เราว่ายุคนี้มีความเจริญทางวัตถุแต่คนเหงามากขึ้น
หรือเพื่อนๆ คิดว่ายังไงกันบ้าง
ยุคนี้มีความเจริญทางวัตถุแต่ใจคนรู้สึกเหงามากขึ้น หรือป่าว
งานเป็นแบบบ้านๆ ชาวบ้านๆ
นอกจากไปไหว้และไว้อาลัยท่านแล้ว เราได้เห็นอีกอย่างนึง
คือ ผู้เสียชีวิตมีญาติพี่น้อง ลูกหลานหลายคน และมีเพื่อนฝูงคนรู้จักในพื้นที่มากมาย
บรรยากาศนอกจากจะโศกเศร้าแล้วยังรู้สึกถึงความอบอุ่น
มาคิดถึงตัวเราๆ เป็นลูกคนเดียว ญาติน้อย ครอบครัวเล็ก เพื่อนฝูงส่วนใหญ่เป็นที่ทำงานซึ่งมีหลาย gen
แอบอิจฉาคนสมัยก่อนที่มีลูกหลานเยอะเวลาเจ็บมีคนดูแลเวลาตายมีคนไปส่งมากมาย
เรามองถึงวัฒนธรรมประเพณีงานแต่ง งานบวช งานศพ วิถีสมัยก่อนคงมีญาติเพื่อนลูกหลานเต็มงาน
แต่สมัยนี้สังคมวงศามันเล็กประเพณีบางทีก้อเหงา
ล่าสุดเห็นข่าวมี ร.ร. นึง ยกเลิกจัดไหว้แม่วันแม่ เพราะเข้าใจว่าเด็กบางคนขาดจุดนี้จะเป็นปมด้อย
เราว่ายุคนี้มีความเจริญทางวัตถุแต่คนเหงามากขึ้น
หรือเพื่อนๆ คิดว่ายังไงกันบ้าง