สวัสดีค่ะทุกคน
นี่อาจจะเป็นกระทู้ที่เราอยากมาระบายความรู้สึกนอยๆ ความน้อยอกน้อยใจของเราในขณะที่เรากำลังท้องอยู่
การที่ผู้หญิงอย่างเรากำลังตั้งท้อง มันมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากมายเลย ทั้งด้านร่างกายและด้านจิตใจ
อย่างแรกที่เรารู้สึกได้เลย คือการได้รับการดูแลเอาใจใส่จากสามี เรารู้สึก..ว่าทำไมสามีเรา เค้าถึงไม่เคยให้ความสนใจเรา
แค่รายละเอียดการใส่ใจเล็กๆน้อย ที่เค้ามองข้าม อย่างเช่น เรื่องการหาซื้อกับข้าว เพื่อที่จะมาทานมื้อเย็นกัน

ต้องบอกก่อนว่าตั้งแต่เราตั้งท้องมาเราก็ยังคงขับมอไซค์ไปทำงานปกติ จนปัจจุบันนี้ 8 เดือน เหลือเวลาอีกเดือนกว่าใกล้จะถึงกำหนดคลอด
หลังเลิกงานมา เรายังคงขับรถไปแวะตลาด หาซื้อกับข้าว หาซื้ออะไรอร่อยๆมากิน เราทำแบบนี้เกือบทุกวัน จนเราเริ่มรู้สึกเหนื่อย
รู้สึกว่ามันเบื่อ แล้วก็คิดในใจ ว่าทำไมเราถึงไม่ได้รับการดูแลจากเค้าแบบนี้บ้างนะ อย่างเช่น ทำไมเค้าถึงไม่ถามเราบ้างว่า วันนี้อยากกินอะไร 
เดี๋ยวพี่จะไปไปซื้อให้นะ โทรมาถามก่อนเลิกงาน ว่าอยากกินนั่น กินนี่มั้ย อะไรก็ว่าไป เราคิดแค่ว่าตอนนี้เราท้องแก่แล้ว จะลุก จะนั่ง จะเดิน ลำบาก
ปวดนู้น เจ็บนี้ คนท้องจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี ไปถึงตลาดเราก็เดินอยู่นานมาก เพราะไปถึงบางทีก็ไม่รู้ว่าจะกินอะไรดี
แค่อยากให้เค้ามีความคิดที่ว่า เอ๊ะ ตอนนี้แฟนเราท้องอยู่ เราอยากทำอะไรให้เค้ารู้สึกดี รู้สึกไม่ลำบาก บลาๆๆ อะไรประมาณนี้

เรื่องต่อไป ต่อจากเรื่องหากับข้าวกับปลา
เลิกงาน กลับมาถึงบ้านเราก็จะมานั่งๆนอนๆบนโซฟา มันเป็นอะไรที่สวรรค์โปรดมาก เลิกงานแล้วเราอยากกลับมานอน
เพราะเรานั่งทำงานมาทั้งวัน ปวดหลังคูณสิบมาทั้งวัน ปวดก้น อึดอัดท้อง หายใจไม่ค่อยโล่ง
รอเค้าเลิกงานกลับบ้านมาทานข้าวพร้อมกัน เราก็จะถามเค้าเป็นประจำว่าหิวรึยัง ถ้าหิวเเล้วเราจะไปเทกับข้าว อุ่นกับข้าวมาให้
ระหว่างนั้นเค้าก็นั่งเล่นโทรศัพท์พักผ่อนของเค้าไป เราก็ยกกับข้าว ตักข้าวมาวางที่โต๊ะให้พร้อมกิน
หลังจากกินเสร็จ เราก็จะเป็นคนเก็บจาน ชาม รวมไปถึงขั้นตอนการล้างจาน เช็ดโต๊ะ ซึ่งเราไม่เกี่ยงเลย เพราะหน้าที่นี้เราเต็มใจทำในทุกๆวันอยู่แล้วและมันคือหน้าที่เราที่เราต้องทำ
แต่มันก็มีความรู้สึกบางครั้งว่า ทำไมนะ เค้าถึงมองข้ามรายละเอียดเล็กๆน้อยๆตรงนี้ไป ไม่ลุกมาช่วยกันเลย เราลุกเดินหลายรอบ ยืนล้างจาน ปวดหลัง
จนบางครั้งเราต้องโน้มตัวลงมาในท่าที่รู้สึกว่ามันช่วยให้หายปวดได้แปปนึง เหตุการณ์นี้เราเเค่อยากให้เค้าช่วยเราเก็บ เล็กๆน้อยๆอะค่ะทุกคน

มันอธิบายยากนะ สำหรับการเป็นคุณแม่มือใหม่ ต้องเจอการเปลี่ยนแปลงต่างๆมากมาย
ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลที่ว่ามา เรายินดีเเละเต็มใจทำให้เค้ามาโดยตลอด อยากเป็นภรรยาที่ดี ดูและเค้าในทุกๆเรื่อง
แต่มันมีอารมณ์บางช่วงที่เรานึกขึ้นมาเอง แล้วก็มานั่งน้อยใจเอง 

นี่ขนาดยังไม่ได้คลอดยังรู้สึกขนาดนี้ เพราะฉะนั้น ไม่ถึงพูดถึงอาการหลังคลอดค่ะ ซึมเศร้าหลังคลอดยังไงก็เป็น 😂

เราก็เลยมีคำถามว่า เพื่อนๆคิดว่าเราเป็นคนประเภทไหน เรียกความสนใจรึป่าว สำออยเกินไปมั้ย ในมุมของผู้ชาย
เราถึงขั้นน้อยใจ เก็บไปร้องไห้คนเดียว แต่เค้าไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร ต้องการอะไร เรารู้แค่ว่า บอกอะไรเค้าไปมันก็คงมีอะไรดีๆขึ้นมาแค่วันสองวันเท่านั้น
เราก็เลยเลือกที่จะไม่พูด แล้วก็ขอเก็บความรู้สึกที่เราเป็นไว้ที่เราแค่นั้นพอ